صنعت فروآلیاژ هند; نبرد برای بقا

صنعت فروآلیاژ هند در سال ۱۹۵۶ با ظرفیت اندکی متولد شد که با افزایش مستمر به بیش از ۱۳۰۰ MVA با ۴/۲ میلیون تن ظرفیت نصب شده می‌تواند انواع فروآلیاژها را تولید کند که به‌تدریج به یکی از مهم‌ترین تولیدکنندگان در آسیا تبدیل می‌شود. با انجام اصلاحات در صنایع برق و رشد سریع صنعت فولاد این کشور صنعت فروآلیاژ هند دارای پتانسیلی با چندین برابر افزایش است.
به گزارش استیل ورد، صنعت فروآلیاژ با چهار هزار کرور روپیه این کشور زیر عرضهء مازاد شدید به لرزه افتاده و به‌دنبال افزایش تعرفهء وارداتی آن از ۵/۷ درصد کنونی به ۱۰ درصد رسیده است تا مانع واردات ارزان از کشورهای همسایه شود. با کاهش تعرفه‌ها به ۵/۷ درصد در ماه فوریه ۲۰۰۶ واردات فروآلیاژها در نیمهء اول سال ۲۰۰۷ (سال مالی) افزایش قابل ملاحظه‌ای پیدا کرده و به ۶۲/۳۴۶ کرور روپیه رسید.
واردات فروآلیاژها از زمانی‌که تعرفه‌های پایهء گمرکی افزایش پیدا کرد، تنزل پیدا کرده است. واردات در سال ۲۰۰۳۳۲۰۰۴ زمانی که تعرفه از ۲۵ درصد اولیه به ۲۰ درصد تنزل پیدا کرد در حد ۲۶۳ کرور روپیه بود. واردات در سال ۲۰۰۴۴۲۰۰۵ به ۴۶۰ کرور روپیه افزایش پیدا کرد و مجددا در سال ۲۰۰۵۵۲۰۰۶ زمانی که تعرفه‌ها به ۱۵ درصد سقوط کرد واردات نیز به ۵۹۱ کرور روپیه رسید. تعرفه‌های گمرکی کاهش بیش‌تری پیدا کرده و به ۱۰ درصد در همان سال تنزل پیدا کرد. هرگونه کاهش بیش‌تر تعرفه به منافع صنایع داخلی و تولیدکنندگان لطمه خواهد زد.دولت برای حفظ منافع خود حداقل دیگر نباید تعرفه‌های گمرکی را کاهش بیش‌تری دهد و اگر آن را افزایش ندهد (در بودجهء آینده) بدون شک دیگر آن را کم نخواهد کرد.
مدیرعامل انجمن تولیدکنندگان فروآلیاژهای هند که نمایندهء ۱۵۰ شرکت مهم در این صنعت است می‌گوید این صنعت انرژی‌بر است و دولت مرکزی باید از آن حمایت کند تا رشد کند و کشور را در مقابل دامپینگ سنگین حفاظت کند. در مقایسه با ۱. Re (یک واحد در آفریقای جنوبی)، ۲۲۳ روپیه به یک واحد پرداخت می‌کنیم که سود ما را شدیدا کاهش می‌دهد.
در یادداشت قبل از بودجه، انجمن از مرکز ( Center ) خواسته است که مکانیسمی برای تعیین منابع برای صنعت با نرخ بهره پایین و بازپرداخت بلندمدت تدوین کند. همچنین از دولت خواسته شده است که به این صنعت کمک شود تا برای خود معادن زغال و نیروگاه اختصاصی احداث کند. علاوه بر این انجمن به دولت پیشنهاد کرده است که تعرفه‌های گمرکی برای کمک متالورژی را از پنج درصد کنونی به صفر برساند. در این یادداشت تفاهم آمده است که در کشور مواد اولیهء مرغوب برای صنعت فولاد تولید نمی‌شود.
● واحدها در شرایطی بسیار سخت
اکثر واحدهای فروآلیاژ در کشور به‌دلیل عدم دسترسی به برق کافی از شبکه برق سراسری با تعطیلی یا بسته شدن تهدید می‌شوند. این وضع خصوصا در Karnataka ، Orissa و بنگان غربی، آندراپرادش و سایر استان‌های با پتانسیل بیش‌تر به‌چشم می‌خورد.
چهار تولیدکنندهء متوسط تا بزرگ در استان کارناتاکا در حال حاضر به‌دلیل عدم توانایی دولت‌های استانی برای تامین برق این واحدها کارگاه‌های خود را تعطیل کرده‌اند.
واحدهای کنونی فقط با ۴۰۰۷۰ درصد ظرفیت خود کار می‌کنند اما دولت حداقل با مشکل ورود سیل‌آسای این محصول در حد خارج از نیاز از چین مواجه است. فولادسازان ترکیبی از فروآلیاژهای مختلف به نسبت پایین استفاده می‌کنند تا فولاد مورد نظر خود را تولید کنند.
کارشناسان می‌گویند دولت باید شرایط برابری را در مقایسه با سایر کارخانه‌های جهان از نظر تعرفهء برق ایجاد کند. واحدهای فروآلیاژی داخلی به‌طور متوسط ۲۵/۳ روپیه در هر واحد می‌پردازند تا برق خود را از طریق شبکهء استانی در مقایسه با سه سنت (معادل ۲۰/۱ روپیه) به ازای هر واحد که توسط واحدهای جهانی پرداخت می‌شود، تامین کنند.
هزینهء برق ۴۰ درصد از کل هزینهء تولید فروآلیاژها را پوشش می‌دهد. به‌طور متوسط تولید یک تن فروآلیاژ حدودا به ۳۵۰۰ واحد برق نیاز دارد. طبق گزارشات، اکثر تولیدکنندگان فروآلیاژها به‌دلیل ضررهای ناشی از افزایش هزینه‌های برق و تحقق قیمت‌های پایین‌تر از فقر اقتصادی برخوردار هستند اما با به‌کارگیری نیروگاه‌های خصوصی (اختصاصی) و توافقات خرید برق ( PPA ) با هیات‌های برق استانی ( SEBs ) اکثرا چنین شرکت‌هایی سعی کرده‌اند که به فعالیت‌های خود ادامه دهند. آلیاژهای Balasore در اوریسا و آلیاژهای Facor در آندراپرادش اخیرا با تحولات مثبتی روبه‌رو بوده‌اند. یک واحد فروآلیاژ در بنگال غربی توافقنامه‌‌ای برای خرید برق با شبکه برق استانی امضا کرده‌اند.
اگر هر تن قیمت آلیاژها به زیر ۲۷ هزار روپیه برسد دیگر برای واحدهای فروآلیاژی تولید این محصول اقتصادی نخواهد بود و در نتیجه این کارخانه‌ها ترجیح خواهند داد برق معادلی را مستقیما بفروشند تا بتوانند پنج هزار روپیه در هر تن آن را جبران کنند که حدودا یکهزار روپیه بیش‌تر از فروش فروآلیاژها خواهد بود. صنعت فولاد به‌طور متوسط نیاز به ۲ هزار واحد برق به ازای تولید هر تن فولاد دارد که از آهن اسفنجی شروع و به محصولات نهایی فولادی ختم می‌شود. فروآلیاژها که در تولید فولاد بسیاری ضروری است و ۱۱۳ درصد وزنی فولاد را شامل می‌شود صنعتی است که مصرف برق آن بسیار بالاست. مصرف برق برای تولید فروآلیاژها تقریبا ۳۰۰۰۰۴۰۰۰ واحد در هر تن است. به‌طور کل هزینهء برق حدودا ۷۷۹ درصد کل هزینه فولادسازی‌ها را دربر می‌گیرد ولی به‌هرحال بستگی دارد که آیا از کورهء بلند یا کورهء قوسی استفاده می‌شود. نیروگاه اختصاصی می‌تواند هزینه نیروی برق را به بیش از نصف کاهش دهد. صنعت فروآلیاژ هند توانست در سال مالی ۲۰۰۵۵۲۰۰۶ به سطح تولید و صادرات جدیدی دست یابد و با وجود قیمت‌های پایین در طول سال این صنعت بالاترین میزان تولید یعنی ۶۵/۱ میلیون تن را به ثبت رسانیده است که از ۴/۱ میلیون تن سال قبل آن بالاتر است و بنابراین نرخ رشد را در حدود ۵/۱۱ درصد به ثبت رسانیده است که دلیل آن افزایش مصرف داخلی و افزایش مستمر صادرات است اما از نظر تحقق نتوانست از افزایش حاصله از رونق بازار در سال ۲۰۰۴۴۲۰۰۵ پیشی بگیرد.
تولید فله‌ای فروآلیاژها ۶۲/۱ میلیون تن و تولید فروآلیاژهای نادر یا کیفی ۰۳/۰ میلیون تن به ترتیب در مقایسه با ۴۶/۱ میلیون تن و ۰۲/۰ میلیون تن سال قبل آن بوده است.
● صادرات
طی سال ۲۰۰۵۵۲۰۰۶ این صنعت به بالاترین رکورد صادراتی یعنی ۴۵۳ هزار و ۶۰۰ تن (حدودا نیم میلیون تن) رسیده که نسبت به سال قبل آن ۳۸۹۹ هزار و ۲۶۱ تن) حدود ۵۳/۱۶ درصد افزایش را به ثبت رسانیده است. از نظر مقدار یا ارزش وزنی در واقع صادرات تا حدود ۵/۶ درصد پایین آمده است (در مقایسه با سال قبل آن) که عمدتا مربوط می‌شود به کاهش قیمت‌های جهانی فروآلیاژها و افزایش هزینه تولید ناشی از قیمت‌های بالای مواد اولیهء این صنعت که در سال ۲۰۰۴۴۲۰۰۶ فروآلیاژ صادر کرده است.

منبع:هفته نامه معدن وتوسعه

منبع : روزنامه سرمایه