یک بحران اجتماعی‌

معاونت امور اجتماعی مركز امور مشاركت زنان ریاست‌جمهوری، در سال ۱۳۷۹ گزارشی را تحت عنوان "گزارش ملی خودكشی زنان" انجام داده است.
در مرحله نخست این گزارش به بررسی وضعیت موجود خودكشی زنان در كشور، به تفكیك استان‌ها پرداخته شده است. سپس از ۲۸ استان كشور درباره خودكشی زنان استعلام به عمل آمد و پس از وصول اطلاعات از استان‌ها و دستگاه‌های ذی‌ربط (سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، سازمان بهزیستی و پزشكی قانونی و دانشگاه‌های علوم پزشكی هر استان) گروه كاری در زیر مجموعه كمیته خودكشی، به منظور تلفیق، جمع‌بندی و تحلیل آمارهای واصله تشكیل شد، لیكن به دلیل پراكندگی آمارها و نیاز به آمارهای یكدست و كامل و متجانس، اطلاعات و آمار مربوط به خودكشی زنان از وزارت كشور درخواست شد، بنابراین در این گزارش بیشتر، آمارهای واصله از معاونت امنیتی وزارت كشور مورد استفاده قرار‌‌ گرفته است.
خودكشی یكی از مشكلات اجتماعی است كه امروزه با توجه به پیچیده‌تر شدن تعاملات و ارتباطات در بیشتر جوامع رو به افزایش است. افزایش نرخ خودكشی نزد گروه‌ها، اقشار و طبقات مختلف اجتماع، نگرانی فزآینده‌ای را برای جوامع امروز به وجود آورده است. در یك سو خانواده‌ها نگران آینده اعضای خویش‌اند و در سوی دیگر مدیران، مسؤولان جامعه، اندیشمندان و محققان در پی یافتن علل و عوامل بروز این مشكل، با هدف كاهش درصد آماری و پیشگیری از آن هستند. امروزه خودكشی، خصوصا در جوامع صنعتی در ردیف اولین پنج علت مرگ و میر قرار دارد.
در كشور ما آمار خودكشی نشان‌دهنده آن است كه این پدیده به ویژه در بین زنان به صورت یك مسأله اجتماعی درآمده و اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود آثار سوء آن، علاوه بر شخص اقدام‌كننده، بر اطرافیان وی و جامعه اثرگذار خواهد بود. نابسامانی‌های اجتماعی، ناملایمات زندگی و ناتوانی یا كاستی آموزش مقابله با مشكلات، آدمی را در معرض بسیاری از آسیب‌ها قرار می‌دهد به طوری كه بسیاری از افراد قدرت مقابله و یا سازگاری با شرایط سخت زندگی را نداشته و مرگ را تنها راه نجات خود تلقی می‌كنند.
ریشه‌یابی و شناخت علل و اسباب انحراف و كژ رفتاری (نظیر خودكشی) بیش از هر عاملی جامعه‌شناسان را به خود مشغول كرده است. آنچه بدیهی است اشتراك نظر كامل آنها در نقش عوامل اجتماعی و بیرونی در بروز كجرفتاری‌های اجتماعی نظیر خودكشی است. به طور كلی در چند اصل و زمینه، نظر جامعه‌شناسان در باب بی‌هنجاری و انحراف (از جمله خودكشی) عام و مشترك است: نخست اینكه، جامعه شناسان ریشه‌های انحراف و خودكشی را نه در درون فرد بلكه در واقعیت‌های اجتماعی، نهادها، ساختارها، روابط اجتماعی و نظایر آن جست‌و‌جو می‌كنند.
دوم اینكه، نقطه عزیمت آنان از جامعه و ساخت اجتماعی است. دیگر اینكه احساسات افراد را در قبال جامعه می‌سنجند. نكته چهارم این است كه واحد تحلیل آنها جمع است نه فرد و در آخر اینكه، خودكشی را چون هر كنشی نابهنجار، امری تحمیلی و مسأله‌ای ناخواسته به شمار می‌آورند كه از سوی نظام اجتماعی بر آدمی تحمیل شده است.
●وضعیت موجود خودكشی زنان‌
▪به تفكیك استان در كشور طی سال‌های‌۱۳۷۵ تا ۱۳۷۸ (در صدهزار نفر)آذربایجان شرقی
بر اساس مطالعات به عمل آمده، در استان‌ آذربایجان شرقی در سال ۱۳۷۵، ۶۹‌/‌۴ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۹۱‌/‌۲ نفر، در سال ۱۳۷۷ تعداد۷‌/‌۲ نفر و در سال ۱۳۷۸ تعداد ۵۴‌/‌۲ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند. همان‌گونه كه ملاحظه می‌شود، میزان خودكشی زنان از سال ۱۳۷۵ به بعد كاهش یافته و در سال ۷۸ به كمترین میزان خود رسیده است.
براساس مطالعاتی كه در خصوص نسبت جنسی خودكشی در سال ۱۳۷۵ در این استان انجام شده است چنین می‌توان نتیجه گرفت كه به ازای هر ۱۰۰ نفر زن، ۱۳۲ نفر مرد خودكشی كرده‌اند. در سال ۱۳۷۶ این نسبت به ۱۹۰، در سال ۱۳۷۷، ۲۲۰ و در سال ۱۳۷۸ ، ۱۹۵ افزایش یافته است. به طور كلی در طی این چهار سال، خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است. بیشترین علت خودكشی در این استان مواردی چون اختلافات خانوادگی و فقر گزارش شده است. مطالعات حاكی از آن است كه این استان از حیث خودكشی زنان در رتبه بیستم قرار دارد.
▪آذربایجان غربی‌
در سال ۱۳۷۵ تعداد ۸۱‌/‌۴ نفر زن، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۷۷‌/‌۵ نفر، در سال ۱۳۷۷ تعداد ۱۲‌/‌۵ نفر، در سال ۱۳۷۸ تعداد ۷۳‌/‌۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند. همانطور كه ملاحظه می‌شود میزان خودكشی در سال ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ نسبت به سال ۱۳۷۵ افزایش یافته ولی در سال ۱۳۷۸ با كاهش مواجه شده است.
براساس یافته‌ها، نسبت جنسی در این استان در سال ۱۳۷۵، ۱۶۳ می‌باشد به طوری كه به ازای هر ۱۰۰ زن، ۱۶۳ مرد اقدام به خودكشی كرده‌اند. این نسبت در سال ۱۳۷۶، ۱۰۱، در سال ۱۳۷۷، ۱۱۱ و در سال ۱۳۷۸، ۱۲۰ بوده است. به طور كلی اقدام به خودكشی مردان در طی این چهار سال بیشتر از اقدام زنان به خودكشی بوده است.
اطلاعات موجود بیانگر آن است كه در استان آذربایجان غربی عامل اختلافات خانوادگی با بیشترین فراوانی، از مهم‌ترین علل خودكشی در این استان بوده است، همچنین عوامل روانی دومین علت خودكشی در این استان گزارش شده است.
از سوی دیگر آمارهای پراكنده به دست آمده از استان‌ها (سازمان بهزیستی استان آذربایجان غربی) بیانگر آن است كه در سال ۱۳۷۷ در این استان بیشترین خودكشی زنان به روش خودسوزی بوده است. گفتنی است كه این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه هجدهم است.
▪استان اردبیل‌
براساس بررسی‌ها در سال ۱۳۷۵ تعداد ۰۵‌/‌۶ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۳۸‌/‌۱ نفر، در سال ۱۳۷۷ تعداد ۲۰‌/‌۱ نفر و در سال ۱۳۷۸، تعداد ۱۷‌/‌۰ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن اقدام به خودكشی كرده‌اند. روند خودكشی زنان طی این چهار سال، از كاهش چشمگیر میزان خودكشی زنان از سال ۱۳۷۵ به بعد گزارش می‌دهد.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۱۳۷۵ ، ۱۲۹ نفر مرد نسبت به ۱۰۰ نفر زن، در سال ۱۳۷۶، ۳۰۰، در سال ۱۳۷۷، ۳۸۶ و در سال ۱۳۷۸، ۱۵۰۰ گزارش شده، بنابراین خودكشی مردان بیشتر از خودكشی زنان است.
در میان علل خودكشی در این استان، عامل اختلافات خانوادگی و سپس شكست و نا‌امیدی در زندگی به عنوان مهم‌ترین عوامل خودكشی عنوان شده است. این استان از حیث شاخص خودكشی در بین ۲۸ استان، دارای رتبه پانزدهم است.
▪استان اصفهان‌
براساس نتایج به عمل آمده در سال ۱۳۷۵ تعداد ۷۶‌/‌۴ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۲۳‌/‌۱ نفر، در سال ۱۳۷۷ تعداد
۷۲‌/‌۱ نفر و در سال ۱۳۷۸، ۳۵‌/‌۰ نفر از ۱۰۰ هزار زن در استان اصفهان اقدام به خودكشی كرده‌اند. همان‌طور كه ملاحظه می‌شود میزان خودكشی در سال ۱۳۷۶ نسبت به سال ۱۳۷۵ كاهش چشمگیری داشته است. این میزان در سال ۱۳۷۷ كمی افزایش و در سال ۱۳۷۸ كاهش یافته است.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۱۳۷۵، ۱۲۳ مرد، به ازای هر ۱۰۰ زن، در سال ۱۳۷۶، ۳۰۸ ،در سال ۱۳۷۷، ۲۲۱ و در سال ۱۳۷۸، ۳۰۰ بوده است، بنابراین خودكشی مردان به مراتب بیشتر از خودكشی زنان می‌باشد. گزارش‌های به دست آمده از این استان حاكی از آن است كه بیشترین علت خودكشی مربوط به اختلافات خانوادگی و سپس شكست و ناامیدی می‌باشد. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه نوزدهم است.
▪استان ایلام‌
براساس نتایج به عمل آمده میزان خودكشی در این استان حاكی از آن است كه در سال ۱۳۷۵ تعداد ۵۱‌/‌۱۵ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۰۸‌/‌۳۴ نفر، در سال ۱۳۷۷ تعداد ۰۳‌/‌۳۹ نفر و در سال ۱۳۷۸ تعداد ۹۱‌/‌۲۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در استان ایلام اقدام به خودكشی كرده‌اند. روند میزان خودكشی زنان طی این چهارسال بیانگر افزایش خودكشی زنان در سال ۱۳۷۶ نسبت به سال ۱۳۷۵ است. این میزان در سال ۱۳۷۷ افزایش یافته ولی در سال ۱۳۷۸ با كاهش چشمگیری همراه بوده است.
نسبت جنسی خودكشی در سال ۱۳۷۵ در این استان ۹۵ نفر مرد، دربرابر هر ۱۰۰ زن، در سال ۱۳۷۶، ۵۷ نفر، در سال ۱۳۷۷ ، ۵۴ و در سال ۱۳۷۸، ۷۱ می‌باشد. همان‌طور كه ملاحظه می‌شود میزان اقدام به خودكشی زنان در این استان بیشتر از مردان است. گزارش‌های ارائه شده در خصوص علل خودكشی این استان، عامل اختلافات خانوادگی را در درجه اول، فقر و تنگدستی را در درجه دوم و مسائل ناموسی را به عنوان عامل سوم مطرح كرده‌اند.
براساس آمار‌های سازمان بهزیستی، میزان خودكشی ناموفق بیشتر از خودكشی‌های موفق در این استان می‌باشد. لازم به ذكر است كه این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه دوم است.
▪استان بوشهر
بررسی‌ها نشان می‌دهد كه در سال ۱۳۷۵ تعداد ۰۱‌/‌۱۲ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۵۸‌/‌۴ نفر ، در سال ۱۳۷۷ تعداد
۶۶‌/‌۶ نفر و در سال ۱۳۷۸ تعداد ۱۱‌/‌۲ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در سال ۱۳۷۵، ۷۰ مرد، در سال ۱۳۷۶ ، ۷۶، در سال ۱۳۷۷ ،۱۱۶ و در سال ۱۳۷۸، ۸۸ مرد به ازای هر ۱۰۰ زن بوده است، به عبارت دیگر به غیر از سال ۱۳۷۷، در سه سال دیگر میزان اقدام به خودكشی زنان بیشتر از مردان بوده است.
در میان علل خودكشی زنان در استان بوشهر، عامل اختلافات خانوادگی و عامل شكست و ناامیدی در زندگی مهم‌ترین علل خودكشی زنان گزارش شده است.
براساس آمار استانداری بوشهر، گروه سنی ۱۵تا ۱۹ ساله بیشترین میزان خودسوزی زنان را داشته‌اند. زنان متأهل بیشتر از زنان مجرد اقدام به خودكشی كرده‌اند و میزان موفقیت در خودسوزی‌ها بیشتر از موارد ناموفق آن است. استان بوشهر از حیث خودكشی دارای رتبه چهارم است.
▪استان تهران‌
براساس یافته‌های این گزارش، در سال ۱۳۷۵ تعداد ۰۴‌/‌۳ نفر، در سال ۱۳۷۶ تعداد ۰۸‌/‌۱ نفر، در سال ۱۳۷۷،
۱۷‌/‌۱ نفر و در سال ۱۳۷۸، ۵۷‌/‌۰ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در استان تهران اقدام به خودكشی كرده‌اند. همان‌طور كه ملاحظه می‌شود در سال ۱۳۷۶ میزان خودكشی زنان نسبت به سال ۱۳۷۵ كاهش یافته و در سال ۱۳۷۷ كمی افزایش یافته ولی در سال ۱۳۷۸ با كاهش چشمگیری مواجه شده است.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۱۳۷۵، ۱۵۴ ، در سال ۱۳۷۶، ۲۴۲، در سال ۱۳۷۷، ۲۱۰ و در سال ۱۳۷۸، ۲۳۹ مرد در برابر هر صد زن بود. این امر بیانگر آن است كه خودكشی مردان به مراتب بیشتر از خودكشی زنان می‌باشد. عواملی همچون اختلافات خانوادگی و شكست و ناامیدی در زندگی مهم‌ترین علل خودكشی زنان گزارش شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه بیست‌و‌چهارم است.
▪استان چهار محال و بختیاری‌
نتایج نشان می‌دهد در سال ۷۵ تعداد ۶۳‌/‌۶ نفر در سال ۷۶ تعداد ۴۹‌/‌۹ نفر، در سال ۷۷ ، ۵۹‌/‌۷ نفر و در سال ۷۸ ،
۲۱‌/‌۵ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند. روند میزان خودكشی طی این سال‌ها بیانگر آن است كه در سال ۷۶ میزان خودكشی زنان نسبت به سال ۷۵ افزایش و در سال ۷۷ كاهش یافته و در سال ۷۸ با كاهش بیشتری مواجه بوده است.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۱۱۶، سال ۷۶ ،۶۴، سال ۷۷، ۹۷ و در سال ۷۸، ۵۵ مرد در برابر هر صد زن بوده است.
اختلافات خانوادگی و مسائل ناموسی به عنوان مهم‌ترین علل خودكشی گزارش شده است. خودسوزی و استفاده از دارو متداول‌ترین روش خودكشی گزارش شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه سیزدهم است.
▪استان خراسان‌
براساس گزارش‌ها، در سال ۷۵، ۳۰‌/‌۶ نفر در سال ۷۶، ۹۷‌/‌۶ نفر، در سال ۷۷، ۱۸‌/‌۵ نفر، در سال ۷۸، ۸۵‌/‌۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی استان خراسان در سال ۷۵، ۱۰۳، در سال ۷۶، ۸۸، در سال ۷۷، ۱۰۶ و در سال ۷۸ ،۷۱ بوده است، یعنی در سال ۷۵ و ۷۷ خودكشی مردان بیشتر از زنان و در سال ۷۶ و ۷۸ خودكشی زنان بیشتر از مردان بوده است.
طبق گزارش‌های حاصله عواملی چون اختلافات خانوادگی و شكست و ناامیدی مهم‌ترین علل خودكشی زنان در این استان محسوب می‌شود. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه چهاردهم است.▪استان خوزستان‌
بر طبق نتایج به عمل آمده، در سال ۷۵ تعداد ۶۶‌/‌۵ نفر، در سال ۷۶ تعداد ۲۸‌/‌۵نفر، در سال ۷۷، ۵۴‌/‌۳ نفر و در سال ۷۸ تعداد ۸۰‌/‌۰ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۸۸ نفر در سال ۷۶، ۸۱، در سال ۷۷، ۸۷ و در سال ۷۸، ۱۴۴ مرد به ازای هر صد زن بوده است، یعنی به غیر از سال ۷۸ كه خودكشی مردان بیشتر بوده در سه سال دیگر خودكشی زنان بیشتر از مردان بوده است.
عواملی چون اختلافات خانوادگی، اختلال حواس و مسائل ناموسی از عوامل خودكشی زنان گزارش شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه شانزدهم است.
استان زنجان‌
براساس اطلاعات به دست آمده، در سال ۷۵ تعداد ۵۰‌/‌۱۰ نفر، در سال ۷۶، ۴۴‌/‌۸ نفر، در سال ۷۷، ۴‌/‌۶۰ نفر در سال ۷۸، ۵۴‌/‌۱ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی میزان خودكشی در سال ۷۵، ۱۲۳، در سال ۷۶، ۱۰۸، در سال ۷۷ ، ۱۰۳ و در سال ۷۸، ۲۸۶ می‌باشد، یعنی خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است.
عواملی چون اختلافات خانوادگی، اختلال حواس و فقر به ترتیب به عنوان مهم‌ترین علل خودكشی زنان عنوان شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه هفتم است.
استان سمنان‌
گزارش‌ها حاكی از آن است كه در سال ۷۵، ۸۲‌/‌۷ نفر، در سال ۷۶، ۸۴‌/‌۴ نفر، در سال ۷۷، ۹۶‌/‌۳ نفر و در سال ۷۸، ۷۸‌/‌۷ نفر از ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۱۱۱، در سال ۷۶، ۱۱۷، در سال ۷۷، ۱۷۰ و در سال ۷۸، ۱۳۰ نفر گزارش شده است كه مشخص می‌شود خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است.
عوامل اختلافات خانوادگی، شكست و ناامیدی نیز از مهم‌ترین علل خودكشی گزارش شده است. این استان از حیث خودكشی دارای رتبه نهم است.
▪استان سیستان و بلوچستان‌
نتایج نشان می‌دهد در سال ۷۵ تعداد ۷۷‌/‌۱ نفر، در سال ۷۶، ۳۵‌/‌۰، درسال ۷۷، ۳۴‌/‌۰ نفر در سال ۷۸، ۳۰‌/‌۱ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۹۳، درسال ۷۶، ۵۷۶، در سال ۷۷، ۵۰۰ و در سال ۷۸، ۳۳۳ بوده است، یعنی به غیر از سال ۷۵ در سایر سال‌ها مردان بیشتر از زنان خودكشی كرده‌اند. اختلافات خانوادگی و شكست و ناامیدی از مهم‌ترین علل خودكشی این استان ذكر شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه بیست و پنجم است.
استان فارس‌
گزارش‌ها حاكی از آن است كه در سال ۷۵ تعداد
۱۴‌/‌۷ نفر، در سال ۷۶تعداد ۸۹‌/‌۳ نفر، درسال ۷۷، ۹۲‌/‌۴ نفر، در سال ۷۸، ۳۳‌/‌۳ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۷۹، در سال ۷۶، ۱۰۱، در سال ۷۷، ۱۰۱، در سال ۷۸، ۱۴۲ مرد در برابر هر صد زن بوده است كه به غیر از سال ۷۵ در بقیه سال‌ها نسبت خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است. مهم‌ترین علل خودكشی در این استان به ترتیب اختلافات خانوادگی، شكست، ناامیدی و اختلال حواس گزارش شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه یازدهم است.
▪استان كردستان‌
براساس گزارش‌ها در سال ۷۵، ۱۰‌/‌۱۲ نفر، درسال ۷۶، ۵۶‌/‌۶ نفر، در سال ۷۷، ۹۷‌/‌۳ نفر و در سال ۷۸، ۰۵‌/‌۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۷۶، در سال ۷۶، ۱۱۸، در سال ۷۷، ۱۱۹، در سال ۷۸، ۱۱۴ نفر گزارش شده است، به عبارتی به غیر از سال ۷۵ در بقیه سال‌ها مردان بیشتر از زنان اقدام به خودكشی كرده‌اند. اختلافات خانوادگی، شكست و ناامیدی مهم‌ترین علل خودكشی زنان عنوان شده است، همچنین گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه سوم است.
▪استان كرمان‌
نتایج نشان می‌دهد كه در سال ۷۵، ۰۶‌/‌۴ نفر، در سال ۷۶، ۰۹‌/‌۲ نفر در سال ۷۷، ۹۰‌/‌۴ نفر و در سال ۷۸، ۴۵‌/‌۱ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۹۵، درسال ۷۶، ۲۸۶، درسال ۷۷، ۱۷۰، درسال ۷۸، ۲۲۷ بوده است. به غیر از سال ۷۵ در بقیه سال‌ها مردان بیشتر از زنان خودكشی كرده‌اند.
اختلافات خانوادگی، شكست و ناامیدی نیز از علل خودكشی زنان این استان گزارش شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه بیست‌ و دوم است.
▪استان كرمانشاه‌
نتایج نشان‌ دهنده آن است كه در سال ۷۵ تعداد ۴۷‌/‌۱۶ نفر، در سال ۷۶، ۰۱‌/‌۱۴ نفر،‌ در سال ۷۷، ۶۷‌/‌۲۷ نفر و در سال ۷۸، ۰۹‌/‌۲۴ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی این استان در سال ۷۵، ۷۵، در سال ۷۶، ۱۰۸، درسال ۷۷، ۶۸ و در سال ۷۸، ۷۱ بوده است. به عبارتی به غیر از سال ۷۶ بقیه سال‌ها نسبت خودكشی مردان كمتر از زنان بوده است.
مهم‌ترین علل خودكشی زنان در این استان به ترتیب اختلافات خانوادگی و اختلال حواس گزارش شده است. استفاده از قرص متداول‌ترین شیوه خودكشی در این استان است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه اول است.
▪استان كهگیلویه و بویراحمد
براساس گزارش‌ها در سال ۷۵، تعداد ۱۷‌/‌۱۱ نفر، درسال ۷۶، ۸۷‌/‌۹ نفر، در سال ۷۷، ۸۰‌/‌۶ نفر و درسال ۷۸،۱۳ ‌‌/‌۹ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۱۱۰، درسال ۷۶، ۷۰، درسال ۷۷، ۴۳ و در سال ۷۸، ۴۶ نفر بوده كه به غیر از سال ۷۵ در بقیه سال‌ها میزان خودكشی مردان در مقایسه با زنان كمتر بوده است. اختلافات خانوادگی و شكست، از مهم‌ترین عوامل خودكشی زنان گزارش شده است و همچنین از حیث خودكشی زنان این استان دارای رتبه پنجم است.
▪استان گیلان‌
نتایج نشان می‌دهد در سال ۷۵، ۵۳‌/‌۴ نفر، در سال ۷۶، ۸۲‌/‌۲ نفر،‌ درسال ۷۷، ۵۷‌/‌۱ نفر و در سال ۷۸، ۴۸‌/‌۱ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی این استان در سال ۷۵، ۱۷۱، در سال ۷۶، ۱۶۶، در سال ۷۷، ۳۳۹ و در سال ۷۸، ۲۲۹ بوده است، یعنی خودكشی مردان از زنان بیشتر است. اختلافات خانوادگی و اختلال حواس از مهم‌ترین عوامل خودكشی گزارش شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه بیست و یكم است.
▪استان لرستان‌
گزارش‌ها حاكی از آن است كه در سال ۷۵، ۵۵‌/‌۱۰ نفر، درسال ۷۶، ۰۶‌/‌۹ نفر،‌ در سال ۷۷، ۹۲‌/‌۱۳ نفر و در سال ۷۸، ۶۷‌/‌۷ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند. نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۶۶، در سال ۷۶، ۱۰۸ و در سال ۷۷، ۶۸ و در سال ۷۸، ۱۲۵ نفر گزارش شده است، یعنی در سال ۷۵ و ۷۷ خودكشی زنان بیشتر از مردان و در سال ۷۶ و ۷۸ خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است. اختلافات خانوادگی، شكست و فقر از مهم‌ترین علل خودكشی زنان در این استان عنوان شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه ششم است.
▪استان مازندران‌
نتایج حاكی از آن است كه در سال ۷۵ تعداد ۴۵/۴ نفر، در سال ۷۶، ۸۵‌/‌۴ نفر، درسال ۷۷، ۳۹‌/‌۳ نفر و در سال ۱۳۷۸ تعداد ۲۳‌/‌۰ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در استان مذكور اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی این استان در سال ۷۵، ۱۵۷، در سال ۷۶، ۱۱۲، در سال ۷۷، ۷۶ و در سال ۷۸، ۹۶ اعلام شده است، یعنی در دو سال ۷۵ و ۷۶ خودكشی مردان بیشتر و در سال ۷۷ و ۷۸ خودكشی زنان بیشتر از مردان برآورد شده است. اختلافات خانوادگی، شكست، اختلال حواس به عنوان مهم‌ترین علل خودكشی زنان در این استان گزارش شده است. گفتنی است این استان از حیث خودكشی دارای رتبه بیست و دوم است.
▪استان مركزی‌
براساس گزارش‌های به عمل آمده، در سال ۷۵ تعداد ۰۲‌/‌۷ نفر، در سال ۷۶، ۹۴‌/‌۶، در سال ۷۷، ۰۴‌/‌۳ نفر و در سال ۷۸، ۳۴‌/‌۳ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی این استان در سال ۷۵، ۱۱۴، در سال ۷۶، ۱۴۰، در سال ۷۷،۲۶۳ ‌، در سال ۷۸، ۲۱۰ بوده است، یعنی خودكشی مردان در این استان بیشتر از زنان است. اختلافات خانوادگی، شكست و فقر نیز از مهم‌ترین علل خودكشی این استان عنوان شده است. لازم به ذكر است این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه دوازدهم است.
▪استان هرمزگان‌
میزان خودكشی زنان در سال ۷۵ تعداد ۰۵‌/‌۵، در سال ۷۶، ۲۸‌/‌۲، در سال ۷۷، ۱۱‌/‌۱ نفر و در سال ۷۸، ۳۵‌/‌۲ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر زن گزارش شده است.
نسبت جنسی خودكشی این استان در سال ۷۵، ۱۰۰، در سال ۷۶، ۳۱۷، در سال ۷۷، ۳۷۶ و در سال ۷۸، ۱۱۵ بوده است، به عبارتی خودكشی مردان بیشتر از زنان بوده است. اختلافات خانوادگی،‌ فقر و تنگدستی از مهم‌ترین عوامل خودكشی زنان گزارش شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه هفدهم است.
▪استان همدان‌
گزارش‌ها حاكی از آن است كه درسال ۷۵، ۳۳‌/‌۸ نفر، درسال ۷۶، ۶۰‌/‌۶، درسال ۷۷، ۰۹‌/‌۶، در سال ۷۸، ۳۹‌/‌۲ نفر در هر ۱۰۰ هزار زن در این استان اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی در این استان در سال ۷۵، ۱۵۸، در سال ۷۶، ۱۵۸، در سال ۷۷، ۱۸۶، در سال ۷۸، ۴۲۰ گزارش شده، به عبارتی خودكشی مردان بیشتر از زنان برآورد شده است. همچنین مهم‌ترین علل خودكشی زنان این استان، اختلافات خانوادگی و شكست و ناامیدی ذكر شده است. این استان از حیث خودكشی زنان دارای رتبه هشتم است.
▪استان یزد
گزارش‌ها حاكی از آن است كه در سال ۷۵، ۴‌/‌۷ نفر در سال ۷۶، ۴۲‌/‌۲ نفر، در سال ۷۷، ۵۹‌/‌۶ نفر و در سال ۷۸، ۷۵‌/‌۶ نفر از هر ۱۰۰ هزار زن اقدام به خودكشی كرده‌اند.
نسبت جنسی خودكشی بیانگر فزونی خودكشی مردان نسبت به زنان بوده است. بیشترین علل خودكشی زنان نیز اختلافات خانوادگی، شكست و ناامیدی در زندگی گزارش شده است. خودسوزی متداول‌ترین روش خودكشی زنان این استان می‌باشد. گفتنی است این استان از حیث خودكشی زنان در رتبه دهم است.
▪میزان خودكشی زنان در كل كشور
بررسی میزان خودكشی زنان كل كشور در طی سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۸ نشان می‌دهد كه به طور كلی در سال ۱۳۷۵ تعداد ۸۸‌/‌۵ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر بوده است. این میزان در سال ۷۶ به ۴۲‌/‌۴ نفر و در سال ۷۷، به ۵۳‌/‌۴ نفر و در سال ۷۸ به ۲۴‌/‌۳ نفر رسیده است، یعنی بیشترین میزان خودكشی زنان در سال ۷۵ رخ داده است كه این میزان در سال ۷۶ كاهش یافته و در سال ۷۷ كمی افزایش داشته و در سال ۷۸ نیز كاهش چشمگیری یافته است. بنابراین كاهش میزان خودكشی زنان را می‌توان در اكثر استان‌ها مشاهده كرد.
مهم‌ترین یافته‌های این گزارش حاكی از آن است كه به جز استان سمنان كه روند خودكشی زنان در آن روندی صعودی بوده در سایر استان‌های كشور روند خودكشی رو به كاهش بوده است.
در استان‌های كردستان، سمنان، كهگیلویه و بویراحمد، مركزی، هرمزگان، یزد و سیستان و بلوچستان میزان خودكشی زنان در سال ۷۸ نسبت به سال ۷۷ افزایش یافته است هر چند نسبت به دو سال ۷۵ و ۷۶ با كاهش رو‌به‌رو بوده است.
طی چهار سال ۷۵ تا۷۸ سه استان كرمانشاه، ایلام، كهگیلویه و بویراحمد ازبحرانی‌ترین استان‌ها به لحاظ خودكشی زنان محسوب شده و دو استان تهران و سیستان و بلوچستان كمترین میزان خودكشی زنان را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین مشاهده می‌شود در اكثر استان‌ها میزان خودكشی مردان بیشتر از زنان است. خودكشی زنان در گروه سنی ۱۸ تا ۲۴ ساله بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده است.
●میزان خودكشی در كشورهای جهان‌
براساس توسعه انسانی ۱۹۹۹، بیشترین میزان خودكشی زنان متعلق به كشور لهستان با ۷‌/‌۱۶ و سپس كشور لتونی با ۶‌/‌۱۵ (در۱۰۰ هزار نفر) و كمترین میزان خودكشی زنان متعلق به كشور مكزیك با ۱ و شیلی با ۴‌/‌۱ (در۱۰۰ هزار نفر) است. در خصوص خودكشی مردان، بیشترین میزان مربوط به كشور لتونی با ۱‌/‌۷۹ و سپس لهستان با ۶‌/‌۵۰ (در۱۰۰ هزار نفر) و كمترین میزان مربوط به ایران با ۸۰‌/‌۳ و مكزیك با ۴‌/‌۵ (در۱۰۰ هزار نفر) می‌‌باشد.
●راهكارهای پیشنهادی‌
تأسیس خانه‌های سلامت، مراكز شبه خانواده‌، ایجاد خطوط تلفن بحران، مراكز مشاوره‌ای خانوادگی، اصلاح و ساماندهی مراكز مشاوره قبل از ازدواج، پیش‌بینی واحد درسی "حقوق و دانش خانواده" در آموزش و پرورش، ارتقای سطح فرهنگ جامعه در خصوص جایگاه شخصیتی زنان، پیش‌بینی و تشدید مجازات مردانی كه به هر دلیل اقدام به همسر‌آزاری می‌كنند، تأسیس وزارت یا سازمان رفاه اجتماعی جهت ارائه خدمات كارآمد به افراد آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر.

تهیه و تدوین: معاونت امور اجتماعی و توسعه مشاركت‌های مركز امور مشاركت زنان ریاست‌جمهوری

منبع : فرهنگ و پژوهش