بر فراز انتخابات

رفته رفته به انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک می شویم و گروه ها و احزاب و جناح های سیاسی فعالیت های پرحجمی را برای ورود در این انتخابات آغاز کرده اند.اما اصلاح طلبان چون همیشه بیش و پیش از هر چیز دغدغه رد صلاحیت ها را دارند و نمی دانند عاقبت با کدام هیات حداقلی یا حداکثری توان و اجازه حضور در انتخابات را پیدا می کنند.
از مجموع فضای سیاسی موجود و استشمام سمت و سوی تمایلات افکار عمومی اقبال از اصلاح طلبان هویدا است و اگر حادثه خاصی پدید نیاید، اصحاب دوم خرداد سال ۷۶ می توانند به بخت و اقبال خویش امیدها ببندند و به داشتن آرای مردم برای خود مباهات کنند.داشتن آرای اکثریت مردم و پیروزی بر سر صندوق های رای یک روی سکه و مستحضر بودن به کسب تمایلات مردمی بدون رسیدن به پیروزی های حداکثری و رسمی روی دیگر سکه است که اگر اصلاح طلبان به آن توجهی عمیق مبذول دارند رسیدن به اهداف اصلی و آرمانی را امکان پذیر و ارتقای سطح جامعه را میسور می سازد.کار با مردم و برای مردم محوری است که اگر بدان نیک نظر شود پیروزی های ظاهری در انتخابات واقعاً فرع بر آن خواهد بود و حداکثر اینکه در طول آن تعریف خواهد شد. اینکه موجی پدید آید و مردم در انتخاباتی از چیزی بگریزند و به کسی یا جریانی پناه آورند بد نیست ولی ماندگار و ثمرساز اساسی نخواهد بود.
به نظر می رسد بعد از آن همه فراز و نشیب های سخت سیاسی و اقتصادی اکنون جامعه ما بیش از هر زمانی نیازمند یک «نماینده» کلی و سخنگو و پیگیر دغدغه ها و مطالبات خود است و اگر کسی یا جناحی توانایی و صلاحیت این نمایندگی را در خود ایجاد کند و نشان دهد کاری سترگ و فراانتخاباتی انجام داده است حتی موانع ایجاد شده احتمالی از سوی جناح مقابل گزندی به آن نخواهد رساند.به هر حال پس از حدود ۳۰ سال برگزاری انتخابات گوناگون که گفته شده است مردم اغلب توانسته اند در جریان آنها بگویند که «چه چیزی نمی خواهند» احتمالاً جامعه به نقطه ایجابی خود نزدیک می شود و شاید در حال حاضر یا در آینده نزدیک دیگر بدانند که «چه چیزی می خواهند».
اگر بدین معنا قائل شویم که مردم در حال رسیدن به این نقطه مهم و اساسی هستند مسوولیت جناح ها و احزاب سیاسی بسیار بزرگ و تاریخی خواهد بود. آنان باید نماینده ایجابی و مثبت و سازنده مردمی شوند که می دانند چه می خواهند. و این نمایندگی قابل مقایسه با نمایندگی برای اعراض و رفع و نهی از چیز دیگر نیست.گویا پس از سه دوره پرهیاهو و پرمساله «سازندگی»، «اصلاحات» و «دولت نهم» اکنون درک درست و روشنی از فرآیندهای هر سه دوره برای مردم حاصل آمده است و بعید نیست که آنها به معدلی جامع و کارگشا و اساسی نایل آمده باشند. سازندگی در معیت آزادی و با محوریت عدالت در حال حاضر ضرورت خود را در سینه های مردم جای داده است.
باید کشور آباد شود ضمن اینکه گردی بر کرامت هیچ یک از ایرانیان ننشیند و تبعیضی میان آنها فراهم نیاید.پیداست که اصلاح طلبان کارنامه قابل قبولی در زمینه عمل به آبادانی کشور در حد مقدورات ارائه داده اند همان طور که التزام خود را به آزادی بیان و فکر و اندیشه را جزء برنامه های اساسی خود اعلام داشته اند، می ماند عدالتی که باید جای نیکوی خود را در منظومه فکری و عملی آنان پیدا کند. در حال حاضر و پس از شعارهای تند و تیز محروم نوازی و عدم رویت و لمس باغ های سبزی که مردمان کوچه و بازار انتظارش را می کشیدند توده های متوسط و پایین جامعه احتمالاً دیگر خوب می دانند که نمی شود یک شبه از روی الزامات کارشناسانه اقتصادی پرید و بدون توسعه متوازن سفره هایشان را رنگین ساخت.نه بدون توسعه همه جانبه امکان استیلای فرهنگ آزادی پدید می آید و نه بدون آزادی رشد و خلاقیت و رقابت های سالم حاصل می شود.
با آزادی به درصد بیشتری از عدالت می توان رسید و با عدالت آزادی عمیق تر و ماندگارتری به دست خواهد آمد.اما اکنون سفره های مردم خالی است و فوری ترین نیازشان باز هم رسیدگی به وضع معیشت آنان است. درست است که دیگر در هر انتخاباتی شعارهای تند اقتصادی خوف بی پشتوانه بودن شان را تداعی می کند ولی این بدان معنا نیست که مردم از خیر مطالبه اقتصادی خود درمی گذرند و این همان چیزی است که اصلاح طلبان باید به دقت بدان توجه کنند و بدون شعارزدگی یا حواله دادن به سال های آتی فکری برایش بکنند.احتمالاً حاضرشوندگان پای صندوق های رای در لیست ها و برنامه ها تاملی بی سابقه به خرج خواهند داد و نیم نگاهی هم به پشت شعارها و برنامه ها خواهند انداخت. اگر کسی بگوید «برای هر ایرانی یک خانه» به سرعت خواهند پرسید «چگونه؟»
اگر کسی بگوید «پول نفت را توزیع می کنم» خواهند پرسید «تکلیف تورم چه می شود؟»، اگر کسی اعلام کند «در روابط بین الملل تشنج زدایی خواهم کرد» می پرسند «با نیروهای تندرو داخلی چه می کنید؟»، اگر حزبی بگوید «شادی» از معنویتش خواهند پرسید، اگر گروهی بگوید ارزش ها از خطر تحجر از او سوال می کنند. و خلاصه ان شاءالله به نقطه یی رسیده باشیم که دیگر مردم هیچ چک سفیدامضایی دست کسی ندهند که بعد کاسه چه کنم چه کنم، به دست گیرند.اگر به این نقطه رسیده باشیم اصلاح طلبان حرف و حدیث برای گفتن بیشتر و حتی عملاً قدرت مانور افزون تری دارند، این میدان آزمایش تنها انتخابات نیست. شناخت دقیق دردها، دغدغه ها، تمایلات و آرزوهای مردم (و نه تمایلات خویش را خواسته های مردم دانستن) و نمایندگی مسوولانه و متعهدانه و صادقانه آنها پیروزی بزرگی است که از فراز موانع طبیعی و غیرطبیعی عبور می کند و به سرعت رسمیت خود را هم تحمیل خواهد ساخت.

منبع : روزنامه اعتماد