تعصب شدید - Extreme Prejudice

سال تولید : ۱۹۸۷
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : باز فیت‌شانس
کارگردان : والتر هیل
فیلمنامه‌نویس : دریک واشبرن و هاری کلاینر، برمبنای داستانی نوشته جان میلیوس و فرد رکسر.
فیلمبردار : ماتیو ف. لیونتی
آهنگساز(موسیقی متن) : رای کودر.
هنرپیشگان : نیک نولتی، پاورز بوت، مایکل آیرون‌ساید، ویلیام فورسایت، مت مولهرن، لاری اسکات، ریپ تورن، کلانسی براون، دان تولیس جونیر، جان دنیس جانستن و ماریا کونچیتا آلونسو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۴ دقیقه.


گروهبان‌ها «اُتواتر» (فورسایت)، «بیدل» (اسکات)، «کوکر» (مولهرن)، «فرای» (تولیس جونیر) و «مک‌رُز» (براون) که اعلام شده همگی در عملیات کشته شده‌اند، برای یک مأموریت سرّی، تحت فرماندهی «سرگرد هکت» (آیرون‌ساید) به شهر کوچکی در مرز تکزاس فرستاده می‌شوند. در آنجا «کلانتر جک بنتین» (نولتی)، با یک گروه قاچاق موادمخدر در طول مرز که دوست دوران کودکی‌اش، «کَش بِیلی» (بوت) آن را می‌گرداند، مشکل دارد. گروهبان‌ها قرار است برای پوشش دادن به مأموریت اصلی‌شان که به دست آوردن یکسری مدارک امنیت ملی است، به یک بانک دستبرد بزنند. «بنتین» با «بیلی» ملاقات می‌کند تا او را از ادامه کار قاچاق «آلونسو» خواننده مکزیکی یک باشگاه شبانه که زمانی محبوبه «بیلی» بوده و اکنون با «بنتین» است، باز می‌کند. کمی بعد، «کلانتر پیرسن» (تورن) به دست زیردستان «بیلی» کشته می‌شود و «ساریتا» نیز با «بیلی» به مکزیک می‌رود. در اینجا سرقت بانک دستگیر می‌کند. «بنتین» می‌فهمد که آن مأمور حکومتی که به او اطلاعات اشتباهی داده، در واقع «مُرو» (جانستن) حسابدار «بیلی» بوده است. «هکت» مأموریت‌شان را برای «بنتین» توضیح می‌دهد و از او می‌خواهد که با آنان همکاری کند. وقتی «هکت» از «اُتواتر» می‌خواهد که پس از نفوذ به پایگاه «بیلی» در مکزیک، «بنتین» را بکشد، او در مقابلش می‌ایستد. در عملیات کشتن «مرو»، گروهبان‌ها می‌فهمند که هیچ سندی در کار نیست و آنان در واقع برای نقشه شخصی «هکت» که ربودن موادمخدر «بیلی» است، عمل کرده‌اند («مرو» نیز به این دلیل کشته شده که از «هکت» شواهدی در اختیار داشته است). گروهبان‌ها، «هکت» را می‌کشند اما بعدتر همه کشته می‌شوند. «بنتین» در رویاروئی نهائی، «بیلی» را از پای درمی‌آورد، مواد را برای مکزیکی‌ها می‌گذارد و با «ساریتا» دور می‌شود.
* صحنه آغازین فیلم وعده تماشای اثری جذاب را می‌دهد اما آرام‌آرام فیلم به ورطه «خشونت به خاطر خشونت» می‌افتد و از لطفش کاسته می‌شود. گفت‌وگوهای رکیک و تند اغلب بی‌جا به کار می‌روند. و بالاخره این که «شش سوار آخرالزمان» فیلم، به همان تیپ‌های عادی و معمول بدل شده‌اند که تماشاگر نظیرشان را بسیار دیده است. امتیاز عمده فیلم موسیقی کودر است.