سیاست صنعتی فرانسه

تمایلات لیبرالیستی ساركوزی رییس‌جمهور فرانسه، به بوته آزمایش گذاشته می‌شود.
آیا در یك ظرف ماست دلیلی برای خوشحالی وجود دارد؟ شاید این‌طور باشد. دو سال پیش فرانك ریبود، رییس گروه صنایع غذایی فرانسوی دانون، موفق شد با رهایی از تهدید خرید شركتش توسط شركت آمریكایی پپسی، طلایه‌دار ملی‌گرایی اقتصادی در فرانسه شود. نخست‌وزیر وقت فرانسه این موضع را بهانه‌ای كرد برای ارائه فهرستی از صنایع استراتژیك كه می‌بایست برای همیشه فقط در دست فرانسویان باقی بماند. (البته او دقیقا صنایع لبنی و ماست را در این فهرست ذكر نكرد). اما وقتی در هفته گذشته شركت فرانسوی دانون واحد تولید بیسكویت خود را به غول صنایع غذایی آمریكا یعنی كرفت فروخت و سپس اعلام كرد برنامه دارد پول حاصل از این معامله را برای خرید شركت هلندی رویال نامیكو كه یك شركت تولید مواد غذایی كودك است صرف كند. تنها نظراتی كه تحلیلگران اظهار كردند این بود كه احتمال می‌رود دانون برای این خرید مجبور به صرف پول هنگفتی شود.
بسیار امیدبخش خواهد بود كه رفتار خونسردانه مقامات دولت فرانسه را در مورد فروش دانون این‌گونه تعبیر كنیم كه این روزها سیاستمداران فرانسوی به رهبری رییس‌جمهوری جدید خود، نیكلا ساركوزی، هنگامی كه یك شركت خارجی قصد خرید، شركت فرانسوی را می‌كند، از ملی‌گرایی نخ‌نمای فرانسوی خود كناره می‌گیرند.
این واكنش آنها چیزی نخواهد بود جز انعكاسی از بین‌المللی شدن فعالیت‌های تجاری فرانسویان، چون هر ساله صدها شركت كوچك و متوسط فرانسوی توسط خارجیان خریداری می‌شوند.
این روزها از هر هفت كارگر فرانسوی یك نفر برای یك شركت خارجی كار می‌كند و این میزان دوبرابر میزان ده سال پیش است. یك‌سوم صادرات فرانسه هم توسط شركت‌هایی كه مالكیت خارجی دارند تولید می‌شود.
اما دو مركز قدیمی صنعتی فعال در زمینه انرژی و هوافضا، هنوز شاهد مداخلات فراوان سیاست در امورشان هستند. ادغام شركت خصوصی شده سوئز كه تاسیسات مربوط به آب و انرژی را در اختیار دارد، با شركت دولتی گاز دفرانس از ماه فوریه سال گذشته به بن‌بست رسیده و متوقف شده است. چون در آن زمان مناقصه‌ای بسیار خصمانه برای سهام شركت سوئز برگزار شده بود و شركت بزرگ ایتالیایی انل كه در زمینه انرژی فعال است قصد خرید سوئز را داشت. اكنون به نظر می‌آید دولت فرانسه برای خرید سهام شركت سوئز توسط یك شركت دولتی دیگر كه در زمینه انرژی فعال است و ای‌دی‌اف نام دارد (بیش از شركت‌های خارجی) تمایل نشان می‌دهد.
شركت سوئز نگرانی‌هایی را در زمینه رقابت در كمیسیون اروپا برانگیخته است. اگرچه این وضعیت دخالت بیش از حد دولت را نشان می‌دهد، ‌اما می‌تواند حداقل راه را برای خصوصی‌سازی به تعویق افتاده شركت گاز دفرانس هموار سازد.
نزاع بر سر قدرت در مركز دفاعی- فضایی اروپا (EADS) طی دو سال اخیر به اوج خود رسیده است چون در بزرگترین عملیات این مركز كه مربوط به هواپیماهای ایرباس است و در تحویل مدل‌های جدید هواپیمای خود تاخیر داشته است و تضعیف دلار هم بر مشكلات آن افزوده است. (اغلب هزینه‌های ایرباس یه یورو هستند و درآمدهای آن به دلار) آقای ساركوزی روز شانزدهم جولای به مذاكرات خود با آنگلا مركل، صدراعظم آلمان، در مورد دفتر ایرباس در شهر تولوس فرانسه ادامه داد. او امیدوار است راهی بیابد برای تعویض مدیریت بی مهارت این دفتر و جایگزینی یكسری دستورالعمل‌های ساده كه هیچ یك از آنها حساسیت‌های فرانسه یا آلمان را برانگیخته نكند.
ساركوزی به درستی اصرار دارد كه هیچ معامله‌ای نباید در برنامه دشوار احیای ایرباس خلل وارد كند. او اغلب می‌گوید كه دولت فرانسه (كه هنوز صاحب ۱۵درصد مركز دفاعی- فضایی اروپاست) سرانجام باید سهام خود را بفروشد. مشكل تغییر جهت از سوی یك سیاست مداخله‌جویانه در صنعت به سوی ایجاد سیاست آزاد و باز صنعتی این است كه مداخله و آلوده شدن دست‌ها لازمه آن است.
اما در این مورد حداقل می‌توان گفت كه ساركوزی آستین‌های خود را بالا زده است.

مترجم: شادی آذری

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد