بزرگ علوی

جنسیت: مرد
نام پدر: سیدابوالحسن
تولد و وفات: (۱۲۸۲ -۱۳۷۶) شمسی
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: مدرس و نویسنده
در خانواده‌‌ای بازرگان‌‌پیشه و مشروطه‌‌خواه به‌‌ دنیا آمد. پدر او فرزندان خود را برای تحصیل به‌‌ آلمان برد و آقابزرگ پس از پایان آموزش مقدماتی و عالی در آلمان به ایران بازگشت و به‌‌کار نویسندگی و تدریس پرداخت. وی از دوستان نزدیک هدایت و مینوی بود. علوی در سال ۱۳۲۲ش سردبیری مجلۀ "پیام نو" را به‌‌عهده گرفت. اما بعد از مدتی برای معالجه به اروپا رفت و به‌‌علت کودتای ۲۸مرداد در اروپا ماندگار شد. علوی پس از پیروزی انقلاب به ایران آمد ولی پس از چندی از ایران خارج شد. وی استاد دانشگاه براین بود که پس از فراغت به پژوهش پرداخت و در برلن درگذشت. از آثار وی: الف - داستان: "دیو"؛ "چمدان"؛ "ورق‌‌پاره‌‌های زندان"؛ "پنجاه‌‌وسه نفر"؛ "نامه‌‌ها"؛ "چشمهایش"؛ "میرزا"؛ "سالاریها". ب - ترجمۀ: "دوشیزۀ اورلئان" ، شیللر؛ "کسب‌‌وکار خانم وارن" ، برناردشاو؛ "دوازده ماه" ، ساموئل مارشاک؛ "مستنطق" ، پرستیلی؛ "حماسۀ ملی ایران" ، نولدکه؛ "باغ آلبالو" ، چخوف؛ "افسانهٔ آفرینش هدایت" ، از فارسی به آلمانی؛ "گل‌‌های آبی" ، وانداوالیسلوسکایا؛ "دو فریفته" ، لوپادوویسکی. ج - نقد و پژوهش: "صادق هدایت" ، پیام نو؛ "ناصرخسرو مروزی قبادیانی" ، پیام نو؛ "نقد شوهر آهوخانم اثر افغانی" ، کاوه.

منبع : مطالب ارسالی