شیخ محمدصالح حایری سمنانی

جنسیت: مرد
نام پدر: حاج شیخ فضل‌‌الله مجتهد
تولد و وفات: (۱۲۹۷ -۱۳۹۱) قمری
محل تولد: عراق - کربلا
شهرت علمی و فرهنگی: عالمف مجتهد ، نویسنده و شاعر
مقدمات علوم دینی را نزد آخوند ، ملاعباس اخفش و ملاعلی سیبویه آموخت. سپس به‌‌ نجف رفت و در حوزه‌‌های درسی آخوند خراسانی و حاج میرزاحسین جلیل تهرانی ، به‌‌فراگیری فقه و اصول پرداخت ، و فلسفه را نیز نزد حاج ملااسماعیل بروجردی حایری فراگرفت و در جوانی به ‌‌اجتهاد رسید. برای معالجۀ چشم به ‌‌ایران آمد و مدتی در تهران ماندف سپس به‌‌بابل رفت و در آنجا اقامت کرد و مرجع تقلید مردم شد. پس از چندی از بابل به ‌‌سمنان تبعید شد و در آن‌‌شهر به‌‌ اقامۀ نماز جماعت مشغول شد. پس از رحلت ، جنازه‌‌اش به ‌‌مشهد حمل و در جوار امام رضا (ع) دفن شد. او در سرودن انواع شعر دست داشت ، خصوصاً در قصاید عربی و غزلیات و قصاید فارسی و انشاء مدایح و مراثی اهل بیت (ع). وی حدود سیصد تألیف و رساله دارد که برخی از آنها عبارت‌‌اند از:"سبیکهٔ‌‌الذهب" ، که "کفایهٔ‌‌الاصول" علامه خراسانی را به‌‌نظم درآورده؛ "دیوان‌‌الادب"؛ "تاریخ معارف امامیه متضمن مذاهب اسلامیه" ، در ترجمهٔ کتاب "ظلامهٔ‌‌العترهٔ‌‌الطاهرهٔ".

منبع : مطالب ارسالی