نامزدهای نفت ناشناس

چهارسال پیش بهای یك بشكه 42 گالنی نفت 35 دلار بود و اكنون به بیش از 50 دلار رسیده است. یك گالن بنزین 50 سنت گران تر از سال 2000 است و وابستگی ایالات متحده به نفت وارداتی از 53 درصد به 58 درصد رسیده است. علاوه بر اینها، نگرانی ها در زمینه بی ثباتی فزاینده خاورمیانه- جایی كه همچنان بیشترین نفت دنیا را در خود جای داده است- پس از حوادث یازدهم سپتامبر و جنگ عراق روبه افزایش است.این پیامدهای منفی، موضوع استقلال انرژی ایالات متحده را بیش از پیش جذاب می سازد. هردو نامزد ریاست جمهوری، بوش و كری، وعده می دهند كه می توانند سكان حركت به سوی چنین هدفی را به دست گیرند، اما هنوز بیشتر صاحب نظران معتقدند كه دیدگاه های هردو نامزد غیرواقع گرایانه و رویا پردازانه است.رابرت برنز، پژوهشگر متخصص در دانشگاه ایالتی اوهایو، می پرسد: «آیا وابستگی نداشتن به انرژی وارداتی می تواند امروز، فردا و یا هر زمانی در آینده تحقق یابد»؟ مسلماً در زمان حاضر چنین امكانی وجود ندارد. شاید برای فرزندان من یا فرزندان فرزندان من بتوان امیدوار بود.استقلال انرژی در جهانی كه قرار است مرزها نقش اندكی داشته باشند و سوخت به صورت كالا خرید و فروش می شود، هدفی واقع گرایانه به شمار نمی آید. میزان نفتی كه با حفاری درون مرزهای ایالات متحده می توان استخراج شود با در نظر گرفتن بهترین بهره وری ممكن تنها بخش اندكی از نیاز جهانی به نفت را می تواند تامین كند و در نتیجه تاثیر چندانی بر قیمت ها نخواهد گذاشت. این نظریه ای است كه بیشتر صاحب نظران برآن صحه می گذارند. تقاضای جهانی نفت در حالی افزایش می یابد كه ذخایر قابل بهره برداری مجدد، در سراشیبی «پایان» هستند. با وجود قیمت های بالا، نفت هنوز انتخاب اول در میان سوخت ها است، به ویژه برای حمل و نقل و تا دهه ها جانشین قابلی برای آن نمی توان یافت. كارشناسان می گویند ازدیاد حفاری ها در ایالات متحده، آن گونه كه بوش می پسندد و یا ذخیره سازی بیشتر كه مدنظر كری است. هر دو مانند دژهای سنتی می مانند كه در معرض موج بنا شده اند. هر دو نظریه با فشارهای شدید جهانی در هم فروخواهند ریخت. این اظهارنظر به این معنا نیست كه هر كدام از این تلاش ها برای كمك به برآوردن نیازهای ایالات متحده به انرژی مفید نیستند، اما وابستگی نداشتن به انرژی وارداتی، اگر اصلاً امكان پذیر باشد، تا چند دهه آینده امكان پذیر نخواهد بود.با وجود تمام این واقعیت ها، هر دو نامزد انتخاباتی با حرارت درباره برنامه های خود برای استقلال انرژی ایالات متحده سخن راندند، در حالی كه قیمت جهانی هربشكه نفت از مرز 50 دلار گذشت. بوش گفت كه كلید رشد اقتصادی، برنامه اقتصادی او است كه: «ذخیره سازی را تشویق می كند، درآمدها را صرف منابع تجدیدپذیر و كاربردی فناوری می كند، و در عین حال به توسعه گازطبیعی، انرژی سازگار با محیط زیست، ادامه می دهد. این برنامه ای است كه می خواهد شغل های بیشتری را درآمریكا نگاه دارد و برای تحقق این امر ما باید به منابع خارجی انرژی وابستگی كمتری داشته باشیم».یك آگهی تلویزیونی تبلیغاتی جان كری این گونه بیان می كند كه: «آمریكا به برنامه ای نیاز دارد كه تا ده سال آینده ما را از گلوگاه خاورمیانه رها سازد. تا هیچ كودكی كه اكنون در آمریكا است مجبور نباشد برای نفت به جنگ اعزام شود».برنامه بوش كه دو سال است در كنگره آمریكا معطل مانده، درخواست افزایش حفاری ها برای گازطبیعی و نفت خام در كوه های راكی و گازطبیعی در خلیج مكزیك (به جز در نزدیكی فلوریدا) و پارك های ملی آلاسكا را دارد.حفاری ها برای نفت و گاز در زمین های ملی در زمان بوش 75 درصد افزایش داشته است. او همچنین پیشنهاد احداث یك خط لوله گازطبیعی ازآلاسكا را داده است، تا بتوان پالایشگاه های جدیدی احداث كرد و مصرف گازطبیعی مایع و انرژی هسته ای را هم گسترش بخشید. او خواهان بخشودگی مالیاتی برای بهبود بهره وری سوخت و مصرف انرژی و صرف میلیاردها دلار برای احداث و توسعه نیروگاه های زغال سوز به اصطلاح تمیز و در نهایت كسب انرژی هیدروژنی است.هیدروژن به نظر یك راه حل فنی دور از دسترس می رسد كه در زمان های دورتری به ثمر خواهد رسید، در حالی كه بوش و كری وعده میلیاردها دلار بودجه برای پژوهش و توسعه فناوری در این زمینه داده اند. ایده ابتدایی این است كه هیدروژن برای مصرف پیل های سوختی كه تمیز می سوزند و هیچ گونه آلودگی ندارند، به كار می رود. این فناوری هنوز فراگیر نیست.اگر هم زمانی قابل دستیابی باشد، نیازمند انقلابی در سیستم سوخت گیری خودروها در سطح ملی است تا بتوان این فناوری را با فناوری ناوگان كنونی خودروها جانشین كرد.جیمز كاناگتون، مشاور اصلی بوش در زمینه محیط زیست، كابینه كلینتون را برای به وجود آوردن مشكلات مربوط به انرژی در آمریكا سرزنش می كردند و دلایل آن افزایش واردات نفت آمریكا، تكیه نكردن بر ذخایر زغال سنگ آمریكا و احداث نكردن هیچ گونه پالایشگاه جدید بود. او گفت: «ما یك بحران انرژی را به ارث بردیم».كری، بوش را برای افزایش 16 دلاری بهای هر بشكه نفت پس از حمله ماه مارس به عراق در سال 2003، ملامت می كند و معاون ریاست جمهوری، دیك چنی را به ملاقات های پنهانی با صاحبان شركت های مولد انرژی متهم می كند.كری می گوید: «قیمت های بالای بنزین از آغاز ریاست جمهوری جورج بوش، بیش از 34 میلیارد دلار برای مصرف كنندگان آمریكایی هزینه اضافی داشته است». او می افزاید: «اما حدس بزنید چه كسی در این میان سود می برد؟- آنها كه برنامه انرژی را برای دولت نوشته اند: شركت های بزرگ نفتی». برنامه های كری نیز افزایش حفاری ها را در نظر دارد، اما در مناطقی كه اكنون هم به روی استخراج كنندگان بازهستند، مانند منابع ملی ذخیره نفت آلاسكا.
كری اخیراً از تعریف برنامه ای شفاف برای استاندارد سازی مصرف سوخت به نسبت مسافت سرباز زده است و تنها برنامه ای مبهم برای مذاكره با شركت های خودروسازی و اتحادیه های كارگری ارائه كرده است. كری برای پیروزی در انتخابات به آرای ایالت میشیگان نیاز دارد. كری نیز همانند بوش به گسترش سوخت هیدروژنی و فناوری های برپایه سوخت زغال سنگ تمیز، علاقه مند است و پول بیشتری برای به دست آوردن آنها خرج خواهد كرد (البته اگر در انتخابات پیروز شود!).مدیر موسسه انرژی دانشگاه كالیفرنیا، سورین بورنشتاین می گوید: «نتیجه سیاست گذاری میان هر دو رقیب مشترك است. بوش می خواهد نفت بیشتری در داخل خاك آمریكا استخراج كند و كری می خواهد اقتصاد كمتر وابسته به نفت را ایجاد كند. نكته اینجاست: هردو وعده هایشان تا 5 سال آینده تاثیر گذار نخواهد بود».جاناتان آلدر، پروفسور حقوق- زیست محیطی در دانشگاه كلیولند چنین می گوید: «حفاری اضافی و یا افزایش ذخیره سازی ما را به استقلال انرژی نخواهد رسانید».بوش برنامه انرژی اش را جار می زند و كری را متهم می كند كه لایحه بودجه برای آن را در سنا پشتیبانی نمی كند. اما این لایحه كه بیش از 100 میلیارد دلار در طول چهارسال هزینه دربرخواهد داشت، هنگامی كه متوقف شد، حتی خود جمهوری خواهان میانه رو به دلیل تحمیل بار مالی سنگین اعطای یارانه های گزاف از جمله یك میلیارد دلار بخشودگی صنعت افزودنی های نفتی، با آن مخالفت ورزیدند.بوش هنگام رقابت های انتخاباتی در سال 200 گفت: «ما دوستانمان در اوپك را با مذاكره متقاعد خواهیم ساخت كه راهی را برای افزایش تولید بیابند». این راهكار چندان هم كارآ نبود. از آغاز ریاست جمهوری بوش، قیمت نفت خام 59 درصد افزایش داشته است. بهای انرژی همچنان بالا خواهد ماند، این نظر متخصصان است، زیرا ذخایر نفتی بیش از ظرفیت توسعه شان آب می روند و با مدرن شدن جوامع، مصرف رشد فزاینده ای خواهد یافت. هنری لمبرایت می گوید: ما هنوز بحران انرژی واقعی را از سر نگذرانده ایم، تنها آن را به تاخیر انداخته ایم!

منبع: نویسنده ست بورنشتاین (نایت ریدر)، www.Seatletimes.com

منبع : نمایشگاه بین‌المللی