تغییرات اساسی برای رسیدن به جودوی روز دنیا

پرونده بیست و پنجمین دوره رقابتهای جودوی قهرمانی جهان در حالی بسته شد که رهاورد تیم ملی از این رویداد بزرگ تنها یک مدال برنز بود. این رقابتها از دو جهت برای جودوی کشورمان حائز اهمیت بود. یکی بحث حضور رئیس فدراسیون در بین سران فدراسیون جهانی و شرکت در تصمیم گیری های کلان این نهاد بین المللی و دوم عملکرد فنی تیم ملی که نتیجه ای کاملا متفاوت با یکدیگرداشت.
قبل از هرچیز باید به بحث سیاسی این رقابتها اشاره داشت که تشکیلات فدراسیون جهانی را دچار یک دگرگونی اساسی نمود. حضور ضعیف و سیاست های غلط «پارک» کره ای در راس فدراسیون جهانی به خصوص بعد از رقابتهای قاهره ۲۰۰۵ که باعث شد جامعه جهانی جودو این سیاست های غلط را دنبال نکند. همین عدم حمایت باعث شد تا خود او ترجیح دهد عطای ریاست بر فدراسیون جهانی را به لقایش بخشیده و رسما استعفای خود را اعلام کند.
مجموعه اتفاقات و مذاکراتی که قبل از کنگره فدراسیون جهانی در «ریو» رخ داد باعث شد تا درخشان در بحث های خود با سران فدراسیون جهانی به خصوص رئیس اتحادیه اروپا که در آن زمان هنوز نایب رئیس فدراسیون جهانی بود به این نتیجه برسد تا از رقابت با «دوعیب» تونسی انصراف دهد اما برای این کار توانست امتیازاتی بگیرد که در آینده اثرات آن در جودوی کشورمان به وضوح مشهود خواهد بود.
● اروپا اوج گرفت
اما در بعد فنی مسابقات باید به حضور جودوکاران ۱۸۳ کشورجهان که همگی با آماده ترین نفرات خود قبل ازرسیدن به مدال به فکر کسب سهمیه المپیک بودند، اشاره شود که باعث شد رقابتهایی به مراتب سنگین تر از دوره قبل را شاهد باشیم.
این دوره را باید اوج شکوفایی جودو اروپا و نزول فاحش جودو آسیا نامید که در این نزول ایران نیز سهیم بود. بعد از دراختیار گرفتن مسئولیت IJF جودو اروپا ثابت کرد که در بعد فنی هم پرچمدار جودوی دنیا شده و اگر سکان دار هدایت کشتی طوفان زده جودو شده اند این توانایی را دارند که آن را به ساحل آرامش و موفقیت برسانند و این پیشتازی حق آنهاست که مدام درحال پیشرفت و تلاش هستند و تیم ملی ایران نتوانست سرعت خود را با این جودوی پیشرفته تنظیم کند و به نوعی عقب ماند.
● شرایط نامناسب فنی
به لحاظ فنی تیم ملی ایران شرایط مناسبی در این دوره از رقابتها نداشت و باوجود ادعای مربیان این تیم نه تنها از تیمی که دو سال پیش به قاهره اعزام شد آماده تر نبود بلکه نتوانست نتایج بهتری از آن دوره را ثبت کند.
دیر رسیدن تیم به محل برگزاری مسابقات در پی یک سفر طولانی که تمام اعضای تیم را خسته کرد را باید یکی از دلایل اصلی این نتایج عنوان کرد. تیم ایران در حالی دیرتر از سایر تیم ما واردریودوژانیرو شد که بسیاری از تیم ها دو هفته قبل در «سائوپولو» در یک اردوی مشترک شرکت کرده بودند نظم وانضباط ضعیف ،نبود مربی بدنساز با این وجود اشاره ای نیزباید به مشکلات بدنی اعضای تیم داشته باشیم. متاسفانه روند یکنواخت تمرینات طی سالهای اخیر که با کمترین تغییر صبح بدنسازی و عصر کارهای فنی که تقریبا کیفیت آن هم شبیه به هم است در دستور کار قرار دارد باعث بی انگیزگی نفرات تیم شده است.
عدم حضور یک مربی بدنساز را باید از جمله عمده ترین مشکلات این تیم دانست.از سوی دیگر تمرینات تیم ملی نظم و انضباط لازم را نداشت و برخی نفرات نتوانستند خود را با آن وفق دهند و همان هم جواب بی تمرینی خود را با حذف زود هنگام گرفتند. باید به مربیان و سرپرست تیم اعزامی خیلی واضح و روشن گفته شود ازجودوکاری که ۱۷ ساعت زمان توقف در فرودگاه فرانسه را با « تغذیه نامناسب» پشت سر می گذارد و ۱۱ ساعت مسیر هوایی را طی می کند و یکی دو روز قبل ازشروع به محل برگزاری مسابقات می رسد و تازه باید چند کیلو وزن اضافی را کم کند چه انتظاری باید داشت. اگرمشکل بدنی آخوندزاده حاد می شد و برای او مشکلی بزرگتر پیش می آمد چه کسی جوابگوی عدم اعزام پزشک تیم به مسابقات را می داد؟
● حاشیه امنیت نیروی مخرب
باید اذعان داشته باشیم که تک تک نفرات تیم ملی بدون کم کاری هرچه در توان داشتند را رو کردند اما به دلیل مشکلاتی که در بالا ذکر شد و موارد مشابه دیگر این تیم نتیجه لازم را کسب نکرد. اصولا از این تیم انتظار بیش از این هم انتظاری بیهوده است.از مربیان تیم ملی می خواهیم برنامه های خود را که از ۲۰۰۵ قاهره تا ۲۰۰۷ ریودوژانیرو اجرا کردند را مرور کنند تابه اشتباهات خود پی ببرند.
امینی به عنوان مدیر فنی تیم ملی در طول این دو سال چند بار از اتاق خود در سالن کبکانیان به داخل سالن رفته و تمرینات و میزان آمادگی ملی پوشان را ارزیابی کرده است؟ در کدام یک از اردوهای تیم ملی فیلم مبارزات حریفان را در جمع بازیکنان پخش کرده و آنها را آنالیز کرده اند. آیا کسی به رودکی گفت که «بیانچسی» ایتالیایی که یک بار میران را ضربه فنی کرده چگونه کار می کند و راه بردن او چیست؟وقتی برای کسی حاشیه امنیتی باشد مسلماً او پی کار و تلاش دو چندان نخواهد رفت ، حال این شخص می خواهد بازیکن باشد یا مربی و مدیر فنی!
● حضور در تورنمنت های معتبر
تیم ملی جودو نیازمند یک تحول اساسی است و محمد درخشان بیش از هرکس دیگری این نکته را درک کرده است. حضور یک مربی بدنساز طراز اول در کنار مربیان زبده خارجی که آشنا به جودو روز دنیا باشد به همراه حضورمداوم در تورنمنت هایی معتبر اروپایی ، میدان دادن به جوانان مستعد و با انگیزه و برگزاری لیگ منظم و پویا در رده های سنی مختلف در کنار یک برنامه ریزی دقیق و روزشمارمی تواند ما را در راه رسیدن به اهداف بزرگ یاری کند. اکنون دیگر کسب سهمیه المپیک برای جودوی ما آرزو نیست، جودوی ما مدال المپیک می خواهد که با این برنامه ها به آن نخواهد رسید.

محمد بیرامی

منبع : روزنامه ابرار ورزشی