پایداری بشر در توسعه پایدار شهر

پایداری حیات بشر، امروزه به وسیله مجموعه ای از عوامل تهدید می شود، تحول فن آوری، پویایی اقتصادی، رشد شتابان جمعیت و میزان تغییرات شدید زیست محیطی و آسیب های محیط طبیعی و اجتماعی از جمله این عوامل می باشند.
این امر باعث شده تا به دنبال نظریه توسعه پایدار برای حمایت از محیط شهری، نظریه توسعه پایدار شهری مطرح گردد.
شكل گیری اصطلاح توسعه پایدار به تشكیل كمیسیون مستقل جهانی در زمینه محیط زیست و توسعه و ارائه گزارش اصلی توسعه پایدار برمی گردد. این كمیسیون توسعه پایدار را این چنین تعریف كرد: رفع نیازهای نسل حاضر بدون تضییع توانایی های نسل های آینده برای رفع نیازهایشان . این تعریف ساده همچنین مبنای دستور كار ۲۱ به عنوان یك طرح كار توسعه پایدار برای قرن ۲۱ است.
مفهوم یك شهر پایدار عبارت است از شهری كه به دلیل استفاده اقتصادی از منابع، اجتناب از تولید بیش از حد ضایعات و بازیافت آن تا حد امكان و پذیرش سیاستهای مفید در درازمدت قادر به ادامه حیات خود باشد. این نظریه پایداری شكل شهر، الگوی پایدار سكونت گاه ها، الگوی مؤثر حمل و نقل در زمینه مصرف سوخت و نیز شهر را در سلسله مراتب ناحیه شهری بررسی می كند.
مبانی نظری پایداری شهر را می توان در موارد زیر خلاصه كرد: كاهش آلودگی، نگهداری منابع طبیعی، كاهش حجم ضایعات شهری، افزایش بازیافتها، عدم تمركز و كاهش پراكندگی ها، افزایش تراكم متوسط در حومه های شهری و شهرهای كوچك، كاهش فواصل ارتباطی، ساختار اجتماعی متعادل و رسیدن به عدالت اجتماعی، ایجاد اشتغال محلی، توسعه شهرهای كوچك و متوسط برای كاهش اتكا به شهرهای بزرگ، حمل و نقل عمومی و كاهش ترافیك. علاوه بر اینها مدیریت ضایعات بازیافت نشدنی، توزیع منابع و تهیه غذای پایدار محلی.به این طریق با اتخاذ سیاست كاربری صحیح و با توجه به برنامه ریزی شهری و ساماندهی فضا، توسعه پایدار شهری حاصل می شود.

منبع : همشهری