رابرت آلتمن، کارگردان هالیوود

كارگردان معروف هالیوود، رابرت آلتمن، در سن ۸۱ سالگی و در اثر عوارض ناشی از نوعی سرطان خونی مرسوم به لوسمی درگذشت. شاید فوت آقای آلتمن برای هیچ‌كس باندازه خود وی غافلگیر‌كننده نبوده باشد زیرا به‌عقیده خودش و كسانی كه باوی كار می‌كردند، وی همیشه فردی پرانرژی بود و هیچ وقت از كاركردن خسته نمی‌شد .
مریل استریپ، هنرپیشه معروف كه در حدود یك هفته قبل از مرگ آلتمن با وی صحبت می‌كرد می‌گوید كه آلتمن برای آینده بسیار بی‌قرار و بی‌صبرانه منتظر پروژه‌های بعدی‌اش بود. رابرت آلتمن ازنظر بسیاری از افراد سرشناس هالیوود فرد بسیار قابل احترامی بوده، به‌طوری كه ریچارد گر وی را یك مرد فوق‌العاده دانسته و اظهار داشته كه كاركردن با هیچ كارگردانی به اندازه رابرت آلتمن موجب افتخار وی نبوده است. همچنین الیوت گودكه در نخستین فیلم معروف آلتمن به‌نام مش بازی كرده معتقد است كه وی آخرین كارگردان بزرگ آمریكایی از نسل كارگردانان سبك هنری جان فورد بوده است. در هر حال، این كارگردان افسانه‌ای در سن ۸۱ سالگی در بیمارستانی واقع در لس‌آنجلس درگذشت.
وی پس از ۵ بار نامزدی اسكار، در اوایل سال ۲۰۰۶ جایزه اسكار افتخاری یك عمر فعالیت هنری را به‌خود اختصاص داد ولی در همان موقع اظهار داشت كه در حدود ۱۱-۱۰ سال قبل یك پیوند قلبی دریافت كرده ولی به‌دلیل اینكه نمی‌خواسته این موضوع موجب دست‌كم گرفته‌شدن توانایی‌هایش توسط دیگران شود، تا آن زمان در این مورد به كسی چیزی نگفته است.
آلتمن در ۲۰ فوریه سال ۱۹۲۵ در كانزاس آمریكا و در یك خانواده مرفه به‌دنیا آمد. وی در سال ۱۹۴۳ و در حالی كه ۱۸ سال بیشتر نداشت به نیروی هوایی ارتش آمریكا ملحق و به‌عنوان كمك‌خلبان در هواپیمای بمب‌افكن بی ۴۲ - در طی جنگ جهانی دوم به فعالیت پرداخت. در طی این مدت رابرت به فعالیت‌های سینمایی علاقمند شد و به‌طوری كه پس از ترخیص از ارتش در سال ۱۹۴۷ زندگی در لس‌آنجلس را آغاز و سعی كرد تا به كارگردانی و نویسندگی بپردازد. در سال ۱۹۶۹، نوشتن فیلمنامه و كارگردانی فیلمش به رابرت آلتمن پیشنهاد شد. این مساله‌ای بود كه بسیاری از فیلمسازان هالیوود آن را رد كرد بودند ولی آلتمن به‌خوبی از پس نویسندگی فیلمنامه و كارگردانی آن كه یك كمدی سیاه درباره جنگ كره بود برآمد. موفقیت فیلم خارق‌العاده بود به‌طوری نامزد دریافت جایزه اسكار بهترین فیلم و بهترین كارگردان در آن سال گردید.
فعالیت‌های موفقیت‌آمیز آلتمن در سراسر دهه ۷۰ ادامه یافت و وی در سال ۱۹۷۵ فیلم جالب و بحث‌برانگیز نشویل را عرضه كرد كه مجددا نامزد جایزه اسكار بهترین فیلم و بهترین كارگردانی شد. فعالیت هنری آلتمن در اوایل دهه ۱۹۸۰ و پس از پایان آن به‌شدت افت كرد تا اینكه مجددا در اوایل دهه ۹۰ و با فیلم‌های بازیگر (۱۹۹۲) و میانبرها (۱۹۹۳) اوج گرفت. در سال ۲۰۰۱، فیلم چارك گاسفورد وی نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب كرد و البته ازنظر تجاری نیز بسیار موفق بود. آلتمن عقیده داشت كه قادر است تا آخر عمرش بدون خستگی كار كند و به هیچ وجه بازنشستگی را باور نداشت ولی گزارش‌ها حاكی از افت سلامتی آلتمن بودند به‌طوری كه وی آخرین فیلمش را از روی ویلچر كارگردانی كرد.
به گفته سخنگوی آقای آلتمن، وی از حدود ۱۸ ماه قبل از فوت با بیماری سرطانش دست و پنجه نرم می‌كرد تا اینكه در نهایت در اثر عوارض ناشی از سرطان خونش موسوم به لوسمی درگذشت است. لوسمی‌ها به‌خصوص نوع حاد آنها بیماری‌های بدخیم خونی هستند كه ۸-۱۰ نفر از هر ۱۰۰.۰۰۰ نفر را گرفتار می‌كنند و با توجه به شكل سلول‌ها و ماركرهای سطحی سلول‌ها بررسی و تقسیم‌بندی می‌شوند.
برخی از عوامل خطر شناخته شده برای لوسمی‌ها عبارتند از تابش اشعه با دوز بالا مواجهات شغلی با ناهنجاری‌های كروموزومی. لوسمی‌حاد عوارض متعددی دارد كه ازجمله آنها می‌توان به كم‌خونی و عفونت اشاره كرد. علاوه بر این، ممكن است كه درد استخوانی، درگیری غدد لنفاوی، بزرگ‌شدن كبد و طحال، درگیری پرده‌های مغزی و پوست هم وجود داشته باشند.
متاسفانه رابرت آلتمن كه دو بار جایزه جشنواره فیلم كن را برای فیلم‌های بازیگر و نشویل و یك بار جایزه گلدن گلوب را به‌دلیل پارك گاسفورد برده بود، نتوانست در برابر عوارض متعدد این بیماری طاقت بیاورد و در اثر آنها درگذشت.
آلتمن سه بار ازدواج كرد و ۴ پسر و یك دختر داشت. وی همچنین از مخالفین سیاست‌های جرج‌ بوش رئیس‌جمهور آمریكا بود و قبل از انتخابات ریاست جمهوری اخیر آمریكا اظهار داشت كه در صورت انتخاب مجدد بوش به‌عنوان رئیس جمهوری، آمریكا را ترك و به فرانسه خواهد رفت.

دكتر بابك هوشمند

منبع : روزنامه سلامت