۲۰ژوئن ۱۹۵۱ ـ آن زمان که روزنامه های ایران چند صدایی بودند

در دهه آخر ژوئن ۱۹۵۱ (اواخر خرداد و اوایل تیرماه ۱۳۳۰) میان برخی نشریات تهران درگیری مقاله ای بود که چند صدایی را منعکس می کند. روزنامه های متمایل به راست و میانه رو تهران گزارش کرده بودند که نخست وزیر انگلستان اندرز دولت آمریکا را پذیرفته و از حمله نظامی به ایران و تصرف آبادان منصرف شده و این موضع را «گریدی» سفیر آمریکا در تهران در ملاقات با دکتر مصدق که در خانه وی انجام شد به او اطلاع داده است تا وقت خود را صرف تجهیز نیرو و اعزام به خوزستان نکند. نشریات چپگرا به این طرز خبر نویسی و برداشت آن روزنامه ها حمله برده بودند و ضمن انتقاد از آنها و وارد آوردن اتهامات متعدد اعتراض کرده بودند که چرا این روزنامه ها انصراف انگلستان از تعرض نظامی را به حساب فشار دولت دمکراتهای آمریکا گذارده بودند. نشریات چپ نوشته بودند اگر انگلستان به ایران حمله می کرد جنگ جهانی سوم آغاز می شد زیرا که مسکو در انتظار چنین حمله ای بود که طبق قرارداد ۱۹۲۱ نیرو به ایران وارد کند و پایگاههای ضعیف انگلستان در منطقه را متصرف شود و این، یعنی آغاز جنگ جهانی سوم که به سود غرب نیست از خاورمیانه شروع شود. غرب نمی خواهد منافع سرشار خود در این منطقه را از دست بدهد. اگر چنین حادثه ای رخ می داد شوروی که همانند غرب سلاح اتمی دارد ظرف سه روز همه خاور میانه را می گرفت. انگلستان در خاور میانه چهار پایگاه هوایی بی ارزش و چند ناو قراضه دارد و دیگر، هندوستانی برایش وجود ندارد که به اتکاء نیروی انسانی آن اندیشه قشون کشی به خود راه دهد و رجز خوانی کند؛ پس ترس از شوروی انگلستان را منصرف کرد نه اندرز دوستانه آمریکا. به علاوه، مگر مردم ایران مرده اند که بشود به کشورشان حمله ور شد. از آن گذشته ایران کشوری است وسیع و کوهستانی. در شهریور ۱۳۲۰ و قبل از آن، هر بار خیانت مقامات دولتی سبب اشغال نظامی ایران می شد نه ضعف ملت و ارتش.
این جنگ مقاله، بالاخره با سکوت روزنامه های راست (طرفدارسلطنت) و دست کشیدن موقت از نقل اخبار ارسالی از غرب پایان گرفت.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز