پوست‌هایی که می‌شکنند

مشكل خشكی پوست می تواند موقتی و زودگذر (مثل خشكی پوست در زمستان) یا مسأله ای برای تمام عمر باشد. البته پوست در قسمت بازوها، قسمت های پائینی پا و كناره های شكم، خشك تر از دیگر قسمت های بدن است، اما این نسبت در افراد مختلف متفاوت است.
علائم و نشانه های پوست خشك به سن، وضع سلامت، منطقه سكونت و زمانی كه بیرون از خانه به سر می برید، بستگی دارد. اگر پوست شما به علت عوامل محیطی یا سن طبیعی خشك است، احتمالاً با مواردی ازجمله:
▪ احساس سفت شدن پوست، بویژه بعد از دوش گرفتن، حمام كردن یا شناكردن مواجه می شوید.
▪ ممكن است پوست شما به جای صاف بودن، منقبض و چروك دار و بدون آب به نظر برسد .
▪ خارش شدید، پوسته پوسته شدن، ایجاد شیارها و ترك های ریز، قرمزی شدید و ترك های عمیقی كه ممكن است از آنها خون بیاید از دیگر علائم مربوطه است.
● شما ماهی می شوید
خشكی پوست ممكن است مشكلات مختلفی به وجود آورد. مثلاً گاهی اوقات پوست فرد، فلس مانند می شود كه به آن بیماری پوست ماهی هم می گویند.
این بیماری زمانی پیشرفت می كند كه سلول های پوست به شكل طبیعی پراكنده نشده و ضخیم تر شوند. این پوسته ها كوچك بوده و از لحاظ شكل، چند ضلعی هستند.
این بیماری بیشتر قسمت های تحتانی پاها را درگیر می كند و ممكن است موجب تیرگی پوست شما شود. البته در برخی موارد این بیماری ممكن است موجب پوسته پوسته شدن عمیق پوست و شكاف های دردناك روی كف دست ها و پاها شود. كودكان مبتلا به اختلالات وراثتی، معمولاً در زمان تولد ، پوست طبیعی دارند، اما بعد از چند سال، پوسته پوسته شدن و زمختی(خشنی) پوست آنها پیشرفت می كند كه با بالارفتن سن، ممكن است ناپدید شود و در زمان پیری مجدداً برگردد.
اگزما، التهاب ساده و غیرمسری پوست است و در آن جوش هایی خشك یا آبدار، همراه با خارش، سطح پوست را می پوشانند. این بیماری موجب خشكی، پوسته پوسته شدن و شكاف های عمیق، التهاب و خارش پوست شده و ممكن است در مواردی منجر به خونریزی شود. این بیماری بیشتر در بزرگسالان ایجاد می شود و بیشتر ساق پاها، روی ران و دست ها را درگیر می كند.
● كمی احتیاط كنید
مواردی كه پیش از این مطرح شد، به انواعی از بیماری های پوستی اختصاص داشت؛ حال آن كه بیشتر موارد خشكی پوست، به علت عوامل محیطی رخ می دهد.
● آب و هوا
معمولاً پوست شما در زمستان یا زمانی كه میزان دما و رطوبت كاهش می یابد خشك می شود، اما عكس این موضوع نیز درست است یعنی وقتی كه شما در نواحی بیابانی زندگی می كنید نیز خشكی پوست اتفاق می افتد.
● گرمای مركزی و تهویه هوا
اینها ممكن است از شگفتی های تكنولوژیك باشند، اما بدبختی های امراض پوستی نیز هستند. در حقیقت گرمای مركزی، بخاری های چوب سوز، بخاری های مخصوص گرم كردن فضای آزاد و شومینه ها، همگی رطوبت هوا و رطوبت پوست شما را می گیرند.
● تمیزی و پاكیزگی بیش از حد
آبی كه به پوست شما می رسد مانند یك شمشیر یا تیغ دولبه است؛ از یك سو چربی و رطوبت سلول ها را حفظ می كند. اما زمانی كه شما در آن غوطه ور می شوید، تأثیر عكس دارد.
دوش گرفتن و حمام كردن مداوم - بویژه زمانی كه شما دوست دارید آب دوش داغ باشد و حمام كردن تان طولانی شود- چربی موجود در پوست را تجزیه می كند؛ بنابراین اگر به طور مداوم در استخر هایی كه از كلر زیاد استفاده می كنند شنا كنید یا هر روز از صابون ها و پاك كننده های قوی استفاده كنید، پوست شما خشك می شود. داروهایی مانند داروهای مدر و آنتی هیستامین ها نیز تأثیر خشك كنندگی دارند.
● كمبودهای غذایی
استفاده طولانی مدت از رژیم های غذایی كم چربی، بخصوص كمبود چربی های اُمگا-۳ (روغن ماهی)، كمبود روی و ویتأمین «A» نیز سبب خشكی پوست می شود. اسهال و استفراغ شدید، تب بالا، عرق كردن زیاد در طول ورزش و ننوشیدن مایعات كافی می تواند باعث شود كه بدن شما به جای دریافت مایعات، آنها را از دست بدهد. یكی از نخستین علائم كم شدن آب بدن، ازدست رفتن خاصیت ارتجاعی پوست است.

مترجم: مریم عسگری

منبع : روزنامه ایران