دختر بی‌حیا - L'effrontee

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : فرانسه
محصول : ماری لور ریر
کارگردان : کلود میلر
فیلمنامه‌نویس : لوک برو، برنارد استورا، آنی میلر و کلود میلر.
فیلمبردار : دومینیک شاپوی
آهنگساز(موسیقی متن) : آلن ژومی
هنرپیشگان : شارلوت گنسبورگ، برنادت لافون، ژان کلود بریالی، رائول بیلری، کلوتیلد بودون، ژولی گلن و ژان فیلیپ اسکوفی.
نوع فیلم : رنگی، ۹۷ دقیقه.


«شارلوت» (گنسبورگ)، دختری سیزده ساله و گوشه‌گیر، که با پدر بیوه و برادرش زندگی می‌کند، به‌دلیل آن که حس می‌کند بزرگ شده و دیگر مورد توجه دیگران نیست، با «لئون» (لافون)، مستخدمه خانه، و دخترکی بیمار به‌نام «لولو» (گلن) همدم می‌شود. روز از سر اتفاق، «کلارابومان» (بودون)، نوازنده سیزده ساله پیانو، و «سام» (بریالی)، گرداننده کنسرت‌های او را می‌بیند که برای تعمیر یک چهارپایه پیانو آمده‌اند. «شارلوت» پیشتر نوار ویدئوئی کنسرت «کلارا» را دیده و اکنون از متانت او به شگفت آمده است. روزی که «ژان» (اسکوفی)، راننده وانت، چهارپایه را به ویلای «کلارا» برمی‌گرداند، «شارلوت» با خواهش و التماس با او همراه می‌شود و نزد «کلارا» می‌رود. در بازگشت، به «لئون» و «لولو» می‌گوید که «کلارا» از او خواسته پس از اجرای برنامه در شهر آنان، گرداننده کنسرت‌هایش بشود. «شارلوت» لباسی برازنده می‌خرد و بی‌توجه به شک و تردیدهای «لئون»، آماده رفتن می‌شود. هنگام اجرای کنسرت، «لولو» با گریه و فریاد برنامه را قطع می‌کند تا بگوید از رفتن «شارلوت» ناراحت است، اما «لئون»، او و «شارلوت» را از سالن بیرون می‌برد. پس از اجرای کنسرت، «کلارا» سوار بر لیموزین خود، آنجا را ترک می‌کند، یادداشتی برای «شارلوت» می‌فرستد، و «لولو» از حال می‌رود...
* اگرچه در عنوان‌بندی ذکر نشده اما فیلم اقتباسی از کتاب عضو عروسی نوشته کارسن مکالرز است که در سال 1952، فرد زینه‌مان نیز بر مبنای آن فیلمی ساخته بود. میلر، که فرانسوا تروفو بر بینش سینمائی او تأثیر فراوانی گذاشته، اینجا هم به دنیای مورد علاقه تروفو، و بعدها خودش، یعنی کندوکاو در دنیای شکننده و ظریف نوجوانی می‌پردازد؛ با این تفاوت که نوجوانان او دختر هستند و به همین دلیل دنیای عاطفی‌تری دارند. با این حال میلر، به‌عنوان دست‌پرورده سینمای موج نو، برخلاف زینه‌مان، تلاشی برای نمایشی کردن دنیای «شارلوت» نشان نمی‌دهد. بلکه سعی می‌کند با انتخاب لحنی سرد، دنیای تراژیک او را تکان دهنده‌تر کند؛ که البته چندان موفق نمی‌شود. به‌همین دلیل شخصیت فیلم زینه‌مان (با همکاری جولی هریس)، پس از گذشت سال‌ها، همچنان زنده‌تر از «شارلوتِ» فیلم میلر است.