المپیک، رقابتی سیاسی برای هژمونی

در حالی که مدت زمان زیادی به بازی های المپیک پکن باقی نمانده است کماکان ندا و زمزمه هائی از گوشه و کنار مبنی بر تحریم این مسابقات از سوی کشور های اروپائی و آمریکا به چشم می خورد و شاید به خاطر همین جار و جنجال ها است که المپیک ۲۰۰۸ پکن تا امروز سیاسی‌ترین المپیک تاریخ لقب گرفته است.
در واقع اینک آنچه دست آویز رقیبان چین برای رویاروئی با این کشور قرار گرفته است عدم رعایت حقوق بشر در این کشور بخصوص در ارتباط با بودائی های تبت است . نکته ای که در تاریخ چین بسیار جالب است این است که این دومین باری است رقابتهای ورزشی در سرنوشت سیاسی این کشور به نقش پردازی وادار شده اند . چنانکه در سال۱۹۷۱ با جایگزین شدن جمهوری خلق چین به جای تایوان در سازمان ملل متحد روابط دو کشور چین و آمریکا رفته رفته در حال خروج از حالت انجماد بود و زمزمه‌هایی درباره سفر احتمالی ریچارد نیکسون، رییس جمهور وقت و دیدار وی با مائو تسه‌تونگ، رهبر انقلاب چین شنیده می‌شد .در این اثنا زمانی که تیم ملی پینگ‌پونگ ایالات متحده برای شرکت در مسابقات جام جهانی پینگ‌پونگ به توکیو سفر کرده بود با دعوتی غیر منتظره از سوی مقامات چین کمونیست روبرو شد و با قبولاین دعوت، ۱۲ آوریل ۱۹۷۱ تیم ملی پینگ‌پونگ آمریکا اولین گروه آمریکایی بود که پس از انقلاب کمونیستی به رهبری مائو تسه‌تونگ در سال ۱۹۴۹ وارد پکن می‌شدوبه این ترتیب دیپلماسی به اصطلاح پینگ پونگ شکل گرفت و اینک پس از گذشت سالها اینک رقیبان سیاسی و اقتصادی چین که از تبدیل شدن این چشم بادامی ها به قطب مسلط دنیا در هراس اند اهرمی مطمئن برای تحت فشار قرار دادن این کشور جسته اند و برای این کار باز از همان شعار های حقوق بشر که در چند سال گذشته دستمایه بسیاری از جنگ ها ، لشکرکشی ها و مداخله ها بوده است سود می جویند.
چین، زمانی بهانه به دست رقبای فرصت طلب خود داد که اقدام به سرکوب راهبان بودائی تبت که در اواسط ماه مارس در سالگرد قیام ۱۹۵۹ برای تظاهرات به خیابان ها ریخته بودند نمود. (در سال ۱۹۵۹ ارتش خلق چین برای سرکوب بودایی های جدایی طلب به این استان لشکرکشی کرد و صدها نفر را از دم تیغ گذراند).اما اینک جز عده معدودی افراطی، بودائی ها از جمله رهبرتبعیدی آنان دالائی لاما خواهان جدائی نبوده و به دنبال کسب خود مختاری هستند و با وجود تلاش هائی که دولت چین در جهت راضی نگه داشتن تبت می کند هنوز آنها به خاطر مهاجرت روز افزون چینی ها به این منطقه و تغییر ساختار فرهنگی استان تبت ناراضی و خشمگین و خواستار مداخله دولت برای متوقف شدن این امر هستند.
و اما امروز کاسه های داغ تر از آش حقوق بشر در گوشه و کنار دنیا دست به ناله و فغان برداشته اند که بودائیان را دریابید.گویا هرچه تراز تجاری چین و غرب به نفع چین سنگین تر شود مشکل تبت عمیق تر و اضطراری تر می گردد!
گویا امروزه حقوق بشر مستمسکی شده است در دست قدرتمندان تا هر زمان کشوری سد راهشان شد و یا در عرصه جهانی به رقابت با آنها پرداخت بلند گو به دست گرفته و" چنانش بکوبند به گرز گران که آهن کوبند آهنگران" .
چین امروز نه تنها در عرصه اقتصادی،جهان راتحت سیطره و قبضه خود در آورده چنان که کالا های چینی پشت کارخانه های بزرگ دنیا را به خاک زده است بلکه در عرصه سیاسی نیز به همراه روسیه و دست در دست آن به قدرتی تعیین کننده در جهان تبدیل شده است که گویا با قدرت روز افزون خود می تواند موی دماغ مدعیان امروز جهان باشد. به همین جهت است که اروپا و امریکا در آستانه شروع بازی های المپیک تاکتیکی را در پیش گرفته اند تا به هر نحو ممکن ضربه ای کاری به چین وارد کنند چرا که آنها به خوبی واقف اند نه دولت چین و نه هیچ دولت دیگر اجازه نخواهد داد تمامیت ارضی اش مورد تهدید واقع و مسائل داخلی اش چون ملعبه ای به دست رقیبان بیفتد و در اینجا است که غرب با سو استفاده از این موضع باز ساز و دهل به دست گرفته و آواز حقوق بشر سر می دهند و با تهدید به تحریم المپیک ضربه ای کاری به اعتبار بین المللی چین وارد خواهند نمود.

منبع :روزنامه اصفهان امروز
آرین پورقدیری

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه