لزوم وجود عشق در عکاس

براستی که در دنیا هیچ نعمتی بالا تراز این نیست که انسان به شغل خود عشق بورزد و انجام کارش برای وی احساس لذت و خوشبختی و شوق به ارمغان آورد . می دانیم که ساعات کار ، بیشترین اوقات بیداری یک فرد بالغ را در زندگی به خود اختصاص می دهد و بنابراین می توان نتیجه گرفت، کسانی که به شغل خود تعلق خاطری ندارند به ازاء مزایای مالی کم یا زیادی که دریافت می کنند ، عمر خود را در معرض معامله قرار می دهند و خویشتن را در بیشترین ساعات زندگی از طعم شیرین سعادت و ذوق محروم می کنند. پای صحبت بسیاری از این افراد که می نشینید اظهار می دارند که چاره ای ندارند و مجبورند به این منوال ادامه دهند .
بدیهی است که بحث دقیق در مورد علل اجتماعی و فردی این قضیه در تخصص من و خط مشی این وبلاگ نیست ، اما در رابطه با این موضوع مطلبی را در مورد عکاسان میتوانم عنوان نمایم ..... در گفت و شنودهایی که با دوستان عکاس دارم ، بسیار مواجه می شوم با افرادی که اظهار می دارند به هیچ وجه علاقه مند به فعالیت در حوضه عکاسی تبلیغاتی و صنعتی نیستند اما به خاطر کسب درآمد !...مجبورند...! که در این شاخه از عکاسی هم فعالیت کنند...... من خدمت این دوستان عزیز عرض کنم که خوشبختانه در تمام شاخه های عکاسی امکان کسب درآمد ، حداقل در حد یک زندگی متوسط وجود دارد .....درست است که کسب درآمد از راه عکاسی در همه جای دنیا و بخصوص در ایران جزء تجارتهای بسیار پیچیده و مبهم به شمار می آید ولی شک ندارم که هر عکاس اگر در شاخه مورد علاقه خود متمرکز شود، می تواند به مرور در آن مسیر ، روشهای ایجاد درآمد مکفی را پیدا کند . کامیابی در این راه به مدیریت فردی خود عکاس ارتباط زیادی پیدا می کند و در این وادی بدترین اتفاق از این شاخه به آن شاخه پریدن است ، چرا که سبب می شود تنوع ارتباطات عکاس به یک کلاف سر درگم تبدیل شود که هرکدام از لحاظ جنس و فضا با یکدیگر مغایرند.
شکل برقراری ارتباط با یک ناشر ، با یک تولید کننده ، با سردبیر یک روزنامه ، با یک صاحب سرمایه و با یک گالری دار و فروشنده آثار هنر ی متفاوت است .توقعات فی مابین هم در هر یک از این فضاها متفاوت است مضاف بر اینکه انرژی صرف شده درهر فضای کاری آنچنان به درد فضاهای کاری در شاخه های دیگر عکاسی نمی خورد. من فکر می کنم ،آن دسته از عکاسانی که تکلیف خود را مشخص می کنند و پس از شناسایی حوضه مورد علاقه خود به صورت تخصصی به فعالیت می پردازند ، در بلند مدت و حتی کوتاه مدت از لحاظ رسیدن به دستآورد های مادی و معنوی به مراتب موفق تر از عکاسانی خواهد شد که بر حسب شرایط موقت پیش آمده خط سیرخود را عوض می کنند.همنین پر واضح است در وادی عکاسی ، کاری که فقط به قصد کسب درآمد انجام می شود به دلایلی از قبیل عدم عشق ورزی کافی به کار از جانب عکاس و برهم خوردن ریتم معمول زندگی عکاس ، فشار زیادی بر روی ذهن وی وارد می کند و آرامش او را تحت شعاع قرار می دهد. علاوه بر این به علت عدم داشتن مهارت کافی در به کارگیری ترفندهای تجاری، در آن شاخه از عکاسی ، ممکن است در نهایت کار را انجام دهد اما به کسب موفقیت مالی تائل نگردد.

http://kiani.akkasee.com/plist/۹

منبع : مطالب ارسال شده