ای کاش فرصتی بود

ای فرات! چگونه تاب آوردی فرزند زهرا در کنارت تشنه لب جان دهد
ای فرات! از صحرای حجاز بیاموز که چگونه از دل بیابانی اش برای اسماعیل آب جاری ساخت.
ای فرات! چگونه می توانی بعد از این باز هم جاری باشی
برخیز و با خون حسین شست وشو کن
برخیز و خود را با کریمان مقایسه کن
از حسین بیاموز که وقتی دید دین، تشنه خون است تا آخرین قطره خونش را نثار کرد، اما تو
دریغ که فرصت از دست رفت و تو.‎.‎.
کاش ذره ای از وفاداری عباس می آموختی.
ای کاش آن هنگام که او مشت پر آب خود را بر صورتت کوبید به خود می آمدی
ای کاش باز هم فرصتی باقی بود و فرزندان فاطمه (س) لب تشنه شهید نمی شدند.

زینب سادات محسنی

منبع : روزنامه ایران