حمله به آمریکا - Invasion U.S.A.

سال تولید : ۱۹۸۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کانن فیلمز
کارگردان : جوزف زیتو
فیلمنامه‌نویس : جیمز برونر و چاک نوریس، برمبنای داستانی نوشته آرون نوریس و برونر.
فیلمبردار : خوائر فرناندس
آهنگساز(موسیقی متن) : جی چاتاوی.
هنرپیشگان : چاک نوریس، ریچارد لینچ، ملیسا پروفت، الکساندر زیل، الکس کالن، ادی جونز، جان دِوریس، دل برتی و جیمز اُسالی‌ون.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۷ دقیقه.


«مت هانتر» (نوریس)، یکی از مأموران عالی‌رتبه سیا که حالا دوران بازنشستگی خود را در فلوریدا می‌گذراند، درخواست سازمان را به از سرگیری فعالیت‌هایش رد می‌کند؛ و علتش را هم مربوط به زمانی می‌داند که وقتی یکی از مأموران کا.گ.ب. به نام «روستوف» (لینچ) در خاک آمریکا مشغول عملیات براندازی شده بود، باید اجازه داده می‌شد که او را به قتل برساند. «روستوف» که آخرین رودرروئی‌اش را با «هانتر» از یاد نبرده و می‌داند که تا وقتی او زنده است طرح‌ها و نقشه‌هایش با خطر روبه‌رو خواهد شد، به کلبه «هانتر» در میان باتلاق‌ها حمله و آن را نابود می‌کند و «جان ایگل» (برتی)، رفیق پیر سرخ‌پوست او را به قتل می‌رساند. در اینجا «هانتر» مأموریت پیشنهادی سیا را قبول می‌کند، با این شرط که تنها کارکند. «روستوف» و همکارش، «نیکو» (زیل)، که گمان برده‌اند (هانتر) در آن حمله به قتل رسیده‌، ارتشی مزدور را که با پول قاچاق مواد مخدر تجهیز شده‌اند، در سواحل فلوریدا پیاده می‌کنند. «روستوف» این نیرو را به واحدهائی کوچک تقسیم می‌کند و گاهی در لباس پلیس آنان را در سراسر منطقه به مأموریت می‌فرستد؛ سوپر مارکت‌ها، مناطق مسکونی و مکان‌های عمومی مورد حمله آنان قرار می‌گیرد و ترس‌ و سوءظن همه را فرا می‌گیرد. «هانتر» که قدم‌قدم در تعقیب «روستوف» است، به‌زودی مردان «روستوف» را با بمب‌های خودشان به هوا می‌فرستد و برای «روستوف» تله‌ای می‌گذارد. «هانتر» که می‌داند «روستوف» او را مرده می‌خواهد، کاری می‌کند تا دستگیر و برای بازپرسی زندانی‌اش کنند. «روستوف» که از طریق تلویزیون از این ماجرا آگاه شده به ساختمان زندان حمله می‌برد و آن را خالی می‌یابد. در حالی که تانک‌های ارتش با حمله به مزدوران، آنان را قلع‌وقمع می‌کنند، «هانتر»، «روستوف» را تعقیب می‌کند و به قتل‌ می‌رساند.
* اکشنی متعلق به دوره جنگ سرد که فاقد هر نوع اندیشه‌ای است و بیشتر به حادثه‌پردازی نظر دارد. شخصیت‌ها به‌خصوص ضد فهرمانان به شدت تک‌بُعدی و کلیشه‌ای هستند. در نهایت فیلم جز خشونت فراوانی که ماهرانه تدارک دیده شده، حرفی برای گفتن ندارد. نوریس هم چیزی بیش از یک قهرمان اکشن نخ‌نما نشان نمی‌دهد. ‌