جوانگرایی در دولت نهم

آینده هر جامعه و نظامی در گرو سرمایه‌های انسانی آن است و در صورتی که این سرمایه‌ها در مسیر صحیح و درست خود رشد و پرورش یابند زمینه تحول و توسعه را به خوبی ایجاد می‌کنند. پویایی و شکوفایی جوامع بشری امروز را باید در هدایت و جهت‌دهی به انرژی‌ها و سرمایه‌های موجود در آن جامعه جستجو کرد که طبقه جوان در این مجموعه نقش اصلی را بازی می‌کند.
کشور ما به خاطر برخورداری از این مزیت یعنی جوان بودن جمعیت کشور و بالا بودن درصد جوانان در میان گروه‌های جمعیتی به نوعی دارای ظرافت و حساسیت‌های ویژه‌ای در عرصه داخلی و خارجی می‌باشد. یکی از مسائل مهمی که بیشتر در عرصه داخلی مورد توجه قرار دارد بحث جوانگرایی و مایل بودن به جوانان در عرصه رقابت‌های سیاسی و سیاستگذاری است که به نوعی توسط گروه‌ها و جناح‌های مختلف سیاسی دائما تکرار می‌شود و غالبا در عرصه حرف باقی می‌ماند و به سطح عمل نمی‌رسد. در واقع این تعامل و برخورد خصوصا از دوم خرداد ۷۶ به بعد بیشتر یک رنگ و لعاب سیاسی به خود گرفت و در راستای دستیابی به مقاصد سیاسی به کار گرفته شد.
برخی گروه‌ها سعی می‌کردند تا به نوعی با سوء‌استفاده از روحیات و مطالبات نسل جوان کشور با طرح و ارائه برنامه‌هایی که با واقعیت تطابق چندانی نداشت، حمایت و توجه این گروه عظیم را به سوی خود جلب کنند تا در پس آن به اهداف و اغراض خود دست یابند.
این طرز تفکر و برخوردی که چندین سال در کشور حاکم بود یک شوک و ضربه اساسی برای جمعیت جوان کشور محسوب می‌شد.
شاید بسیاری از جوانان مستعد و پر انرژی خود را آماده کرده بودند تا از این رهگذر توانایی‌ها و ابتکارات خود را به نمایش بگذارند و حرکت را برای اعتلای خود و کشورشان آغاز کنند اما پس از چندی این شعارها نه فقط تحقق نیافت بلکه موجبات سرخوردگی و رویگردانی این طبقه مهم از برخی وعده و وعیدها و جناح‌ها و گروه‌های سیاسی را نیز به همراه داشت.
لکن دیری نپایید که با اتفاقات تازه‌ای که در فضای سیاسی کشور افتاد شرایط تا حدود زیادی تغییر کرد. از ابتدای سال ۸۴ و با روی کارآمدن دولت نهم تحولات مهمی در این عرصه به وجود آمد که نگاهی گذرا به آنها بسیار حائز اهمیت است. بهره‌گیری از جوانان درعرصه اجرایی کشور ایده بکری بود که نه دولت نهم بلکه شخص احمدی‌نژاد از شهرداری تهران آن را سرلوحه کار خود قرار داده بود و التزام نظری و عملی به آن را بر همگان ثابت کرده بود.
تشکیل گروه مشاوران جوان در شهرداری تهران و همچنین استفاده از مدیران جوان و متخصص در عرصه مدیریت شهری باعث شد تا وی جرقه اولیه را در استفاده بهینه و موثر از نیروهای جوان کشور در ذهن مردم و مسئولین مختلف کشور ایجاد کند. بدین‌ترتیب بود که بعد از طرح شعارهای انتخاباتی در مورد استفاده از این قشر موثر و فعال همگان بدین مسئله پی بردند که وی به این گفته خود اعتقاد راسخ دارد و صرفا در حد شعار و حرف آن را باقی نمی‌گذارد.
رئیس قوه مجریه بعد از پیروزی در انتخابات نیز روند عملی خود را همچون دوره تصدی شهرداری تهران ادامه داد و تقریبا همان روند را به نوعی گسترش داد. تشکیل گروه مشاوران جوان وزرا و استانداران و همچنین به کارگیری مهره‌های جوان در پست‌های کلیدی و حساس مدیریت اجرایی کشور همگی شاهدی بر این التزام و پایبندی رئیس جمهور به جوانگرایی بود. علاوه بر مسائل مذکور دولت نهم از ابتدای فعالیت خود باتوجه و نگاه ویژه‌ای که به برخی از مشکلات جوانان از جمله اشتغال، تحصیل، مسکن و ازدواج مبذول داشت، ثابت کرد که محکم و استوار در راه رشد و پرورش این نسل و به دور از هیاهو و سوءاستفاده‌های سیاسی گام گذاشته است. امری که نوعی ساختارشکنی‌ در عرصه مدیریت کشور را نوید می‌داد.
در آخر باید تصریح کنیم که هرچند فعالیت‌هایی که قوه مجریه در این عرصه در طول سه سال گذشته - صورت داده بسیار مفید و قابل توجه است. اما نباید این نکته را از نظر دور داشت که این آغاز راه است و باید سرعت بیشتری به آن بخشید. تمام ارکان و نهادهای رسمی و غیررسمی کشور باید این جهت‌گیری و رویکرد دولت را پیگیری و دنبال کنند و با یک همگرایی نظری و عملی و تعریف یک استراتژی مدون و همه‌جانبه توانایی‌ها، نیازها و مطالبات نسل جوان را بیش از گذشته مورد توجه و بازبینی قرار دهند. ما همچنان در عرصه قانونگذاری و طراحی برنامه‌های بلندمدت دچار خلا‌ءها و نقصان‌هایی نسبت به نیازهای نسل جوان کشور هستیم که نباید از برطرف کردن و مرتفع نمودن این نواقص غفلت ورزید.

میثم بشیری

منبع : روزنامه رسالت