سنقر و کلیایی ، استان کرمانشاه

سنقر در لغت فارسی به معنی «پرنده شكاری» است. از قدمت دیرینه این شهر اطلاعات روشنی در دست نیست ولی در دوره سلاجقه امرای سنقر به نام «آقا سنقر» معروف بوده‌‌اند. گفته می‌شود كه شهر سنقر در ابتدا یك اردوگاه مغولی بود كه بعدها به شهر تبدیل شده است.
در زمان شاه اسماعیل دوم صفوی حكومت سنقر به عهده «سولاق حسین تكلو» بود. در عصر شاه طهماسب اول حكومتی به نام سنقر و كلهر در این ناحیه ایجاد و به خوانین زنگنه تفویض گردید.
در سال 1017 هجری قمری به حكم شاه‌عباس صفوی، سنقر جزء تیول مصطفی پاشا فرزند اوزون احمد شد. به سال 1048 از طرف شاه صفی، شاهرخ بیگ (میرآخور)، به حكومت سنقر، هرسین، كرمانشاه و بیستون منصوب شد.
در دوره افشاریه و زندیه سران ایل كلیایی به حكومت سنقر، منصوب شدند. سپس حكومت سنقر به خسرو خان اردلان والی كردستان تفویض گردید.
در زمان فتحعلی شاه قاجار فرزند وی فتح‌اله میرزا به حكومت سنقر گماشته شد. سپس این ناحیه با نواحی كنگاور، ملایر و تویسركان یكی شده و تحت حكفرمایی شاهزاده شیخعلی میرزا - پسر فتحعلی شاه - قرار گرفت. در زمان ناصرالدین‌شاه سنقر و كلیایی ضمیمه اسدآباد شد.
در حال حاضر شهرستان سنقر و كلیایی از نواحی جالب توجه و زیبای استان كرمانشاه است كه در جلگه هموار و زیبایی واقع شده و اطراف آن را رودخانه، سبزه‌زار، باغات و بیشه‌زار فرا گرفته است و قلل كوه‌های آن تا اواخر تابستان از برف زمستانی می‌درخشد و از جهات طبیعی واجد ارزش‌های جهانگردی می‌باشد.