اهُو اهُو ، استان مرکزی

این سنت در روستای خورهه در شامگاه چهاردهم ماه رمضان - شب تولد حضرت امام حسن (ع) - برگزار می‌شود. با تاریك شدن هوا، نوجوانان و كودكان به دسته‌هایی تقسیم می‌شوند و به در خانه‌ها می‌روند و اشعاری می‌خوانند. یكی از افراد گروه كه از همه بزرگتر است با صدای بلند شعری می‌خواند و دیگران در پایان آن با صدای بلند اهُو اهُو می‌گویند. این گروه‌ها معمولاً به در منازلی می‌روند كه فرزند پسر كوچكی داشته باشد. حال اگر نام فرزند كوچك یك خانواده «عادل» باشد،‌ این ابیات به صورت زیر خوانده می‌شود :
تك خوان : گروه كُر :
عادل خان شمائید اهُو اهُو
از قلعه در نیایید اهُو اهُو
كه مردم دشمنت‌اند اهُو اهُو
به قصد كشتنت‌اند اهُو اهُو
بلبلان ریختند بر سر چنار اهُو اهُو
جیك جیك می‌كنند اشرفی بیار اهُو اهُو
خركی خریده‌ام اهُو اهُو
دمكش بریده‌اند اهُو اهُو
یه چوب می‌زنم می‌خوابه اهُو اهُو
یه چوب می‌زنم پا میشه اهُو اهُو
...
آجیل بیار زودی اهُو اهُو

در پایان اشعار معمولاً پسر كوچك خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای گروه موردنظر می‌آورد. اگر صاحب‌خانه دیر آجیل را بیاورد و دوباره اشعار فوق به همان شكل قبلی توسط سرگروه خوانده می‌شود.