فرصت‌های جهانی شدن و توریسم در کشورهای در حال رشد

توریسم با نزدیک کردن مردم و فرهنگ‌های مختلف به یکدیگر، نقش مهمی در اقتصاد جهانی ایفا می‌کند. با افزایش دسترسی و سهولت حرکت در کشورها و آشنا شدن با فرهنگ‌ها، بازار توریسم برای برآورده‌کردن درخواست فزاینده پذیرش انواع مختلف مسافران توسعه‌یافته است.
همانطور که مقصدها گسترش می‌یابد، مردم بیشتری در جست‌وجوی تجارب خاص و متفاوت هستند.
خاص بودن و تفاوت غالبا با انتظاراتی که جهانی شدن ایجاد کرده، تطابق ندارد. در حالی که هتل‌های لوکسی مانند هیلتون در جهان همچنان نوع خاصی از توریست را به خود جذب می‌کنند، نوع خاصی از بازار توریسم در جست‌وجوی جایی است که جهانگرد بتواند در محیطی با جامعه و فرهنگی کاملا‌ متفاوت خود را بیابد.
برای کشورهای اروپایی‌ که غالبا کوچک نیز هستند‌ و کشورهای در حال رشد و شکننده، این دسترسی و تعداد بیشتر توریست چه مفهومی‌دارد؟
کشورهایی که در دایره فقر خود که در واقع طبیعت اقتصادشان است گرفتار شده‌اند; توریسم را بر اساس منابع طبیعی خود، تولیدات دستی یا خدماتی که می‌دهند پایه‌گذاری کرده‌اند.
در بسیاری از این کشورها، توریسم نقش مهمی در پیوستن به جهان دارد، اما به چه قیمتی؟
یکی از معمول‌ترین نشانه‌های اقتصاد توریستی ( تعداد جهانگردانی که از یک کشور دیدن می‌کنند) دیگر نشانه مناسبی از رشد صنعت توریسم در کشورها نیست. اگر دلیل خوبی بود، ضرورتی نداشت که در مورد تاثیر ورود توریست فراوان بر کشورها نگران باشیم.
امروزه، باید بر ایجاد تعادل بین درآمد و تاثیر فرهنگی «جای پا» توریست‌ها تاکید کرد. ورود تعداد زیادی توریست دارای هزینه‌های بسیار از جمله پیامدهای اجتماعی و محیطی وسیع است. از جهات بسیاری، صنعت توریسمی که ما با آن آشنا هستیم با سیستم تولید شکر (استخراج و کار زیاد) شباهت دارد، یعنی تبلیغ در خارج از کشور از طریق رضایت گردشگر ولی در عوض ساختاری پراسترس و اکوسیستمی مختل به جای می‌ماند که تا قبل از ورود گردشگران بعدی نمی‌تواند خود را بازیابی کند.
● آیا راه دیگری وجود دارد؟
این حقیقت که داشتن تعداد زیادی گردشگر برای رشد توریسم حیاتی است، غیرقابل انکار است. در همین حال، شاید ما خواهان تغییرات ظاهری توریسم نباشیم و بیشتر خواهان بخشی از این تجارت باشیم که در حالی که اثر توریسم را بر ساختار محیطی و اجتماعی ما کاهش می‌دهد، درآمدمان را افزایش دهد.
همچنین افزایش آگاهی از گرم شدن جهان و تاثیر تغییرات آب و هوایی را نیز باید در تفکر ایجاد درآمد از طریق ترویج و تدارک خدمات برای پذیرایی از بازدیدکنندگان درنظر گرفت.
برای کشورهای در حال رشد این عوامل فرصت مهمی هستند برای رشد و گسترش بخش توریسم از طریق فروش خدمات محیطی و در همان حال ادامه و حفظ ساختار اجتماعی قوی.
در جهان یکپارچه، مردم همچنان می‌خواهند که از هویت یگانه، فرهنگشان، اصول و ارزش‌های اجتماعی و سرمایه محیطی خود حفاظت کنند. این گنج‌ها نباید فدای بازار سرمایه و افزایش درآمد شوند. در حقیقت اینها باید مورد احترام قرار گرفته و در مقابل، رضایت جهانگردان که منبع درآمد هستند نیز در نظر گرفته شود.
در آینده پیش رو، به تولید توریسمی نیاز داریم که به جهانگردان شانس همکاری در حفظ محیط زیست را بدهد و همچنین از هویت اجتماعی‌ فرهنگی ما حفاظت کند. در ضمن به ما اطمینان دهد که آنها سواحل ما را در حالی ترک می‌کنند که به حفاظت و مدیریت مداوم از طبیعت و منابع انسانی کمک می‌کنند. به تفسیری، ‌کشورهای دارای منابعی مانند جنگل می‌توانند از این فرصت‌ها برای جذب توریست بیشتر استفاده کنند و در عین حال به آنها آموزش صحیح حفظ محیط زیست نیز داده شود.
همین موضوع در مورد حفظ سیستم‌های اجتماعی‌ فرهنگی در این جوامع صدق می‌کند جهانگردان باید برای حفاظت از میراث فرهنگی و احترام و رعایت سیستم‌های اجتماعی تشویق شوند.
به همین دلیل، توریسم فرهنگی یا توریسم میراث فرهنگی باید پاداشی دربرداشته باشد. از طرفی، جهانی شدن فرصتی را برای کشورهای در حال رشد ایجاد کرده است; فرصتی برای افزایش تولید توریسم با ایجاد اطمینان که مردم می‌توانند بیایند و چیزی بیش از دریا، خورشید و شن را تجربه کنند. آن باید بیایند و در زندگی و فرهنگ مردمی‌خاص شرکت کنند و اطمینان ایجاد کنند که نسل‌های آینده نیز از چنین تجربه‌ای لذت خواهند برد.

مترجم: سودابه قیصری

منبع : روزنامه حیات نو