فقیه فرزانه آیت الله «شیخ محمد مهدی خالصی» (۱۳۴۳ق)

آیت الله محمد مهدی خالصی، فرزند شیخ حسین در سال ۱۲۷۶ ق در «کرخ»، روستایی از توابع كاظمین به دنیا آمد. بعد از فراگیری مقدمات در زادگاه خود، به دستور پدر، برای شرکت در درس میرزا حبیب رشتی و آخوند خراسانی به نجف رفت، سپس برای حضور در درس میرزا محمدحسن شیرازی راهی سامرا شد. با اخذ درجه اجتهاد به کاظمین بازگشت و به تدریس آموخته‌های علمی خود پرداخت. شیوه تدریس خاص او، جمع زیادی را به محضرش کشانید و بیان نافذ و تقوا و نفوذ روحانی‌اش در میان مردم، بیت او را به پناهگاه معنوی مؤمنان بدل کرد.
آیت الله خالصی مرد میدان سیاست بود و مداخله در آن را جزیی از دین به حساب می آورد و از این رو سال های زیادی را صرف مبارزه با استعمارگران، خصوصاً استعمار انگلستان سپری كرد. این عالم مبارز نقش مهمی در انقلاب سال ۱۹۲۰ م عراق در كنار آیت الله شیرازی ایفا نمود و تلاش زیادی در راه استقلال این كشور از خود نشان داد.
از آیت الله خالصی كتاب هایی به جا مانده اند از قبیل: حاشیه الفیه، حاشیه كفایه الاصول، القواعد الفقهیه و ... . سرانجام این عالم كم نظیر و مصلح بزرگ و مجاهد نستوه و خستگی ناپذیر در شامگاه یازدهمین روز ماه مبارك رمضان ۱۳۴۳ ق بر اثر سكته قلبی، در ۶۷ سالگی به لقای معبود رسید. پیکرش در حجره پشت صفه غربی رواق دارالسیاده حرم امام رضا (ع) به خاک سپرده شد.

منبع : واحد مرکزی خبر