اثر تغییر جایگاه رست دندان پایه انتهای آزاد در میزان تنش های ایجاد شده:‌ یک بررسی به روش واکاوی اجزای محدود

● بیان مساله:
در گفتار طراحی پروتزهای پارسیل انتهای آزاد، درباره جای مناسب رست (Rest) دندان پایه انتهایی اختلاف دیدگاه زیادی وجود دارد. هدف اصلی همه این گفتارها کاستن و به حداقل رساندن فشارهای کناری وارده بر دندان های پایه انتهایی است.
● هدف:
هدف این پژوهش، بررسی اثر تغییر جای رست در فشار وارده بر دندان پایه با استفاده از روش واکاوی اجزای محدود بود.
● مواد و روش:
از جمجمه یک مرد ۶۰ ساله، سی. تی. اسکن با مقاطع نیم میلی متری فراهم شد و با استفاده از اطلاعات به دست آمده، یک الگوی سه بعدی از فک پایین فراهم گردید. سپس، بر روی این الگوی سه بعدی رایانه ای، پروتز پارسیل طراحی شد، که در یک طرح، دارای رست دیستالی بر روی دندان پایه انتهایی و در طرح دیگر، دارای قرارگیری مزیال بود. سپس، نیروی اکلوزال بر روی زین آزاد وارد شد و فشار وارده بر دندان پایه با روش اجزای محدود و با استفاده از نرم افزار "Cosmos works ۲۰۰۳" محاسبه گردید.
یافته ها: در هر دو طرح، پروتز پارسیل بیشترین تمرکز فشار بر روی سطح دیستال دندان پایه انتهایی و کمترین تمرکز فشار بر روی کاسپ باکال و ریشه دندان مشاهده گردید. جایگاه رست تنها بخشی بود که با تغییر جا، فشار وارده بر آن تغییر می کرد. رست دیستالی، فشاری بیشتر نسبت به رست مزیالی دریافت می کرد. در هر دو طرح، استخوان زیرین مقدار متوسطی از فشار را دریافت می کرد و مقدار این فشار در بخش دیستال بیشتر بود.
● نتیجه گیری:
تغییر دادن جایگاه رست، فشار وارده بر دندان پایه را تغییر نداد. بنابراین، ممکن است بتوان این عامل را در تعیین جایگاه رست، نادیده گرفت.

جعفر قره چاهی
فاطمه رستم خانی
رسول اربابی
عباس آذری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی