آرین لواسانی، پدیده نقاشی معاصر ایران

آرین لواسانی سال‌های نخستین زندگی را در شهرهای رم، کومو و میلا‌ن ایتالیا گذراند. طی آن سال‌ها بود که دریافت‌های کودکی از ظواهر زندگی و جاذبه‌های برگرفته از جهان مدرن، ذهنیت او را برای تجسم واقعیت‌های نامحسوس فعال کرد و به ثبت تصاویری واداشت که از نوعی جهان‌بینی ناخواسته ولی ذاتی و درونی تبعیت می‌کرد. نوعی از جهان‌بینی که از طریق واقعیات عریان، مقابل دید بینندگان قرار می‌گرفت و او را نسبت به آینده‌ای محتوم هشدار می‌داد؛ آینده‌ای که اعتراض انسان را در <اکنون> باید برانگیزاند. او خود درباره رویکرد نقاشانه‌اش می‌گوید: <هاله‌ای بین دست و ضمیر من قرار دارد که خالق آثار من است. من، آنچه را که هستم، درک نمی‌کنم. چیزی درون من است که شاید <من> یا <دیگری> باشد. هرچه هست، مرا می‌آزارد. مرا به راه می‌برد و از درون به آرامشم می‌کوبد که مبادا لحظه‌ای در غفلت خود، آرام گیرم.> آرین نخستین بار در سال ۱۳۶۵ با سه اثر در نمایشگاه گروهی موزه هنرهای معاصر تهران شرکت کرد. پس از آن در ۱۲ سالگی با ۳۶ اثر با تکنیک ماژیک روی مقوا در ابعاد ۳۰۰۴۰ و با موضوع <آنچه من از آینده برداشت می‌کنم>، اولین نمایشگاه انفرادی خود را در خانه آفتاب برگزار کرد. در تابستان سال ۱۳۶۹ بنا به دعوت یکی از اساتید جامعه‌شناسی دانشگاه آخن آلمان به آن کشور سفر و طی سه ماه اقامت، آثاری را خلق کرد و در شهرهای آخن، کاسل و هامبورگ به معرض دید صاحب‌نظران، اساتید و منتقدان هنر قرار داد و شگفتی همگان را برانگیخت. تمامی تابلوهای او در آن زمان و نیز سال‌های بعد، حاوی تصاویری بود از روند خشونت‌بار تکنولوژی جدید و تسلط آن بر اخلا‌قیات و طبیعت سنت‌گرایانه انسان در آینده‌ای نه چندان دور. دکتر نوربرت زیورز، سردبیر مجله فرهنگ سیاسی و دکتر کریستا مامر، سردبیر مجله هنری <پان> از او به‌عنوان پدیده و نابغه‌ای درخشان یاد کردند. همچنین، استاد تاریخ هنر دانشکده معماری شهر آخن در جمع تنی چند از هنرمندان گفت: <طراحی چنین خطوطی طی هفتاد سال، حتی در تصور من نگنجیده است.> او اضافه کرد: <من پیش‌بینی می‌کنم که دنیای نقاشی و تحلیل‌های آینده از کلیت این هنر، توسط این نوجوان، تغییر یافته و به فلسفه و علوم، پیوند خواهد خورد. من اکنون احساس می‌کنم که در عالم رویا هستم و نه در یک نمایشگاه نقاشی.>
آرین پس از بازگشت از آلمان، بار دیگر در سال ۱۹۹۰، نمایشگاهی از آثار خود را در خانه آفتاب برگزار کرد که حاوی ۲۵ اثر در ابعاد ۷۰* ۱۰۰ و ۸۰* ۶۰ با تکنیک ماژیک روی مقوا و با مضامین مورد اشاره بود. او در سال ۱۹۹۴ با شرکت در نمایشگاه گروهی ژاپن، جایزه بزرگ را با موضوع فضا و تکنولوژی در آینده از آن خود کرد و پس از آن، چونان همیشه، باسکوت و در انزوای خود به خلق آثاری پرداخت که حاصل آن، برگزاری ۲۱ نمایشگاه انفرادی بین سال‌های ۲۰۰۸-۱۹۸۶ در گالری‌های تهران بود. آرین می‌گوید: <هنوز تحت تسلط آن هاله‌ای هستم که از سال‌های گذشته، موجب خلق آثارم می‌شد و اکنون مرا به کارهای بزرگ‌تر و اندیشه‌های فراتر از نیروی ضمیرم وامی‌دارد. من تصاویری از جهان دیروز، امروز و فردا را رنگی و سایه‌ای دیگر می‌زنم، آن سه را با هم می‌آمیزم و فلسفه‌ای دیگرگونه به زبان رنگ و برای آدمیان خلق می‌کنم؛ باشد که حضور خود را در این جهان سراسر اغراق و تحول، احساس کنند و غربت و تنهایی خود را دریابند و مسیر حقیقی خود را بازیابند.>
□□□
آرین لواسانی نمایشگاه‌های گروهی زیادی برپا کرد که از آن جمله‌اند نمایشگاه‌های سال ۱۹۸۶ در موزه هنرهای معاصر تهران با سه اثر، نمایشگاه سال ۱۹۹۴ در توکیوی ژاپن با یک اثر، نمایشگاه سال ۲۰۰۳ در اکسپو- موزه هنرهای معاصر تهران با پنج اثر، نمایشگاه سال ۲۰۰۸ در امارات- دبی با سه اثر و همچنین نمایشگاه سال ۲۰۰۸ در گالری ماه با دو اثر.
نمایشگاه‌های انفرادی وی نیز از سال ۲۰۰۸-۱۹۹۰ در گالری‌های خانه آفتاب، برگ، کیهان، والی، آیین، فرهنگسرای ابن‌سینا، آرا، باران، فاطیما، خانه هنرمندان، مژده و... برپا شد.
این نقاش جوایز متعددی را هم از آن خود کرده که از میان آنها می‌توان به جایزه بزرگ نمایشگاه گروهی ژاپن- توکیو ۱۹۹۴۴)، لوح تقدیر از سازمان یونسکو ۱۹۹۴۴) اشاره کرد.

ایوب صابر

منبع : روزنامه اعتمادملی