ترازوی نامتعادل فارکس

پس از جنگ جهانی دوم دولت ها جهت بازسازی اقتصادی کشورهای خود تصمیم گرفتند تا با ثابت نگه داشتن قیمت ارزها نسبت به دلار امریکا با آرامش به تحکیم مبادلات تجاری بین خود بپردازند. اما این مورد تا سال ۱۹۷۱ بیشتر دوام نیافت و پس از آن به دلیل شرایط خاص جهان مقرر شد تا ارزها به آزادی در مقابل یکدیگر مبادله شده و قیمت یک ارز با توجه به عرضه و تقاضای بازار تعیین شود.
پس از آن بانک ها که به لحاظ ماهیت بانکی خود همیشه درگیر جریان ارزهای خارجی بودند به فکر مدیریت منابع ارزی خود افتادند و به همین جهت یک جریان بین بانکی را به وجود آوردند تا به آن وسیله بتوانند ارزهایی را که در آینده ارزش بیشتری خواهند داشت تهیه و آنهایی را که تصور می شد ارزش خود را ازدست بدهند، بفروشند.
هفته گذشته با کلیات فارکس آشنا شدیم. امروز به بررسی مراحل انجام یک معامله می پردازیم.
به طور کلی هر معامله دو بخش خرید و فروش را شامل می شود. نخستین مرحله کار، باز کردن یک موقعیت معامله و سپس بستن آن است. بنابراین زمانی که انتظار می رود ارزش یورو در مقابل ارز دیگری افزایش یابد، به این معنا است که می توان با یورو، ارز ارزان تری را خریداری کرد تا وقتی که ارزش آن افزایش یافت با نرخ بالاتری فروخته شود.
در این شرایط چنانچه معامله گر بتواند معامله خود را به موقع ببندد با کاهش یا افزایش نرخ ارزهای مختلف در مقابل یکدیگر، سود کسب خواهد کرد.
البته هر معامله گر برای انجام معامله نیازمند یک واسطه است.
در گذشته شرکت های معامله گر نقش واسط بین سرمایه گذار و بروکر (کارگزار) را بازی می کردند، اما امروز اغلب افراد به طور مستقیم با قیمت های واقعی معاملاتی در فارکس دسترسی داشته و خود به انجام معامله می پردازند.
مشتری برای ورود به بازار و آغاز معامله، قراردادی را به نام خود یا شرکت واسط منعقد کرده و از آن به بعد پذیرای ریسک می شود. سرمایه گذار مبلغ شخصی خود را به عنوان سپرده تضمینی به بانک واریز می کند. مقدار این سپرده متناسب با میزان معامله بانک و اعتبار معاملاتی که به مشتری داده شده تعیین می شود. اگر شرکت واسطه از این معامله متضرر شود، سرمایه گذار مسوول این ضرر بوده و با سپرده خود آن را جبران خواهد کرد. در مقابل چنانچه شرکت واسطه از معامله انجام شده سود ببرد، نسبت به این سود در مقابل سرمایه گذار مسوول است و سود اصلی مورد نظر به حساب سپرده سرمایه گذار واریز می شود.
یکی از ویژگی های فارکس آن است که سرمایه گذار می تواند به صورت موقتی معامله کرده و هر زمانی که می خواهد آن را ببندد. معامله گر می تواند برای معاملات خود از استراتژی های بلندمدت استفاده کند. در این استراتژی ها، معامله گر یک یا دو بار در روز باید بازار را چک کرده یا از روش های کوتاه مدت که نیازمند بررسی بازار است برای چند ساعت در روز استفاده کند.
در فارکس این یک حقیقت است که هر معامله گر می تواند روزانه تا بیش از صددرصد سرمایه خود سود کرده یا درست به همان میزان متضرر شود، اما در کنار این امر، باید به یک حقیقت دیگر اشاره کرد که تقریباً ۹۰ درصد معامله گران و سرمایه گذاران در این بازار ضرر می کنند و فقط ۱۰ درصد از فعالان این حوزه موفق می شوند. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان این حوزه قبل از ورود به فارکس باید علم و دانش لازم و کافی را در این زمینه کسب و سپس اقدام به معامله کرد. تنها در این صورت است که سرمایه گذار می تواند موقعیت مناسبی در بازار پیدا کرده و دست به معامله بزند. بنابراین به دور از هرگونه احساساتی می تواند سرمایه خود را مدیریت کند. این در حالی است که بسیاری از معامله گران فارکسی انتظار دارند برپایه شانس موفق شوند، اما نباید فراموش کرد که هیچ کسی در بازار به طور کامل و صددرصد برنده نیست. زیرا فارکس بازار بسیار بزرگی است که نه تنها یک معامله گر بلکه گاهی، حتی یک دولت بزرگ هم نمی تواند کاملاً مسیر و جهت طولانی مدت این بازار را کنترل کند.
مبادلات در این بازار بین ارزهای مختلفی انجام می شود، اما ۴ جفت ارز مهم وجود دارد که تقریباً سریع ترین نقدینگی را برای فعالان به ارمغان می آورد. این ارزها عبارتند از یورو/ دلار امریکا، دلار امریکا/ ین ژاپن، پوند انگلستان/ دلار امریکا و دلار امریکا/ فرانک سوئیس.

لیلا مهرابی پور

منبع : روزنامه اعتماد