آرامگاه تیموری ، شیروان

این بنای تاریخی در 6 كیلومتری شیروان و در قسمت شمال شرقی مقبره امام‌زاده حمزه رضا (ع) واقع شده است. بنای مقبره، مربوط به دوران تیموریان و حدود سال 785 هـ.ق است. ساختمان مقبره خشتی و نمای خارجی آن، هشت‌ضلعی است. قسمت داخلی بنای مذكور، چهارگوشه است. این مقبره گنبدی دارد كه ارتفاع آن از قسمت فوقانی بنا، 2/5 متر است. مقبره تیموری، متعلق به یكی از سرداران معروف امیرتیمور گوركانی است و دارای سنگ قبر سیاه‌رنگی بوده كه دزدیده شده است. بر دو روی سنگ، خطوطی حك شده بوده كه به علت ساییدگی دقیقاً خوانده نمی‌شده؛ اما كلمه «عید خواجه» تا اندازه‌ای واضح‌تر از بقیه خطوط بوده است. (در كتب تاریخی، از عید خواجه به عنوان یكی از سرداران معروف تیمور نام برده شده است.)
مقبره تیموری شیروان، در زیر، دارای نقب‌هایی به طرفین است. عده‌ای از آگاهان معتقدند كه یكی از این نقب‌ها تا روستای قلعه‌زو، در 20 كیلومتری بنای مقبره، امتداد داشته است كه آثار آن دقیقاً مشخص نمی‌شود؛ ولی تا فاصله 200 متری ادامه دارد. عده دیگری از محققان اعتقاد دارند كه این بنا، احتمالاً از دوره شاهرخ میرزا - فرزند تیمور - بر جای مانده است. ضمناً قسمت داخلی بنا،‌ گچ‌بری و بالای سردرها، دورتادور، به رنگ فیروزه‌ای، گچ‌بری و كتیبه‌نویسی شده است كه آثار آن به خوبی مشاهده می‌شود. البته بعضی از معمّرین، مقبره مذكور را به شیخ تیمور نسبت می‌ دهند كه نمی‌تواند مورد قبول باشد؛ زیرا طبق وقف‌نامه موجود امام‌زاده حمزه رضا (ع) به تاریخ «شهر ذیقعده‌الحرام سنه 1045 هـ.ق» كه با خط بسیار زیبایی نگاشته شده است، واقف املاك، شخصی به نام امیرمحمد شیخ تیموری - ولد شیخ حسن تیموری - از اعقاب میر درویش حسن زیارتی، متولی و خادم حضرت امام‌زاده حمزه رضا (ع) ذكر شده كه بیش از 20 نفر از بزرگان و معتمدان محلی وقت، این وقف‌نامه باارزش را امضاء و مهر كرده‌اند. البته این احتمال وجود دارد كه جنازه میردرویش حسن - جد بزرگ شیخ تیمور - را داخل مقبره تیموری دفن كرده باشند.