محمد حکیم شاه‌‌قزوینی

جنسیت: مرد
نام پدر: مبارک
تولد و وفات: ( ... )سده دهم قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: حکیم ، متکلم ، طبیب ، نحوی و شاعر
مشهور به حکیم شاه‌‌محمد. نخست در شیراز می‌‌زیست. اجداد او پزشک بودند و خود نیز در پزشکی دست داشت. وی مدتی نیز در مکه زندگی کرد و بنا به‌‌ تعریف و تحسین مولی ابن‌‌الموید که از علماء به‌‌نام دربار بایزید دوم ، پادشاه عثمانی بود ، توسط پادشاه مذکور به‌‌ استانبول دعوت شد و پزشک دربار گشت و تذکرۀ "مجالس‌‌النفائس" امیر علیشیر نوایی را در سال‌‌های ۹۲۷ - ۹۲۹ق به ‌‌نام سلطان سلیم‌‌‌‌بن بایزید عثمانی ترجمه کرد. او از شاگردان علامۀ دوانی بود و در اکثر علوم زمان خود دست داشت. حکیم مؤلفات خود را به‌‌ دو زبان فارسی و تازی تألیف می‌‌کرد. برخی از آثار وی عبارت‌‌اند از: "تفسیر سورهٔ‌‌النحل تا آخر قرآن"؛ "ربط‌‌السور والآیات"؛ حواشی بر "تهافت" مولی خواجه‌‌زاده مصطفی‌‌بن یونس؛ حواشی بر "شرح‌‌العقاید نسفی" تفتازانی؛ ترجمۀ فارسی و ترکی " حیوهٔ‌‌الحیوان" دمیری ، به‌‌ نام "حیوهٔ‌‌الانسان" که برای سلطان سلیمان نگاشته ؛ ترجمۀ "مجالس‌‌النفائس" امیر علیشیر نوایی یا "ذیل تذکرهٔ‌‌الشعراء"؛ "شرح عقاید ملاجلال دوانی"؛ شرح "ایساغوجی" ، در منطق؛ شرح "کافیۀ" ابن حاجب؛ "نصیحت‌‌نامه" ، به‌‌ فارسی.

منبع : مطالب ارسالی