آزمون صداقت!

یكی از مشكلا‌ت اساسی در كشور ما كه تا قبل از آغاز به‌كار دولت خاتمی به صورت كاملا‌ً محسوس وجود داشت، مصونیت نسبی قدرتمندان و عدم انتقاد جدی از آنان در زمان حضور در مناصب مهم حكومتی بود.
البته در دوره خاتمی، توصیه خود او به ترویج انتقاد و انگیزه قوی رسانه ملی به نقد خاتمی و دولت او، شرایطی فراهم كرد كه بعضی از منتقدان، حتی سقوط هواپیمای حامل وزیر سابق راه را به عملكرد وزیر بعدی ارتباط می‌دادند و از آن به عنوان یكی از توجیهات استیضاح استفاده می‌كردند. این وضعیت، به تدریج تا جایی پیش رفت كه حتی یك تصادف منجر به جرح یا قتل نیز از چشم رسانه‌های فراگیر مخفی نمی‌ماند.
برخی از تریبون‌های مذهبی و سیاسی نیز در همراهی با این روند، از گرانی‌ها گله می‌كردند و انزجار خود از بی‌توجهی دولتمردان به مشكلا‌ت معیشتی را ابراز می‌داشتند! البته با پایان دوره ریاست جمهوری خاتمی، مشخص شد كه ظاهراً برخی از محافظه‌كاران در تداوم روند قبلی حاكم بر عرضه انتقاد از دولتمردان، انتقادات اساسی به خاتمی را به بعد از پایان دوره مسئولیت او موكول كرده‌اند.
بر همین اساس، تنها از چند ماه بعد از خانه نشینی خاتمی، موجی از انتقادات و اعتراضات آغاز شد كه محدوده وسیعی از ادعاها پیرامون مفسده اقتصادی، انـفـعـال در سـیـاسـت خـارجـی، مـیـدان دادن بـه عـنـاصر بی‌دین و ضد انقلا‌ب و عناوین اثبات نشده مشابه را شامل می‌شد. البته میزان استحكام این ادعاها با آنچه در بهار سال ۷۶ و در بحبوحه تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری بیان می‌شد و در ۸ سال ریاست جمهوری خاتمی نیز تداوم یافت، تفاوت زیادی نداشت. اما ظاهرا قرار است عده‌ای با وسواس و دقت فراوان، پرونده حوادث مختلف همه سال های گذشته را واكاوی و دستی از خاتمی و همراهان او در آن حوادث بیابند.
هـفـتـه گـذشـتـه، نـطـق پـیش از دستور یك نماینده اصلا‌ح‌طلب و هشدارهای او نسبت به بعضی عواقب سفرهای استانی، بهانه‌ای به دست اصولگرایان مسلط بر مجلس داد تا دور جدیدی از حملا‌ت علیه دولت خاتمی را آغاز كنند. البته این كار می‌تواند آغاز یك روند مبارك باشد تا به همه سیاستمداران تفهیم گردد <كنار رفتن از مسئولیت به معنای پایان دوره پاسخگویی نیست و هر كس باید برای همیشه، مسئولیت اقدامات خود در دوران شیرین ریاست را بپذیرد.>
اما اگر پیگیری این روند نیز - مانند بسیاری از اقدامات دیگر سیاستمداران- به حب و بغض‌های سیاسی آلوده و یا در چار چوب گزینشی انجام شود، نه تنها هیچ خاصیتی برای مردم و كشور نخواهد داشت بلكه <اصل مهم پرسشگری و پاسخ خواهی> را دچار اخلا‌ل خواهد كرد. مثلا‌ً اگر با چشم بستن بر ضعف‌های خود، همه اشكالا‌ت گذشته و حال را به یك مسئول قبلی منسوب كنیم و یا رقیب را به خاطر موضوعی مورد پرسش قرار دهیم و در برابر تكرار همان موضوع توسط همفكران خویش سكوت نماییم، این روش آفت بزرگی در روند پرسشگری و موجب سلب اعتماد عمومی نسبت به صداقت مدعیان و منتقدان خواهد بود.آنچه هفته گذشته در تریبون مجلس و از زبان سه چهره سرشناس از فراكسیون اصولگرایان مجلس مطرح گردید از همین زاویه قابل بررسی است.
در یكی از سه نطق ایراد شده در دفاع از سفرهای استانی،نیمه كاره ماندن ده هزار طرح عمرانی و انفعال در سیاست خارجی به عنوان دو نقطه ضعف عمده در دولت خاتمی مورد نقد نه چندان دوستانه - و شاید غیرمنصفانه - قرار گرفت.عضو برجسته فراكسیون اكثریت مجلس توضیح زیادی در مورد سوابق طرح‌های نیمه تمام ارائه نكرد. ازجمله توضیح نداد كه چند درصد از این طرح‌ها، مربوط به دوره سازندگی است. در حالی كه در تمام دوره سازندگی و نیز در ۴ سال از ۸ سال مسئولیت خاتمی، تصویب بودجه طرح‌های عمرانی و نظارت بر روند استفاده از این بودجه‌ها، به عهده مجالس چهارم، پنجم و هفتم بوده است كه در تمامی آن مجالس، جناح محافظه‌كار یا اصولگرا، اكثریت قاطع و غیر شكننده داشته است.
برهمین اساس، انتقاد یكطرفه از نیمه‌كاره ماندن طرح ها در دولت خاتمی و عدم اشاره به سوابق این امر، نمی‌تواند خارج از انگیزه‌های سیاسی تلقی شود.در مورد سیاست خارجی دولت خاتمی هم- كه این نماینده اصولگرا، آن را منفعل می‌نامید - دلیل بسیار جالبی ارائه شد: اعطای لقب محور شرارت توسط جرج بوش به ایران به‌رغم همكاری‌های ایران با امریكا در افغانستان! این در حالی است كه در هفته‌های اخیر و حتی یك روز پس از نطق اصولگرایانه این نماینده مجلس، جرج بوش شدیدترین اتهامات را متوجه ایران كرده و حتی معاون او از احتمال حمله به مراكز آموزش نظامی ایران خبر داده است.ابراز محبت‌های بوش نسبت به ایران، در زمانی انجام می‌شود كه مذاكرات ایران با امریكا - كه می‌تواند به حل مشكلا‌ت آن كشور در عراق كمك شایانی كند - با جدیت ادامه دارد و اگر قرار باشد اصلا‌ح طلبان نیز مانند این نماینده اصولگرای مجلس قضاوت كنند، باید درشت‌گویی‌های اخیر بوش را پاداش كمك‌های ایران به امریكا در عراق بنامند.
اما آیا این نماینده مجلس برای اثبات صداقت خود و سایر اصولگرایان، حاضر است در قضاوتی مشابه با آنچه در نطق پیش از دستور هفته گذشته بیان كرد، سیاست خارجی دولت نهم را نیز منفعل بنامد؟!البته خوانندگان روزنامه با دیدگاههای صاحب این قلم آشنا هستند و می‌دانند كه این یادداشت، به مفهوم دفاع مطلق از خاتمی و عملكرد قابل انتقاد او و همراهانش نیست. بلكه تنها یك یادآوری به كسانی است كه خود را اصولگرا می‌نامند؛ شاید آنها برای اثبات صداقت خویش، در انتقاد از خاتمی، هاشمی و احمدی نژاد از معیارهای یكسان استفاده نمایند.

منبع : روزنامه آفتاب یزد