ملا محراب اصفهانی و شیخ کاظم

در عهد قاجاریه از نو باز اختلاف صوفیه با فقها و علمای صوری ظهور نمود و شدت یافت، سپس شیخ احمد احسایی و شاگردش حاج سید کاظم رشتی پیدا شدند و مذهب شیخیه را وضع کردند تکفیر و لعنت از فلاسفه و صوفیه تجاوز نموده به شیخیه نیز رسید.
در اصفهان عارفی فاضل و محقق می‏زیست به نام ملا محراب که مشرب تصوف داشت، اما روی وی در عرفان چنان بود که بسیاری از فقها و مجتهدین بزرگ نیز نسبت به او ارادت می‏ورزیدند.
زمانی ملا محراب به زیارت کربلا مشرف شد و در حرم حضرت سیدالشهداء (ع) به سمت بالا سرنشت. اتفاقاً شیخ کاظم که مردی کم سواد و خشکه مقدس بود او هم آمد و پهلوی ملامحراب به نماز ایستاد و بعد از سلام تسبیح گرفته حکمای مشهور و صوفیه را یکی یکی نام برد صد بار لعنت فرستاد، در پایان حکماء آخوند ملاصدرای بینوا را هم صد بار لعن کرد آن وقت نوبت به محراب رسید و به نام او نیز صد بار لعنت کرد.
ملا محراب همین که لعن ‏ها تمام شد از شیخ کاظم پرسید:
این اشخاص که نام بردید مثل بوعلی سینا و ملاصدرا و ملامحسن فیض همه را شناختم. اما ملا محراب کیست و گناهش چیست؟
شیخ کاظم که شنیده بود برخی از حکما به وحدت وجود معتقدند و متاسفانه معانی آن را نفهمیده بود پاسخ داد:
این محراب اصفهانی است و به وحدت واجب الوجود معتقد است!
شیخ کاظم بی سواد »واجب الوجود« را که اسم خدا می‏باشد عوض وحدت وجود آورد و ملامحراب با تبسمی بر لب به او گفت:
حال که او به وحدت واجب الوجود عقیده دارد البته مستحث لعن تو می‏باشد تا دندش نرم شود و دیگر چنین اعتقادی پیدا نکند.
سپس دامن خود را به آهستگی جمع کرده برخاست و به جای خداحافظی خطاب به شیخ کاظم اظهار نمود:
خدا تو را توفیق بدهد من تا عمر دارم به این محراب گمره که معرفی کردی‏لعنت فرستاده ثوابش را با تو قسمت خواهم نمود.

منبع : اصفهان