در خدمت شما

ایده «خدمات جهانی» مخابرات از صوت به كابل‌های پرسرعت در حال تغییر است.
رشد سریع صنعت مخابرات هندوستان نه تنها مربوط به تعداد مشتركین آن است كه بیش از ۶میلیون هندی را شامل می‌شود كه هر ماه برای تلفن‌همراه مشترك می‌شوند بلكه مربوط به عوامل دیگری هم هست. در این هفته دولت می‌بایست برندگان مزایده حق ایجاد و راه‌اندازی شبكه در مناطق دور افتاده حومه شهرها را اعلام كند. در سرتاسر جهان به چنین شبكه‌هایی معمولا یارانه تعلق می‌گیرد و منبع آن هم یك «صندوق خدمات جهانی» یا USF است كه توسط مالیات یا خدمات مخابراتی تامین می‌شود. مزایده برگزار شد و اپراتورهای شبكه‌ای كه در خواست كمترین یارانه را كرده ببودند برنده شدند.
حالا آنها باید تعداد معینی تلفن عمومی تامین كنند و تعداد خاصی مشترك هم داشته باشند. اما اتفاقی عجیب‌تر در هند روی می‌دهد: از میان ۸۱ منطقه پیشنهادی در مزایده در ۳۸ منطقه بسیاری از اپراتورهای تلفن‌همراه درخواست مزایده‌شان صفر بود یعنی آنها هیچ یارانه‌ای نخواسته بودند. در ۱۵ منطقه، بزرگ‌ترین اپراتور هندوستان یعنی شركت بارتی ایراتل حتی پیشنهاد داده بود كه مبلغی هم خودش پرداخت می‌كند. در نتیجه یك چهارم از ۴۰میلیارد روپیه (۹۲۰میلیون دلار) موجود برای تخصیص یارانه ممكن است به مصرف برسد.
اگرچه اپراتورهای هندی یارانه‌ها را برای تجهیزات شبكه خود مورد استفاده قرار نمی‌دهند و رد می‌كنند، اما آنها از صندوق USF به طور غیر مستقیم بهره‌مند می‌شوند چون این صندوق برای تاسیس سایت‌های مشترك ایستگاه‌های تلفن‌همراه هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر این طور باشد هندوستان هم به كشورهای دیگری چون نیجریه، آفریقای جنوبی می‌پیوندد.
در این كشورها شبكه‌های تجاری تلفن‌همراه به سرعت در حال گسترش و نفوذ به مناطقی است كه پیش از این غیر اقتصادی به نظر می‌رسیدند. یك مطالعه به تازگی نشان داده است كه USF در پرو توانسته است كمك كند تا فاصله مردم در مناطق روستایی برای دسترسی به تلفن از ۵۶كیلومتر (۳۵مایل) در سال ۱۹۹۹ به ۷/۵كیلومتر در سال ۲۰۰۲ كاهش یابد. این نتایج سبب شد كشورهای آسیایی، خاورمیانه‌ای و آفریقایی از مغولستان تا مراكش صندوق‌هایی را برای گسترش بخش مخابرات خود تاسیس كنند.
براساس گزارش یك گروه فعال در این صنعت به نام GSMA، حدود ۲ تا ۵درصد جمعیت جهان در مناطقی زندگی می‌كنند كه راه‌اندازی خدمات تلفن‌‌همراه در آن مناطق با ضرر مواجه خواهد شد. در نتیجه نیاز خواهد بود صندوقی چون USF راه‌اندازی شود. اما مساله این است كه اغلب صندوق‌ها از مدیریت كارآمدی برخوردار نیستند. در هندوستان حدود ۵درصد درآمد اپراتورها صرف صندوق USF می‌شود. هنوز در برزیل ۲میلیارد دلاری كه جمع شده هزینه نشده است.
در نواحی دیگر هم قانونگذاران تصمیم می‌گیرند كه چنین صندوق‌هایی را صرف راه‌اندازی شبكه‌های تلفن‌ ثابت كنند و نه شبكه‌های ارزان‌تر تلفن‌همراه اما برای دولت‌ها اگر سرمایه‌گذاری در بخش مخابرات مناطق روستایی دشوار است می‌توان محل‌های لازم برای این كار را جایابی كرد. به عنوان مثال بررسی شود كدام مدرسه، بیمارستان یا شورای محلی می‌تواند ظرفیت راه‌اندازی شبكه را خریداری كند و در این صورت كارآفرینان می‌توانند مركز مخابراتی مشخصی بخرند. این الگو هم‌اكنون در اوگاندا مغولستان، بوركینافاسو و مالاوی به كار برده شده است. اما سیاست جهانی مشخص است. تلفن در مرحله نخست، شبكه پرسرعت در مرحله بعد.

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد