نسل بازندگان اروپا

نسل ازدیاد جمعیت قاره اروپا در حال بازنشسته شدن است و بعد از خود میراثی به جا می‌گذارد كه هر روز بیشتر از قبل با رویای اروپا بیگانه خواهد بود .
این روزها در فرانسه فصل انتخابات است و وعده‌های بسیاری شنیده می‌شود. اگر حرف‌ها و وعده‌های كاندیداها را باور كنیم آن وقت هر كس كه برنده این انتخابات باشد مهم نیست، به هر حال باید منتظر باشیم تا رای‌دهندگان جوان فرانسوی سهم بزرگی از آینده را از آن خود كنند.
نیكولا ساركوزی كاندیدای احزاب راست در این انتخابات وعده وام بدون بهره به كارآفرینان جوان و اختصاص ۳۰۰ یورو در ماه برای آموزش دیدن را داده است.
رقیب سوسیالیست او یعنی سیگولن رویال هم وعده مسكن بیشتر و وام ۱۰‌هزار یورویی را داده و گفته كه بعد از شش ماه بیكاری، همه از آموزش رایگان و بعد شغل مناسب برخوردار می‌شوند. هفته گذشته رویال در یك تجمع انتخاباتی گفت، به عنوان یك مادر من می‌خواهم كه همه كودكان متولد شده در فرانسه همان شرایطی را داشته باشند كه فرزندان من دارند.
اما اینچنین نخواهد شد. جوانان فرانسوی مانند دیگر همسالانشان در سراسر اروپا با مشكلات زیادی رو به رو هستند كه رهبران میان سالشان هیچ گاه با آن رو به رو نبوده‌اند. در سال ۱۹۷۵ یك فرانسوی ۳۰ ساله ۱۵‌درصد كمتر از هموطن ۵۰ ساله خود حقوق می‌گرفت. اما اكنون این فاصله به ۴۰‌درصد رسیده است. طی همین مدت شمار تحصیل‌كردگان بیكار كه دو سال بعد از خروج از دانشگاه هنوز شغلی پیدا نكرده بودند، از ۶‌درصد به ۲۵‌درصد افزایش یافته است. این در حالی است كه طی این مدت درجات تحصیلی و رشته‌های دانشگاهی متنوع‌تر هم شده است. در سال ۲۰۰۱ اروپایی‌های ۳۰ ساله، ۹‌درصد از درآمد خود را پس‌انداز می‌كردند.
تا شش سال پیش از آن این رقم ۱۸‌درصد بود. جوانانی كه امروز شغل ثابتی ندارند و تنها در سال‌های پایانی عمرشان خانه‌دار می‌شوند اكنون به شدت از اینكه نسل سالمندان همچنان از وام‌ها و امكاناتی بهره می‌برند كه آنها باید صورت حساب آن را بپردازند، خشمگین هستند. این نسل به وعده‌های نسل پیش از خود كه اكنون در صحنه قدرت حاكم هستند بسیار بدبین هستند.
یك گروه از جوانان فرانسوی در اعتراض به وضعیت موجود جنبشی با شعار «ما دیگر بدهی شما را نمی‌پردازیم» به راه انداخته‌اند.
این احساسی است كه هر روز بیشتر در میان جوانان اروپایی ریشه می‌دواند. این نسل را معمولا نسل بازندگان اروپا لقب می‌دهند. دلیل دادن لقب بازنده به این نسل این است كه آنها بهای اقتصادی سنگین نسل قبل را می‌پردازند.
اقتصاد اروپا اكنون كاملا به سود نسل قبل و طبقه سالمند است. به تازگی در فرانسه یك نظرسنجی انجام شده كه نشان می‌دهد تنها ۵‌درصد از مردم بر این باورند كه جوانان شانس بیشتری نسبت به والدینشان برای موفقیت دارند. اینطور كه به نظر می‌رسد اروپا اكنون دچار تفرقه شده كه این تفرقه براساس خطوط طبقاتی و نژادی كه میان جوانان و سالمندان است.
هر چه این شكاف بیشتر می‌شود آگاهی هم افزایش می‌یابد. كافی است به رسانه‌ها یا قفسه‌های كتاب‌ها نگاهی كنید.
در فرانسه قفسه‌های كتاب‌ها پر از كارهایی است با عنوان نسل سوخته یا نسل از دست رفته. نویسنده‌ای در یكی از همین كتاب‌ها نوشته است، فرزندان ما از ما متنفر خواهند بود.
در چنین شرایطی تعجبی ندارد كه جوانان اروپا اعتماد و اعتقاد خود را به رهبرانشان از دست بدهند.
در گزارشی كه به تازگی واحد تحلیل و بررسی حزب محافظه كار انگلیس انجام داده آمده است، جوانان حق دارند فكر كنند توطئه‌ای علیه آنها توسط طبقه میانسال در حال شكل‌گیری است. دیگر دوران اقتصادهای پویا در اروپا گذشته است و این اقتصادها فقط برای نسل ازدیاد جمعیت پویا بوده‌اند.
اكنون قوانین بازار كار در این قاره همان قدر كه برای طبقه میانسال در صدد فراهم كردن شغل است، برای جوانان فرصت سوزی می‌كند. در آینده نه چندان دور دیگر كارگر به اندازه كافی وجود نخواهد داشت كه هزینه‌ بازنشستگان را تامین كند.
نسل ازدیاد جمعیت نمی‌خواست كه این اتفاق بیافتد اما اكنون هم تلاشی برای خارج شدن از این وضعیت نمی‌كند. در بلژیك تنها ۳۰‌درصد از افراد ۵۵ سال به بالا هنوز كار می‌كنند.
در كشورهای اروپایی اكثر ۵۰ سال به بالاها به جای كاركردن، زندگی همچون جوانان دارند. در مقابل فرزندان تحصیل‌كرده آنها به مشاغلی روی می‌آورند كه درآمد اندكی دارد اما در عوض دائمی است. این تبعیض‌هاست كه اكنون برای اروپا دردسر ساز شده است.
یكی از این افراد كه متولد آلمان است و به چهار زبان تسلط دارد و در رشته اقتصاد در دانشگاه لندن درس خوانده، در شش ماه گذشته در لندن، بروكسل و برلین به دنبال كار بوده‌است. او با این مدرك تحصیلی در هر دانشگاهی در دنیا می‌تواند ادامه تحصیل دهد اما نمی‌تواند شغل مناسب خود را پیدا كند.
بعضی كشورها فعلا از این وضعیت خود را در امان نگاه داشته‌اند. در ایرلند نرخ زاد و ولد افزایش یافته و اقتصاد با شاخص‌های قدرتمند خود هنوز می‌تواند برای همه شغل ایجاد كند. در حقیقت مردم ایرلند اكنون اولین نسلی هستند كه دردسری برای یافتن شغل ندارند. آنها حتی زندگی بهتر از والدینشان دارند. اما حتی ایرلندی‌ها و اسپانیایی‌های خوشبخت هم مشكل مسكن دارند. در سراسر قاره اروپا قیمت‌های رو به افزایش مسكن و دورنمای تیره بازار كار جوانان را در خانه نگاه داشته است.
آمار در ایتالیا نشان می‌دهد، ۴۵‌درصد از جمعیت ۳۰ تا ۴۰ ساله این كشور هنوز در تختخواب‌های قدیمی خود می‌‌خوابند و از دست پخت مادرانشان لذت می‌برند. آنها حتی ذره‌ای به فكر ازدواج و تشكیل خانواده نیستند چون شرایط را برای یك زندگی مشترك بسیار دشوار می‌دانند. در فرانسه شمار ۲۴ ساله‌هایی كه هنوز با والدینشان زندگی می‌كنند از سال ۱۹۷۵ تا كنون تقریبا دو برابر شده‌ و به ۶۵‌درصد رسیده‌است. در انگلیس قیمت مسكن اكنون هشت برابر بیشتر از متوسط درآمد مردم است. شرایط این نسل كه رسانه‌های انگلیس آن را نسل بومرنگ می‌خوانند یك تغییر دردسرساز دیگر را هم نشان می‌دهد.
به دلیل این شرایط نامساعد، جوانان به دست و دلبازی والدینشان چشم امید دوخته‌اند. خانواده‌های طبقه متوسط از پس این كار برمی‌آیند اما فقیرترها نمی‌توانند. در این میان اصلاحات نظام بازنشستگی در راس اولویت كاری سیاستمداران اروپا است. اما كار چندانی نمی‌توانند در این باره انجام دهند.
چندی پیش رومانو پرودی نخست وزیر ایتالیا اعلام كرد، ایتالیا باید وظیفه اخلاقی خود بداند و مانع از وقوع یك زندگی بدون امید برای نسل فعلی شود.
نكته قابل توجه این است كه جوانان اروپا از كاهش مزایا برای والدینشان حمایت نمی‌كنند بلكه خواستار امكانات برابر با آنها هستند. سال گذشته جوانان فرانسوی به خیابان‌ها رفتند تا به لایحه جدید اشتغال اعتراض كنند. آنها در این اعتراض خیابانی به دنبال سیاست حمایتی بیشتر بودند. تاریخ نشان داده است كه صلح بد به جنگ بیشتر منجر می‌شود. این موضوع حتی برای نسل‌ها هم صحت دارد.

مترجم: نیلوفر قدیری
منبع: نیوزویك

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد