بررسی عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون، پس از یک دوره تمرینات حرکت درمانی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی آثار یک برنامه ۱۰ هفته ای حرکت درمانی، بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون بود. ۲۴ بیمار مرد مبتلا به پارکینسون، به طور داوطلبانه، به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه ۱۲ نفری آزمایش و گواه تقسیم شدند. پیش و پس از مداخله، عملکرد حرکتی آنها از طریق پرسش نامه SPES/SCOPA، تحت نظارت یک فیزیوتراپ، ارزیابی شد.
طی ۱۰ هفته برنامه تمرین حرکت درمانی، آزمودنی گروه گواه تنها تحت درمان های دارویی معمول بودند؛ در حالی که، آزمودنی های گروه آزمایش علاوه بر درمان های دارویی، هر هفته در چهار جلسه تمرین یک ساعته دو گروه حرکت درمانی شرکت می کردند.
یافته ها نشان می دهند که گرچه در ابتدا شاخص های عملکرد حرکتی دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت اما پس از مداخله، این تفاوت بین دو گروه معنی دار بود. شاخص های عملکرد حرکتی در دو گروه آزمایش پس از حرکت درمانی، بهبود معنی داری یافتند اما، در گروه گواه تغییر معنی داری مشاهده نشد. بنابراین، انجام تمرینات حرکت درمانی، در کنار درمان های معمول پزشکی، می تواند اثر مثبتی بر عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون داشته باشد و انجام این تمرینات برای این دسته از بیماران مفید است.

وحید تادیبی
بهرام یوسفی
حمیدرضا طاهری
سیدعلی مسعود
جواد طاهر زاده

منبع : پایگاه اطلاعات علمی