شاپور تهرانی

جنسیت: مرد
نام پدر: خواجگی
تخلص: شاپور
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۴۸) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به شرف‌الدین. نخست فریبی تخلص می‌کرد و بعد شاپور انتخاب کرد. از نسل مولانا امیدی و از شاعران والاتبار و از استادان نغزگوی عصر خود بود. در ایام جوانی از وطن به هندوستان رفت و در آنجا با میرزا جعفر آصف‌خان مصاحب بود و با ایشان مدت‌ها در هند و کشمیر سیرکرد ، اشعار خوب و ابیات مرغوب در دارالعیش کشمیر گفت ، از آن جمله پاره‌ای مثنوی است که در برابر "خسرو و شیرین" به نظم در آورد. وی بعد از فوت آصف‌خان به ایران بازگشت. نسخه‌های "دیوان"ش فراوان است و معمولاً از پانزده هزار بیت تجاوز نمی‌کرد. وی با امین رازی و اعتماد‌الدوله جهانگیری قرابت نزدیک داشت و مداحی اعتماد‌الدوله مذکور را بسیار می‌کرد. معاصر و معاشر شاپور تهرانی ، تقی‌الدین اوحدی بلیانی که مدعی است که نام شاپور در آغاز ارجاسب بود و او وی را در آغاز جلوس شاه‌عباس در قزوین و اصفهان دید و صحبت خوب با هم داشتند. وی اقامت طولانی در هند را به قصد مداحی اختیار نکرد و به همین جهت قصیده‌هایش بیشتر در ستایش امامان است. و او هر دو سفر خود را به هند با آهنگ بازرگانی انجام داد و از این راه ثروت اندوخت و به همین سبب هم در صف ملازمان پاشاه یا شاهزادگان درنیامد. وی سفری به مکه معظمه داشت و بعد از دریافت کعبهٔ مقصود به تهران بازگشت.

منبع : مطالب ارسالی