تحیل گاردین از تراژدی انسانی در فلسطین

غزه و زجرهایش سمبل تراژدی فلسطین گردیده است. در جریان درگیریهای نقبه در سال ۱۹۴۸ این «فاجعه» به گفته فلسطینی‌ها به قلمرو اسرائیل جان داد و۲۰۰ هزار آواره فلسطینی به غزه هجوم آوردند و دو سوم جمعیت این شهر را تشکیل دادند.
در جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ غزه بار دیگر شاهد هجوم آوارگان بود. با پایان این جنگ غزه به اشغال اسرائیل درآمد. در سال ۲۰۰۵ «آریل شارون» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی تصمیم یک جانبه خود مبنی بر توقف شهرک‌سازی و خروج سربازان از این منطقه را اعلام کرد که البته این امر هرگز تحقق نیافت.
این امر به پایان نرسید و غزه در محاصره قرار گرفت. غزه بدون امید به آینده و چند مایل خاک اضافه مرزهای آبی و خاکیش به طور گسترده‌ای توسط اسرائیل و همراهی مصر مشخص شد. این منطقه به سوی آب باز نیست و مردم غزه از یک راه باریک به قایق‌های ماهیگیری دسترسی دارند که تحت کنترل قایق‌های ساحلی اسرائیلی است. اخیرا قایقهای فعالان حقوق بشر در اعتراض به وضعیت بحرانی غزه از قبرس به ساحل آمدند.
در گذشته عبور از طریق گذرگاه امکانپذیر بود ولی در سالهای اخیر جمعیت یک و نیم میلیونی با فشارهای امنیتی روبرو شدند تا اینکه حتی حومه‌نشینان این منطقه با حصار و دیوار مواجه گردیدند.
از زمان اشغال غزه توسط اسرائیل در سال ۱۹۶۷ سیاستمداران و ژنرال‌های اسرائیلی این منطقه را به عنوان یک مساله مهم دیدند. بستر مخالفان رژیم صهیونیستی در غزه، از مشکلات اسرائیل بود بنابراین آزمایشات اسرائیل در کنترل غزه پشت سرهم با شکست روبرو شد.
اسرائیل هرگونه آزمایشی را انجام داد به جز گرفتن آزادی مردم غزه، رژیم صهیونیستی با سیاستهای وحشیانه خود با بکارگیری کشتی، هواپیما و تانک این منطقه را در محاصره خود درآورد و عملیات شهرک‌سازی را از سر گرفت که با شکست در این امر عقب‌نشینی کرد.
در این میان شبه نظامیان غزه به شهرهای جنوبی اسرائیل موشک پرتاب کردند. قابل توجه است که یکی از آزمایش‌های اسرائیل نقش داشتن در تشکیل جنبش حماس بود که پیش از این در جنبش اخوان المسلمین مصر ریشه داشت و برای مقابله با قدرت سازمان آزادی فلسطین متعلق به «یاسر عرفات» شکل گرفت.
با وجود پیروزی این جنبش در انتخابات ۲۰۰۶ بر جنبش فتح و داشتن حق قانونی در کنترل فلسطین، اسرائیل مصمم به چالش کشیدن این جنبش شده و سیاست تنبیهی را پیش گرفت. آنچه در مدت محاصره اقتصادی در داخل غزه گذشت به طور واضح نشانگر ابعاد این بحران است.
مردمی که نیازمند کمک پزشکی در خارج از حصارهای غزه بودند باید مراحل تحقیرآمیزی را طی می‌کردند تا از ایستگاه‌های بازرسی عبور کنند. به گفته فعالان حقوق بشر تعدادی که اجازه خروج یافتند مجبور به همکاری با سرویسهای اطلاعاتی اسرائیل شدند.
در غزه از هر دو نفر یک تن در فقر زندگی می‌کند که بعضی اوقات با کمکهای خارجی روبرو می‌شوند. همانطور که بانک جهانی در ماه دسامبر هشدار داد، محاصره غزه به قاچاق کالا و مواد غذایی انجامید و تورم افزایش یافت در این بین گفته می‌شود قاچاق در تونل‌های زیرزمینی، حماس را ثروتمند کرده است.
آنچه اسرائیل امیدوار است با حمله نظامی بدست آورد بطور قطع فراتر از نتایج انتخاباتی خواهد بود. این احتمال وجود دارد که در ادامه حملات هوایی، حمله زمینی و حتی اشغال بخشی از غزه همانند جنگ لبنان در سال ۲۰۰۶ رخ دهد.
این رویدادها باعث وحدت میان مردم فلسطین شد امری که نه حماس و نه فتح نمی‌توانستند به تنهایی به آن دست یابند و این دلیلی اصلی برای جامعه‌ای است که شهیدانش را گرامی می‌دارد. در انتها حملات روزهای اخیر را شاهدیم که چندین تن بمب را بر سر مردم غزه فرو ریخت.
در پایان نه تنها غزه بلکه جهان عرب نسبت به رخدادهای داخلی غزه بیشتر متاثر می‌شود. در این میان موضوعی در حال تغییر است و اسرائیل آغازگر آن بود امری قابل لمس و خشونت‌بار که باعث اعتراض منتقدین گردیده، سیاست‌های تنبیهی توسط این نیروها باید موردبررسی قرار گیرد این حملات همتراز «دیر یاسین» و کشتار «صبرا و شتیلا» خواهد شد و دشمنان اسرائیل از آن به عنوان یک سبعیت واقعی یاد می‌کنند.


«پیتر بومونت» سردبیر بخش بین‌الملل روزنامه گاردین در مقاله‌ای، رویدادهای اخیر غزه را مورد بررسی قرارداده است که ترجمه آن در اختیار خوانندگان محترم قرار می‌گیرد.
مترجم: نیلوفر - مهتدی
منبع: سایت های خبری - آفتاب نیوز - به نقل از guardian

منبع : باشگاه اندیشه