همه خندیدند - They All Laughed

سال تولید : ۱۹۸۳
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جرج مورفاگن و بلین نوواک
کارگردان : پیتر باگدانوویچ
فیلمنامه‌نویس : پیتر باگدانوویچ
فیلمبردار : روبی مولر
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : آدری هپبرن، بن گازارا، جان ریتر، دوروتی استراتن، کالین کمپ، پتی هنسن، گلین اسکارپلی، نوواک و شان فرز.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۵ دقیقه.


کارآگاه خصوصی، «جان روسو» (گازارا)، مأمور مراقبت از «آنجلا» (هپبرن) و پسرش، «مایکل» (اسکارپلی) است که برای گردش به منهتن آمده‌اند. دو همکار «جان»، «چارلز راتلج» (ریتر) و «آرتور برادسکی» (نوواک) نیز مأمور تعقیب «دولورس» (استراتن) - زنی متأهل که با جوان همسایه، «خوزه» (فرر)، سروسرّی دارد - هستند. «جان» هر چند گوشه چشمی به یک راننده تاکسی، «دبورا» (هنسن) دارد، دل به «آنجلا» می‌بازد. «چارلز» نیز مجذوب و شیفته «دولورس» می‌شود. از سوی دیگر، خواننده‌ای به‌نام «کریستی میلر» (کمپ) که دل به «جان» باخته، اما علاقه‌اش را بی‌سرانجام می‌بیند، به «چارلز» روی می‌آورد؛ اما سیر حادثه‌ها او را به «خوزه» می‌رساند. دو روز بعد، همسر «آنجلا» برای بردن او و پسرش می‌آید. «کریستی» با خوزه و «چارلز» با «دولورس» - که از همسرش جدا شده - ازدواج می‌کنند. و حالا «دبورا» برای دل جوئیِ «جان» می‌رود...
* کمدی اسکروبال دیگری از باگدانوویچ که در قیاس با تازه چه خبر، دکتر؟ (1972) مالیخولیائی جلوه می‌کند. ردّی از حرف سازنده فیلم که این اثر مُهر خود سرگذشت‌نامه‌ای دارد، در فیلم دیده نمی‌شود. مگر در لحظه‌هائی که عامدانه آنها را نشانه گذاری کرده است. هپبرن و گازارای پا به سن گذاشته برای نقش‌های خود انتخاب‌هائی عالی هستند، اما بهترین نقش‌ فیلم‌ از آن هنسن است که یادآور شخصیت‌های سرسخت آثار هوارد هاکس است؛ کسی که به یک کمدی انسانی شهادت می‌دهد!