دلم برای شهرک سینمایی می‌سوزد

کاظم فریبرزی که در سینما او را به نام اوس کاظم می‌شناسند، متولد ۱۳۲۱ در اراک است و کار خودش را در سینما از سال ۱۳۳۷ با فیلم «چشمه آب حیات» به عنوان نجار دکور آغاز کرده و سال‌ها در این بخش از سینما و تلویزیون ایران فعالیت کرده است.
در دوازدهمین جشن سینمای ایران قرار است از این هنرمند در کنار بهرام بیضایی، سیف‌الله داد و جمشید مشایخی تقدیر شود. فریبرزی معتقد است در سینمای ایران عادلانه رفتار نمی‌شود و همیشه بازیگران تافته جدابافته هستند و بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند و به بچه‌های صحنه ظلم می‌شود.
به بهانه این تقدیر، خبرنگار سینمایی ایسنا گفتگویی با وی انجام داده که با حذف سوال‌ها آن را می‌خوانیم:
بعد از فیلم چشمه آب حیات برای حدود ۶ فیلم نجارکار بودم و در فیلم حسین کرد که طراحی دکور آن را زنده‌یاد ولی‌الله خاکدان به‌عهده داشت به عنوان دکوراتور مشغول شدم و تا قبل از انقلاب حدود ۴۰ فیلم با این عنوان کار کردم و ۱۰سال هم با زنده‌یاد جعفری و حالتی در تئاتر و ساخت دکور فعالیت داشتم.
در اوایل انقلاب با توجه به رکودی که در سینما به وجود آمد، داشتم کارم را عوض می‌کردم که کم‌کم کارها شروع شد و در سال ۵۸ به پروژه عظیم هزاردستان پیوستم و با ایده‌های علی حاتمی و طراحی ولی‌ا‌لله خاکدان شروع به ساخت دکورهای این مجموعه در بیابان‌های اطراف تهران کردیم که امروز به شهرک سینمایی تبدیل شده است.
۳ سال مشغول ساخت دکور هزاردستان بودیم که کار متوقف شد و علی حاتمی سراغ حاجی واشنگتن رفت و من هم به مجموعه سربداران رفتم و در همان شهرک سینمایی دکورش را براساس طرحی از حسین خورشیدی اجرا کردم که با شروع شدن هزاردستان دوباره کارم را ادامه دادم.
دکور هزاردستان را با ۸۰ نفر ساختیم و طبق صحبتی که داشتیم، قرار بود دکورها برای ۱۵ سال بماند و بعد جمع شود که الان ۳۰ سال می‌گذرد و هنوز سرپاست و تعمیراتی هم در آن صورت نگرفته است. ۲ هفته پیش برای ساخت کلیپ جشن به شهرک سینمایی رفته بودیم و از این‌که می‌بینیم به آنجا رسیدگی نمی‌شود و در حال از بین رفتن است، دلم می‌سوزد.
این شهرک درآمد زیادی داشته و دارد و برای بازدید بلیت می‌فروشند. در گراند هتل هم عروسی گرفته می‌شود و حتی از کسانی هم که می‌خواهند آنجا عکاسی کنند پول می‌گیرند، اما خرجی برای شهرک نمی‌شود و طی این سال‌ها هیچ‌ کاری جز رنگ زدن انجام نشده و جاهایی هم در حال ریختن است که باید بازسازی شود.
من با اکثر کارگردان‌های بزرگ سینما کار کرده‌ام، با مهرجویی در اولین فیلمش الماس ۳۳ و بانو و درخت گلابی همکاری داشتم، مسعود کیمیایی در دندان مار، کیانوش عیاری در یک روز باشکوه، بهرام بیضایی شاید وقتی دیگر که انبار و بازار قدیمی‌اش را ساختم و جعفر پناهی در دایره که بیمارستان و بازداشتگاه را به صورت دایره ساختم.
کره‌ای‌ها که برای فیلم «ملک سلیمان» به ایران آمده بودند و کار ما را دیدند، می‌گفتند ما در حد آمریکایی‌ها کار می‌کنیم و چیزی کم نداریم. فقط یک مقدار کمبود مواد داریم و بناچار چیزهای دیگری را جایگزین می‌کنیم.

منبع : روزنامه جام‌جم