«به» مغذی و سلامتی آور

«به» دارای گوشت خشک و کرکی است که طعمی ترش و گس دارد. میوه رسیده آن زردرنگ، گرد یا به شکل گلابی است و سطح آن پوشیده از کرک و دارای طعمی مطبوع و کمی ترش است. «به» وقتی پخته می شود بو و طعمی بسیار خوش دارد.
«به» برای تهیه کمپوت مناسب است و به صورت مربا و مارمالاد نیز استفاده می شود. هنگام خرید تا آن جا که می توانید درشت ترین میوه را انتخاب کنید. میوه ها باید سفت باشد. در صورتی که قسمتی از آن ضربه خورده باشد به دلیل فعال شدن آنزیم ها، قهوه ای رنگ می شود به همین علت باید حمل و نقل آن با دقت کافی انجام شود.
«به» مثل سیب ممکن است سبز کم رنگ یا طلایی زرد باشد. به طور معمول «به» در اول فصل سبزتر و آخر فصل طلایی تر است.
می توان «به» را در یخچال به مدت یک تا ۲ ماه نگهداری کرد اما بهتر است برای جلوگیری از فساد، آن ها را داخل کاغذ یا پارچه ای بپیچانید.
«به» عطری، کوچک تر و دارای پرز است که پس از شستن میوه به راحتی از بین می رود. مانند سیب و گلابی به را نیز می توان پوست کند و هسته آن را خارج کرد.
به سرشار از ویتامین های A، B و املاح آهکی و تانن است؛ از این رو برای مبتلایان به بیماری سل غذای مطلوبی است. به دارای پروتئین، کربوهیدرات، لیپید و آب است. میوه به منبع عالی ویتامین C است. زمانی به یک ماده مغذی، منبع عالی گفته می شود که ۲۰ درصد یا بیشتر از نیاز روزانه به آن ماده مغذی در صورت مصرف تامین شود. این میوه به دلیل داشتن فیبر فراوان فراهم کننده بخش مهمی از نیاز روزانه بدن به فیبر است و فیبر با افزایش حجم مواد دفعی، به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند.
طعم گس این میوه به دلیل تانن زیاد موجود در آن است و یک میوه متوسط «به» به اندازه ۹۰ گرم، شامل ۵۲ کیلوکالری انرژی است و ۳۷/۰ گرم پروتئین، ۰۸/۱۴ گرم کربوهیدرات، ۰۹/۰ گرم چربی و ۷/۱ گرم فیبر رژیمی دارد.

منبع : روزنامه خراسان