اعدام صدام ر یاکاری غربی ها

رابرت فیسك خبرنگار و نویسنده روزنامه انگلیسی ایندیپندنت، كه برای معرفی آخرین كتاب خود با عنوان جراید خاورمیانه در ایتالیا به سر می برد، در مصاحبه با خبرگزاری آنسا، حكم اعدام صدام را یك دورویی بزرگ خواند.
وی گفت: این كه صدام یك هیولا است واقعیت دارد، اما این ما بودیم كه این هیولا را ساختیم و قطعه قطعه كردیم. وی افزود: من با چشمان خود دیدم، دونالد رامسفلد با صدام كه از آمریكا گاز(شیمیایی) خریده بود، دست می داد. همان آمریكایی كه از صدام علیه انقلاب ایران حمایت می كرد!
فیسك برای اثبات روابط میان دیكتاتور عراق با قدرت های غربی اشاره به رویدادی در سال۱۹۹۸ می كند، زمانی كه یك فروند هواپیمای عراقی، شاید به طور اتفاقی نزدیك بود یك ناو آمریكایی را غرق كند، بسیاری از ملوانان آن كشته شدند، اما آمریكا برعكس آنچه معمولاً انجام می دهد، چیزی نگفت و تنها از یك اشتباه سخن به میان آورد.
ما امیدواریم اگر این مرد مخوف را دار زدیم، آینده بهتری خواهیم داشت و به یاد عراقی ها می آوریم كه امروز زندگی آنان با وجود فاجعه وحشتناكی كه ما (غربی ها) در عراق به وجود آورده ایم، بهتر از زمان سلطه صدام است. اما عراقی ها امروز بدتر زندگی می كنند و مرگ به سراغ انسان های بیشتری می رود، ما حتی نمی توانیم خواهان برتری اخلاقی باشیم. اگر شرارت صدام معیار داوری در مورد گردنكشی و جنایت شد، چه بر سر ما خواهد آمد. وقتی از زندانیان سوءاستفاده جنسی كردیم، وقتی چند تن از آنان را به قتل رساندیم، به طور نامشروع به كشوری حمله كردیم كه به قیمت جان ۶۰۰ هزار عراقی تمام شد، بیشتر یا كمتر. این سخن جرج بوش بود وقتی توضیح می داد كه كشته شدگان فقط ۳۰ هزار نفر بودند و صدام خیلی پلیدتر بود. كسی نمی تواند ما را به دادگاه بكشاند، كسی نمی تواند ما را دار بزند.
صحنه ای را كه صدام و رامسفلد با هم دست می دادند یادتان هست؟ برای صدام ممنوع كرده بودند كه در دادگاه از روابط خود با رامسفلد وزیر دفاع آمریكا حرف بزند، همین طور از پشتیبانی جرج بوش از او! عجیب نیست كه مقام های عراقی ادعا می كنند از سوی آمریكایی ها زیر فشار قرار گرفته بودند كه در كنگره آمریكا صدام را حتماً محكوم كنند!
تونی ستو سخنگوی كاخ سفید اعلام كرد رأی محكومیت صدام به اعدام، منصفانه و منطبق بر وجدان است. ناگفته نماند او درباره حكم اعدام، نه درباره خود محاكمه سخن می گفت.
كمیته امور بانكی، مسكن و شهرسازی، سنای آمریكا در ۲۵ می سال۱۹۹۴ گزارشی تهیه كرده بود، با این عنوان كه صادرات مربوط به تسلیحات جنگی شیمیایی و بیولوژیك آمریكا به عراق، با هدف به كارگیری مضاعف و تأثیرات ممكن آن نتایج «سلامتی» جنگ خلیج (فارس) بود. بنابراین گزارش «رپورت» دولت آمریكا به شركت های آمریكایی كه از سال۱۹۸۵ یا پیش از آن به عراق فرستاده شده بودند، برای حمل مواد بیولوژیك مجوز داد.
یكی از آنها شركت «باسیلوس آنتراكیس» بود كه توید كننده باكتری های «آنتراكس» است. همچنین آشكار شد ایالات متحده تسهیلاتی در اختیار صدام گذاشت كه برای برنامه ساخت سلاح های شیمیایی و بیولوژیكی و سیستم موشكی او مفید بود. آشكار است كه چرا محكوم اجازه سخن گفتن در این باره را نداشت. جان راید، وزیر داخله تونی بلر، حكم صدام را تصمیم مستقل یك ملت مستقل نامید. خدا را شكر كه از ماده شیمیایی «تیپور - گلی- كل» یكی از دو جزء تشكیل دهنده گاز شیمیایی خردل كه انگلستان در سال۱۹۸۸ به بغداد صادر می كرد حرفی نزد! همین انگلستان هشت سال بعد به واسطه محاصره اقتصادی عراق، صادرات سرم دیفتری برای بچه های عراقی را نیز ممنوع كرد. با این استدلال كه با این مواد می توان پله پله سلاح های كشتار جمعی ساخت. برای كردها نیز از لحاظ نظری این شانس وجود دارد كه در یك محاكمه جداگانه، از صدام به خاطر هزاران كشته حلبچه بازخواست كنند. آیا آمریكایی ها و انگلیسی ها اجازه چنین كاری را می دهند، شاید اما در یك چنین محاكمه ای فقط نباید شرح داده شود كه صدام چگونه به گازهای كثیفش دست پیدا كرده است یا چرا سازمان سیا بلافاصله پس از جنایت حلبچه، به دیپلمات های آمریكایی در خاورمیانه گزارش داد، ایرانی ها از گاز استفاده كرده اند نه عراقی ها!
آن روزها صدام هنوز «متحد عزیز غربی ها» بود نه «جنایت كار پلید» و حالا غربی ها برای عراقی ها نان و اسباب بازی می برند. صدام به دار آویخته می شود و آهسته آهسته فراموش می شود كه آمریكایی ها به سرزمین عراقی ها وارد شده اند، آن را چپاول می كنند و می گذارند كه نابود شود. البته نسبت به این مرد (صدام) نمی توان ترحمی داشت، اما عجیب این است كه امروز عراق پر از جنایت كارانی شده كه پس از سقوط صدام دست به جنایات بزرگ می زنند، بسیاری از آنان در خدمت دولت عراق و همكار آمریكایی ها هستند و از سازمان های دولتی زیر سلطه آمریكا حقوق می گیرند. آنان نه تنها محاكمه و به دار مجازات آویخته نمی شوند، بلكه حمایت هم می شوند، چون آمریكا برای ادامه حضور خود به وجود آنان نیاز دارد.

منبع : روزنامه ایران