شاه طاهر دکنی انجدانی

جنسیت: مرد
نام پدر: رضی‌الدین حسینی خواندی
تولد و وفات: ( ... - ۹۵۲ - ۹۵۶) قمری
محل تولد: ایران - همدان - همدان
شهرت علمی و فرهنگی: متکلم ، دانشمند ، شاعر
در محلی به نام خند (خواند) نزدیک قزوین روزگار می‌گذرانید ، با گذشت زمان به خاطر علم و تقوائی که داشت محبوبیت زیادی یافت تا حدی که معروف‌ترین امام سلسلهٔ نزاری شاخهٔ محمدشاهی شد. وی وارد دربار شاه اسماعیل صفوی شد در حالی که شاه صفوی از نفوذ او بیمناک بود ، چند بار توسط میرزا حسین اصفهانی ، که از درباریان با نفوذ و حامی شاه‌طاهر بود حمایت شد. شاه‌طاهر پس از آن به کاشان به‌عنوان مدرس علوم دینی راهی شد ، در کاشان علمای اثنی‌عشری ، اخاری از شاه‌طاهر به دربار فرستاندن که باعث فرمان قتل وی شد. ولی وی به هند گریخت و به دربار اسماعیل عادل‌شاه حاکم بیجارپور راه یافت. ولی چون توجهی ندید قصد خانهٔ خدا کرد در راه به پیرمحمد شیروانی برخورد و تأثیری در وی گذشات که باعث خوانده شدن او به احمدنگر دربار نظام‌شاه شد وی پس از مدتی از معتمدترین یاران نظام‌شاه شد ، در عین حال در آن شهر به ایراد درس و موضوعات مختلف مذهبی می‌پرداخت. وی گویا به خاطر شفادادن معجزه‌آسای پسر نظامشاه مرتبه‌ای بلند یافت و نظامشاه به تشیع گروید. در بادی امر تبلیغ مذهب اثنی‌عشری توسط یک امام نزاری شگفت جلوه می‌کند اما باید به خاطر داشت که شاه‌طاهر و دیگر پیشوایان نزاری آن عهد ناچار به مراعات تقیه به‌صورت شدید بودند. نظام‌شاه پس از این تغییر تشیع را مذهب رسمی مملکت خود کرد. وی از دانشمندان و ادیبان و عارفان معروف عهد خود بود. در تفسیر و حدیث و فقه و اصول و حکمت و ریاضیات مهارت داشت. دانش‌های عقلی را نزد شمس‌الدین محمدخضری فرا گرفت و در مجموعهٔ "منشآتش" نامه‌یی به همین استاد می‌بینیم. وی در احمدنگر درگذشت. استخوان او را بعدها به کربلا بردند و در جوار امام حسین (ع) به خاک سپردند. از آثارش: "منشآت شاه‌طاهر" یا "انشاء ‌روح‌افزا" حاشیه بر "الهیات شفا"؛ شرح بر "تهذیب‌الاصول"؛ "شرح باب حادی عشر" در کلام ، شرح "رسالهٔ جعفریه" ، در فقه؛ حاشیه بر "تفسیر" قاضی بیضاوی؛ رسالهٔ "النموزج العلوم" و رسالهٔ فارسی در احوال معاد. "دیوان" شعری هم دارد که اشعاری لطیف را شامل است از آن جمله قصایدی که در مدح علی (ع) و نبی‌اکرم (ص) دارد.

منبع : مطالب ارسالی