رده‌بندی مرجان‌ها

● راسته روگوزا یا تتراكورال‌ها
از راسته‌های مهم و از بین رفته می‌باشد و كلیه جنس‌های آن متعلق به دوران پالئوزوئیك است. دارای اسكلت آهكی بوده و به شكل انفرادی و كلنی دیده می‌شوند .
سطح خارجی اسكلت آنها به دلیل چین خوردگی‌های افقی(Rugae) ناهموار بوده و روگوزا نامیده می‌شوند. صفحات تابوله(Tabula) و دیس‌اپی‌منت(Dissepiment) نیز مشاهده می‌شوند. در قسمت فوقانی هر كورالیت فرورفتگی فنجانی شكلی مشاهده می‌شود كه به آن «كالیكس»(Calyx) می‌گویند.
تابوله صفحات كم و بیش افقی، مقعر یا محدب است كه تا قسمت مركزی داخل یك پولیپ گسترش دارند.
دیس‌اپی‌منت صفحات كم و بیش منحنی‌شكل كه معمولا در مجاورت دیواره بیرونی كورالیت(Epitheca) واقع شده‌اند.
روگوزا ابتدا دارای شش سپتای اولیه(اصلی) می‌باشد و سپتاهای بعدی كه تشكیل می‌شوند، فقط در ۴ نقطه در داخل كورالوم قرار می‌گیرند و تعداد آنها مضربی از ۴ بوده و نسبت به یك صفحه تقارن دارند، لذا به آنها تتراكورال هم گفته می‌شود.
زافرانتیس، كلسئولا و لیتوستروشن از جنس‌های شاخص تتراكورال می‌باشند .
● راسته تابولاتا
تمامی جنس‌های این راسته به صورت كلنی مشاهده می‌شوند . صفحات تابولا در آنها گسترش یافته و سپتاها تحلیل رفته می‌باشند.
منشا مرجان‌های تابولا هنوز مشخص نشده است. از اردویسین میانی تا پرمین وجود داشته‌اند و بدین ترتیب هم‌زمانی با مرجان‌های چهارتیغه‌ای نشان می‌دهند.
فاوزیتس، میشلینا و هلیولیتس از جنس‌های شاخص مرجان‌های تابوله می‌باشند.
● راسته اسكلراكتینا یا هگزاكورال‌ها
مرجان‌های منفرد یا كلنی با اسكلت آراگونیتی می‌باشند. سیكل تشكیل سپتا در آنها شش یا مضربی از شش می‌باشد. برای اولین بار در تریاس میانی ظاهر شده و یكی از تشكیل‌دهنده‌های مهم ریف‌ها در دریاهای مناطق حاره امروزی هستند.
اسكلت هگراكورال‌ها شبیه به تتراكورال‌ها است ولی طرز تشكیل سپتاها در آنها با تتراكورال‌ها متفاوت است.
گونیوپورا، مونتلی‌والتیا و مآندرینا از جنس‌های شاخص هگزاكورال می‌باشند.
مرجان‌های هگراكورال و تتراكورال اگرچه در بعضی از خصوصیات مورفولوژیكی شبیه به یكدیگر هستند اما اختلافات عمده‌ای دارند.
در تشكیل سپتاهای تتراكورال بعد از تشكیل سپتای اولیه، سپتاهای بعدی فقط در ۴ نقطه قرار می‌گیرند، در صورتی كه سپتاهای هگزاكورال نظم و ترتیب شعاعی دارند.
سپتاهای اولیه تشكیل شده، كورالیت را به قسمت‌های ۶۰ درجه‌ای تقسیم می‌كنند و سپتاهای بعدی در سیكل‌های منظم شش‌تایی و سپس مضربی از شش اضافه می‌شوند.
تشخیص مرجان‌های چهارتیغه ای و شش‌تیغه‌ای از یكدیگر در میكروفاسیس‌ها غیر ممكن بوده و فقط از نظر شكل ظاهری و ساختمان‌های شعاعی و دایروی از یكدیگر قابل تمیز می‌باشند.
تتراكورال‌ها در پرمین فوقانی در حال انقراض بوده و نخستین هگزاكورال‌ها در تریاس میانی ظهور پیدا می‌كنند.

http://www.dirine.blogfa.com/

منبع : blogfa