ضرورت تداوم بی اعتنایی به سردمداران کرملین

دكتر محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهوری اسلامی ایران که برای شرکت در هفتمین دوره اجلاس روسای شانگهای به قرقیزستان سفر کرده بود، ضمن حضور در اجلاس رؤسای پیمان همکاری‌ های شانگهای، با رؤسای جمهور تعدادی از كشور ها همچون چین، تاجیکستان، قزاقستان دیدار و در خصوص مسائل منطقه بحث ‌و تبادل ‌نظر کرد و در حالی كه عرف دیپلماتیك ایجاب می كرد تا رئیس جمهور كشورمان در محل استقرار هیئت روسی به دیدار پوتین رئیس جمهور این كشور رود دكتر احمدی نژاد برخلاف گذشته از دیدار با وی امتناع نموده و با بی اعتنایی تمام از خیر این ملاقات گذشت. امری كه كارشناسان سیاسی تداوم بدقولی های روسیه را در افتتاح به موقع نیروگاه بوشهر و موافقت روسیه در استقرار سامانه های ضد موشكی ناتو و ایالات متحده درپشت مرزهای ایران همچون كشورهای آذربایجان ، تركیه و عراق ارزیابی نموده و آن را تلنگری از سوی ایران به روسیه دانسته كه می تواند از كاستن نقش روسیه در مسائل خاورمیانه و دوری از كشورهای اسلامی مؤثر افتد.
برغم پرداخت تمامی تعهدات مالی از سوی كشورمان به شرکت روسی سازنده نیروگاه بوشهر و اطمینان مؤكد روسیه جهت بهره برداری از نیروگاه اتمی بوشهر تا پاییز امسال آنچنانكه گزارش های «میدل‌ایست‌نیوزلاین» نشان می دهند نمایندگان مسکو و واشنگتن بحث‌های مفصلی را درباره پروژه ساخت و تحویل نیروگاه اتمی بوشهر انجام داده و ولادیمیر پوتین پذیرفته‌است که انتقال سوخت اتمی به این نیروگاه تا زمانی که ایران خواسته‌های شورای امنیت(تعلیق غنی‌سازی) را بپذیرد به تعویق بیافتد و شواهد حاكی از آنست كه پوتین قصد ندارد تا پایان مدت ریاست جمهوریش با بازگشایی نیروگاه بوشهر خود را در برابر خواسته های كاخ سفید قرار دهد.
مسئولین سیاست خارجی کشور بایستی به این سؤال پاسخ دهند که تا کی مجبوریم هزینه اعتماد به روسیه را بپردازیم؟آیا به راستی می توان به روسیه اعتماد نمود و تکیه گاه مطمئنی از آن در دیپلماسی خارجی ترسیم نمود؟به باور این قلم این تصور كه روسیه برای اتمام پروژه بوشهر با جهان و به ویژه با آمریكا رو در رو خواهد شد، تصور غیر واقع بینانه ای بوده واینکه روس ها با ما همكاری می كنند تا از منافع ما دفاع كنند، فرض كاملا غلطی است چراکه روسیه هیچ داعیه ای برای دفاع از منافع کشورمان ندارد. و این متولیان عرصه سیاست خارجی کشورمان هستند كه بایستی به گونه ای سنجیده و زیركانه عمل كنند تا اجازه بهره مندی دیگران را از منافع ما بدون جلب منفعتی به سود کشورمان فراهم نكنند. در وضعیت فعلی تصور اینكه روسیه در مقام رویارویی با جهان پروژه بوشهررا تكمیل كند، تصورساده انگارانه ای بیش نبوده و باید مسئولین دیپلماسی کشور به این نقطه واقف گردند که روسیه امروزاساسا توانایی های ایفای نقش به عنوان یك قدرت جهانی را نداشته و علیرغم برخورداری از اهرم انرژی در نفت و در بازی های نمی توان روسیه را به عنوان بازیگری در قد و قواره آمریكا و اروپا تحلیل نمود. چرا كه نه توانایی ها و زیر ساختهای اقتصادی و نه زمینه های سیاسی و نظامی این كشور در حد آمریکا نبوده و تصوراینکه كه روسیه برای دفاع از ایران در مقابل آمریكا خواهد ایستاد اشتباهی محض بوده و باید به این واقعیت پی ببریم كه هیچ كشوری در شرایط موجود و با توجه به ماهیت و هویت جمهوری اسلامی نمی تواند اتحاد استراتژیك با ایران داشته باشد و روسها در ارتباط با ایران به دنبال منافع خالص و بسیار ویژه خودشان هستند و در شرایط تشدید تعارض با غرب روی روسیه و یا هر کشور دیگر همچون چین که حتی دارای حق وتو در شورای امنیت هستند حساب باز نمودن چیزی غیر از دست زدن به انتحار دیپلماتیک نمی تواند باشد.
با تحلیل صحیح تاریخ می توان به این نکته دست یافت که ایران به اندازه یک دهم خسارات و زیانهایی که در طول دویست سال گذشته از روسیه دیده است از آمریکا نه دیده و نه چشیده است . روسیه در زمان دولت های قاجار یک سوم خاک کشورمان اعم از گرجستان ، ترکمنستان ،ازبکستان ، تاجیکستان ، آذربایجان و ارمنستان و مقدار متنابهی از دریای خزر را ضمیمه خاک خویش نموده و دو عهدنامه ننگین گلستان و ترکمنچای را در آن سالها بر ایران تحمیل نموده است. مردم شمالغرب کشورمان ، اهانت ها و جسارت های گریبایدوف وزیر مختار روسیه را هرگز فراموش نخواهد ساخت . به توپ بستن مجلس ملی توسط قوای قزاق روسی ، دخالت در امور داخلی ایران در زمان نخست وزیری قوام السلطنه ، جنایات حزب توده در شمال ایران ، عدم اهتمام در پرداخت به موقع بدهیها و تعدات خویش در جریان ملی شدن صنعت نفت و بالاخره حمایت مستقیم شوروی سابق از دیکتاتور عراق در جنگ تحمیلی کشورمان هرگز فراموش شدنی نیستند.قتل و کشتار مستقیم مسلمانان افغانستان وحمایت علنی از دولت صربستان در انجام جنایت های خون آلود در کشورهای یوگسلاوی سابق و تضییع حقوق انسانی مردم مظلوم چچن از این دست می باشند.
این قلم گرچه از منتقدین برخی از سیاست های دولت نهم می باشد ولی با ستایش از سیاست اخیر دكتر احمدی نژاد در عدم ملاقات با پوتین ، آن را در راستای حفظ عزت و استقلال كشورمان دانسته و بر ضرورت تداوم بی اعتنایی ایران به روسیه در مجامع بین المللی تا حصول نتیجه تاكید دارد ، چه اینكه روسیه همکاری هسته‌ای با ایران را در یكدهه گذشته به مجالی مناسب برای چانه‌زنی درخصوص موضوعات متعدد در روابط با غرب به ویژه آمریکا تبدیل نموده و نیروگاه بوشهر به بهانه ای جهت رسیدن این كشور به مطامع و منافع بیشتر در عرصه های جهانی مبدل گردیده است .
نویسنده این سطور در خاتمه با هشدار به عواقب سیاست های یك بام و دو هوای كاخ كرملین تاكید می كند كه افکار عمومی مردم ایران عملکرد روسیه در زمینه تکمیل نیروگاه بوشهر را به عنوان عمده‌ترین شاخص ارزیابی میزان پایبندی مسکو به تعهداتش تلقی می‌کنند و انجام نشدن توافقات صورت گرفته از سوی طرف روس می‌تواند به سردی روابط میان مسکو و تهران در كوتاه مدت منجر گردیده و در بلند مدت ضربه های جدی به آن وارد کند.

وحید کاظم زاده قاضی جهانی