میزبان وب‌سایتها

هر وب سايتى بايد در يک سرور (کامپيوترى که بطور مداوم به اينترنت متصل است) ميزبانى شود. (يعنى نياز به يک خط اختصاصى بصورت اجاره دارد) ولى يک ناشروب سايت نياز ندارد که صاحب يا اداره‌کننده سرور خود باشد. در حقيقت بيشتر ناشرين وب‌سايتي، تنها فضايى را در سرور يک شرکت خارجى اجاره مى‌نمايند.

اساساً يک ناشروب سه گزينه وسيع دارد:

۱. فضايى را در يک يا چند سرور که تحت مالکيت يک شرکت خارجى است اجازه نمايد.

- بدون نام (Domain) اختصاص خود، در اين مورد آدرس وب‌ سايت شبيه زير خواهد بود: نام شرکت / ch. نام سرور www

- با نام (Domain) اختصاصى (يعنى سرور مجازي): در اين حالت آدرس وب سايت بشکل زير مى‌باشد: com. نام شرکت. www

مزاياى اين گزينه عبارتند از:

سرمايه‌گذاى و هزينه‌هاى عملياتى پايين و سادگى

۲. مالک سرور يا سرورهاى خود در يک شرکت خارجى (يک شرکت خارجى مى‌تواند هر شرکتى باشد، مثلاً يک ارائه‌کننده حضور در وب (wwp) يعنى ارائه‌کننده حضور اينترنتى (IPP) يا ارائه‌کننده خدمات اينترنتى (ISP) است.) باش (يعنى ميزبان). اين يک راه‌حل ميانه است.

۳. سرور / سرورها و خط اختصاصى خود را داشته باشد.

مزيت:

کنترل کامل، ولى پيچيده‌ترين و گران‌ترين گزينه است.

نکته:

وب سايت‌هاى چندى (مثلاً www.altern.org ، www,tripod.com ، www.geocities ، www.netscape.com که خيلى از آنها خود را سايت‌هاى جمعى مى‌نامند) ميزبانى رايگان وب‌سايت‌ها را ارائه مى‌دهند.

چرا آنها اين کار را انجام مى‌دهند؟ دست‌ کم به سه دليل زير:

۱. ميزبانى رايگان است ولى ايجاد سايت بايد توسط کاربر يا يک مشاور شريک و همکار ارائه‌کننده حضور در وب (wpp) انجام گيرد.

۲. آدرس‌هاى اين وب‌سايت‌ها فرمت زير را دارند:

عبارت ديگرى که طولانى نيز هست / www.geocities.com و نمى‌تواند فرمت com. اسم شرکت .www باشد طبق تعاريف فوق، اين مورد مربوط به گزينه ۱ مى‌شود. بنابراين ناشر چنين وب‌ سايتى براى wpp خود تبليغات رايگان مى‌کند (مثلاً در اين مورد Geocities).

۳. اين استراتژى ترافيک عظيمى از کاربران ايجاد مى‌کند، در نتيجه ارائه‌کنندگان حضور در وب قادر خواهند بود با موفقيت و با پرداخت خدماتى مانند تبليغ online به بازاريابى بپردازند.