اوقات فراغت، کار و بیکاری

در انگلستان، بين سال‌هاى ۱۹۶۰ تا اواسط ۱۹۸۰ ميزان بيکارى از ۵۰۰،۰۰۰ نفر به ۳ ميليون نفر افزايش يافت و از آن پس بين ۳-۲ ميليون در نوسان بوده است. در سال ۱۹۹۳ حدود ۱۰% از نيروى کار بالقوه بيکار ماند (که ميانگين اين رقم براى کشورهاى اروپائى است جز اسپانيا که در آنجا ميزان بيکارى به ۱۶ تا ۲۰ درصد مى‌رسد). بيکارى در اروپا بيشتر بر جوانان و اقليت‌هاى قومى فشار وارد مى‌آورد. براى نمونه در بريتانيا، در سال ۱۹۹۳ يک نفر از هر پنج نفر مرد و يک نفر از هر هفت نفر زن زير ۱۹ سال بيکار بودند. در بين سياهان، پاکستانى‌ها، بنگلادشى‌ها، ميزان بيکارى برابر ۲۰ تا ۲۵ درصد نيروى کار بود. از آنجا که بيکارى ايستا نيست، بلکه پويا است، اين امکان وجود دارد که شش ميليون نفر طى دوره‌اى بين سال‌هاى دههٔ ۱۹۸۰ و اوايل سال‌هاى ۱۹۹۰ طى مدت‌ها دچار بيکارى بوده‌اند.