راههای انتقال بیماری

بيمار‌ى‌هاى واگير از مخزن يا منبع عفونت از راههاى مختلف مى‌توانند به ميزبان حساس برسند، اين راهها بستگى به نوع عامل بيمارى‌زاى عفوني، راه ورود و شرايط بوم‌شناختى محلى دارد. قاعدتاً يک بيمارى عفونى تنها از يک راه منتقل مى‌شود، مثلاً بيمارى حصبه از طريق ناقل بى‌جان و سرماخوردگى از راه تماس مستقيم منتقل مى‌شود. اما بيمارى‌هاى ديگرى هم هستند که مى‌توانند از بيش از يک راه منتقل شوند مانند سالمونلوز، هپاتيت B، تب مالت، تب Q، تولارمى (مشمشه)، بيمارى ايدز و ... . تعدّد راههاى انتقال سبب تقويت بقاى عامل عفونى‌ بيمارى‌زا مى‌شود. راههاى انتقال بيمارى‌هاى عفونى را مى‌توان بشرح زير طبقه‌بندى نمود:

۱. انتقال مستقيم: بوسيلهٔ تماس مستقيم، آلودگى با زيرقطره‌ها و تماس با خاک، گزش جانوران و از راه جفت (عمودي).

۲. انتقال غيرمستقيم: بوسيلهٔ ناقل جاندار (Vector) و ناقل بى‌جان (Vehicle). (ناقل جاندار مکانيکى و زيست‌شناختي)، هوا (ريزقطره‌ هسته‌اى و گردوغبار)، لوازم آلوده دست و انگشت ناپاک.