|
|
|
|
|
|
| ضايعه‌هاى ناشى از سرما به‌صورت موضعى يا عمومى است. ضايعات عمومى (مانند هيپوترمي) هنگامى است که شخص در معرض سرما بوده و دچار عوارض آن شده، ويژگى‌هاى آن عبارت است از: گزگز کردن، کم‌شدن حس، ضعف ماهيچه‌ها، ميل به خوابيدن، اغما و مرگ، ضايعه‌هاى موضعى هنگامى که روى مى‌دهند که شخص در معرض سرماى بالاتر از يخ بستن (شرايط مرطوب) قرار گيرد مانند: پاى غواصان يا پاى سربازان در سنگر، در سرماى کمتر از يخ بستن (شرايط خشک) يخ‌زدگى اندام (Frostbite) روى مى‌دهد که در آن بافت‌ها يخ مى‌زنند و بلورهاى يخ در بين ياخته‌ها پيدا مى‌شود.
|
|
|
|
| تا چهارده اختلال بهداشتى به‌علت مواجهه با گرما شناسائى و ثبت شده است که مهم‌ترين آنها عبارتند از:
|
|
| ۱. گرمازدگى (Heat stroke)
|
|
| گرمازدگى به نارسائى سازوکار تنظيم گرما نسبت داده مى‌شود و ويژگى‌هاى آن عبارت است از گرماى بسيار شديد بدن که تا ۱۱۰ درجهٔ فارنهايت افزايش مى‌يابد، اختلال‌هاى عميق مانند هذيان، تشنج و از بين رفتن کامل يا نسبى آگاهي، پوست خشک و داغ. مرگ بيشتر اوقات ناگهان روى مى‌دهد و ممکن است علت آن افزايش پتاسيم خون باشد، علت واقعى هيپرپتاسمى دانسته نيست، ولى ممکن است در نتيجهٔ رها شدن پتاسيم از گويچه‌هاى سرخ خون باشد که خود به‌علت گرما آسيب مى‌بينند. درمان گرمازدگى عبارت است از خنک کردن سريع بدن در وان آب يخ تا هنگامى که گرماى مقعدى به ۱۰۳ درجهٔ فارنهايت کاهش يابد. بايد اندازه‌گيرى درجهٔ گرماى مقعدى هر ده دقيقه يک بار انجام گيرد و خنک کردن بدن به‌صورت فعال بايد زمانى که درجهٔ گرماى مقعدى بين ۱۰۱ تا ۱۰۲ درجهٔ فارنهايت رسد، متوقف شود. بيمار بايد چند روز در بستر بماند تا کار کنترل گرمائى پديدار شود.
|
|
| ۲. افزايش دماى بدن در نتيجهٔ گرماى محيط ( Heat Hyperpyrexia)
|
|
| اين اختلال به کاسته شدن کار تنظيم گرما منسوب مى‌شود به شرط آنکه ويژگى‌هاى مربوط به گرمازدگى در کار نباشد. تعريف آن به‌طور اختيارى عبارت است از گرماى بدن بيش از ۱۰۶ درجهٔ فارنهايت. ممکن است اين اختلال به‌سوى گرمازدگى پيش رود.
|
|
| ۳. بيرون دادن گرما (Heat Exhaustion)
|
|
| انواع گوناگون آن شرح داده شده، نوع مربوط به کمبود سديم به‌علت نارسائى گردش خون است.
|
|
| ۴. تشنج‌هاى ناشى از گرما (Heat Cramp)
|
|
| اين اختلال در کسانى روى مى‌دهد که در محيط گرم و مرطوب کارهاى عضلانى سخت انجام مى‌دهند. تشنج‌ها به‌صورت انقباض‌هاى دردناک و اسپاسم ماهيچه‌هاى بدن هستند. علت اين اختلال از دست رفتن سديم و کلر خون است.
|
|
| ۵. سنکوپ گرمائى (Heat Syncope)
|
|
| اين نوع يکى از اثرهاى شايع گرما است که در شکل خفيف آن، کسى که در آفتاب ايستاده است رنگ او مى‌پرد، فشار خونش کاهش مى‌يابد و ناگهان دچار کلاپس مى‌شود، عملاً افزايش گرما در بدن به‌وجود نمى‌آيد و علت آن کشيده شدن خون به‌سوى اندام‌هاى پائينى به‌علت گشاد شدن رگ‌هاى خونى است که در نتيجهٔ آن مقدار خونى که به قلب بر مى‌شود کاسته شده و به‌نوبهٔ خود موجب پائين آمدن فشار خون و نرسيدن خون به مغز مى‌شود. اين عارضه در بين سربازانى که به هنگام سان در آفتاب مى‌ايستند زياد ديده مى‌شود. درمان آن بسيار ساده است و بيمار بايد در سايه دراز بکشد در حالى‌که سر وى اندکى به سوى پائين قرار داده شود. به‌طور معمول در مدت پنج تا ده دقيقه بهبود مى‌يابد.
|
