گالامین تریتوئید - GALLAMINE TRIETHIODIDE

	نام فارسى		گالامين تريتوئيد
	نام انگليسى		GALLAMINE TRIETHIODIDE
	نام تجارى دارو		Flaxedil
	گروه دارويى		شل‌كننده عضلات اسكلتى
	گروه شيميايى دارو		مسدودکنندۀ عصبی - عضلانی (غیر دپولاریزان)
	مكانيسم اثر		با اتصال به گیرنده‌های کولینرژیک انتقال پیام عصبی را مهار و مانع اثر استیل کولین می‌شود.
	موارد مصرف		تسهیل انجام انتوباسیون داخل تراشه، شل‌کنندۀ عضلات اسکلتی در زمان تنفس مصنوعی، جراحی یا بیهوشی عمومی.
	ميزان مصرف		بالغین و بچه‌های بزرگ‌تر از 1 ماه: تزریق وریدی mg/kg 1 حداکثر تا mg 100 و سپس mg/kg 0.05-0.01 هر 30 تا 40 دقیقه. موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به iodide.
	توضيحات دارو		عوارض جانبی: قلبی عروقی: برادیکاردی، تاکیکاردی، افزایش و کاهش فشارخون. تنفسی: آپنه طولانی، اسپاسم برونش، سیانوز، تضعیف تنفسی. چشم، گوش، حلق و بینی: راش، گرگرفتگی، خارش، کهیر. دستگاه عصبی مرکزی: هیپرترمی بدخیم. گوارشی: کاهش تحرک روده‌ای. احتياطات: در حاملگى (در گروه C قرار دارد)، بيمارى تيروئيد، بيمارى کلاژن، قلبي، شيردهي، بچه‌هاى کم‌تر از ۲ سال، عدم تعادل الکتروليتي، دهيدراتاسيون، بيمارى عصبى عضلانى (مياستني‌گراويس)، بيمارى تنفسى بااحتياط مصرف شود. فارماکوکينتيک: اوج اثر: ۳ دقيقه. مدت اثر: ۲۰ـ۱۵ دقيقه. دفع: عمدتاً کليوي. ملاحظات پرستاري: پيگيرى آزمايشگاهي: ـ به‌هم خوردن تعادل الکتروليتى (Mg.K) که مي‌تواند به افزايش اثر اين دارو منجر شود. ـ علائم حياتي: (فشار خون، نبض، تنفس، مجراى هوائي) هر ۱۵ دقيقه تا زمان بهبودى کامل؛ الگو و عمق تنفس و قدرت چنگ‌زدن (Grasp). ـ نسبت I&O: کنترل احتباس ادراري، تکرر ادرار، مشکل در شروع ادرار. توصيه‌ها: ـ استفاده از محرک عصبى توسط متخصص بيهوشى براى تعيين مسدود بودن عصبى ـ عضلاني. ـ استفاده از آنتي‌کولين استراز براى برگرداندن انسداد عصبى عضلاني. ـ تزريق وريدى در طى ۲ـ۱ دقيقه (فقط به‌وسيله يک فرد ماهر مانند يک متخصص بيهوشى صورت گيرد). ـ فقط محلولى که کمى تغيير نگ داده است استفاده شود. روش تهيه / تجويز: ـ دور از نور نگهدارى و در محل خنک نگهدارى کنيد. ـ اطمينان دادن به بيمار در صورتي‌که برقرارى ارتباط در طى برگشت کامل انسداد عصبى ـ عضلانى مشکل است. ارزيابى باليني: پاسخ درماني: فلج فک، پلک‌ها، سرو گردن و بقيه شدن. واکنش آلرژيک: راش، تب، زجر تنفسي، خارش؛ در اين موارد مصرف دارو بايد قطع شود. بهبودي: کاهش فلج صورت، ديافراگم، ساق پا، بازو، بقيه بدن. درمان مصرف بيش از حد دارو: ادروفونيوم يا نئوستيگمين، آتروپين، کنترل علائم حياتي؛ ممکن است نياز به تنفس مصنوعى وجود داشته باشد.