من دلداده از آنروز که دیدار تو دیدم

من دلداده از آنروز که دیدار تو دیدم		در تو پیوستم و از هر چه مرا بود بریدم
بی‌خبر بودم و از دور کمان مهره‌ی مهرت		ناگهان بر دلم افتاد و چو مرغان بتپیدم
سر انگشت نگارین تو آسوده دلم را		آنچنان برد، که انگشت تحیر بگزیدم
منزوی بودم و با خود، که ز ناگاه خیالت		در ضمیر آمد و بی‌خود به سر کوچه دویدم
تا تویی، زارتر از حال دلم حال ندیدی		تا منم، صعب‌تر از درد تو دردی نکشیدم
گر به بازار برآیم ز ضعیفی چو نشانم		باز پرسی ز خلایق، همه گویند: ندیدم
اوحدی را نکند عیب ز دیوانه شدن کس		گر تو گویی که: من این بنده بدین عیب خریدم