جاذبه‌های طبیعی و تاریخی

يکى از روش‌هاى طبقه‌بندى جاذبه‌هاى جهانگردى به‌صورت زير است:

- وقايع

- جاذبه‌هاى دائمى

- جاذبه‌هاى طبيعى و تاريخى

عرضهٔ وقايع (جاذبهٔ نوع آ) مى‌تواند به‌طور مستمر باشد يا غير مستمر که اين بستگى به ماهيت واقع دارد. برگزارى مسابقات گلف و بازى‌هاى المپيک، وقايع مستمر هستند و برگزارى برخى نمايشگاه‌ها يا مراسم ازدواج اعضاء خانوادهٔ سلطنتي، وقايع غير مستمر. عرضهٔ جاذبه‌هاى (ب) شديداً بستگى به موقعيت مکان دارد. در هر مقصد جهانگردى معروف، قابليت تقاضاى 'فوري' و صرفه‌هاى تمرکز وجود دارد که نه تنها مى‌تواند عرضهٔ جاذبه‌هاى کوچک و هدفمند را پديد آورد بلکه بر قابليت تجارى جاذبه‌هاى بزرگ بيفزايد. کمپانى والت دسينى پارک‌هاى موضوعى را در فلوريدا، کاليفرنيا و پاريس مى‌سازد نه در آيوا و شمال لهستان. جاذبه‌هاى دائمى موفق را گاهى مى‌توان در يک توقفگاه ساخت يا براى 'رفع يکنواختي' سفر در طول مسير بر پا کرد. در کشورهاى اروپائى که فاصلهٔ شهرها نسبتاً کوتاه است اين امر کمتر اهميت دارد. در اين کشورها، جهانگردان آمريکاى شمالى با حيرت به فاصلهٔ هر چند کيلومتر عجايب تاريخى يا طبيعى مى‌بينند. در مقابل، جهانگرد اروپائى به سختى مى‌تواند مسافتى طولانى را در کانادا يا استراليا طى کند که در آن جاذبه‌هاى اندکى وجود دارد. در اين مناطق هر جاذبه‌اى موفق خواهد بود.

عرضهٔ جاذبه‌هاى طبيعى و تاريخى جهانگردى در دو مرحله رخ مى‌دهد:

مجموعهٔ عرضهٔ بالقوه

عرضهٔ مؤثر

در مرحلهٔ اول، هر مقصد يک مجموعه جاذبه‌هاى احتمالى نسبتاً ثابت دارد. اين مجموعه ممکن است کاملاً ثابت نباشد زيرا ذائقهٔ متقاضيان عوض مى‌شود به نحوى که مکان‌هائى که مثلاً ارزش ديدن نداشتند (مانند چند شهر صنعتى قديمى در بريتانياى کبير) امروزه به مکانى 'براى جهانگردي' تبديل شده باشند. اما با توجه به الگوى تقاضا، اين مجموعه محصولات (که در اينجا عرضهٔ بالقوه ناميده مى‌شود) بسيار کم‌کشش هستند.

در مرحلهٔ دوم، بعضى جاذبه‌هاى بالقوه عملاً جذاب نخواهند بود. صاحبان يا مديران اين جاذبه‌ها بايد:

- مايل به عرضهٔ آن براى استفادهٔ جهانگردان باشند.

- نظام مديريت بهره‌بردارى را فراهم کنند (که مى‌تواند چيز ساده‌اى مانند دسترسى به جاذبه يا اطلاعات باشد)

اين عوامل به عرضهٔ مؤثر مى‌انجامد که البته، بخشى از مجموعهٔ عرضهٔ بالقوه خواهد بود. يک جنگل يا منطقهٔ بيابانى يک جاذبهٔ بالقوه است اما تنها هنگامى عرضه مؤثر دارد که ديدن آن مجاز باشد و راه دسترسى داشته باشد. اين واقعيت در مورد خانهٔ شخصى ستارگان سينماى هاليوود يا قلعه‌هاى اروپا نيز مصداق دارد.

عرضهٔ مؤثر، حداکثر تعداد جاذبه‌هاى موجود در کوتاه‌مدت را مشخص مى‌کند و روش‌هاى مديريت تماشاى جاذبه‌ها، عرضهٔ مطلوب را تحقق مى‌بخشد. کنترل راه دسترسى يا تبليغات در اهرام ثلاثه در مصر؛ سيستم کنترل گردش در برج لندن يا شرط استفادهٔ بازيکنان گلف از کارت الکتريکي، مديريت محوطه يا کنترل زمان فعاليت، برخى از اين روش‌ها را تشکيل مى‌دهند. اين روش‌ها عموماً در جهت جيره‌بندى عرضه است (در مقايسه با متغير قيمت‌گذارى که مستقيماً بر تقاضا اثر مى‌گذارد) و معمولاً براى کنترل اضافهٔ تقاضا به‌کار مى‌رود، به‌ويژه در دوره‌هاى شدت تقاضا.

در بيشتر جاذبه‌هاى تاريخى و طبيعي، هزينهٔ عمدهٔ متعلق به نيروى کار است. نهاده‌هاى نيروى کار شامل ارائهٔ خدمات مستقيم به ديدارکنندگان (مانند راهنمائي) و نگهدارى و نگهبانى جاذبه است. تنها گروه اول، هزينه‌هاى متغير هستند و در کشورهائى که سطح دستمزدها بالا است، بسيارى از جاذبه‌ها به جاى سيستم‌هاى کاربر، از در گردان خودکار، راهنما به شکل نوار صوتى و ساير سيستم‌هاى اطلاعاتى صوتى - تصويرى استفاده مى‌کنند.