روش گروهی

اين روش که يکى از روش‌هاى با ارزش و بسيار مناسب است، از بهره‌بردارى و پرداختن به تودهٔ جنگلى به‌سمت در نظر گرفتن تک‌تک درختان جريان دارد. اين روش حدواسطى است مابين روش پناهى و روش تک‌گزينى و داراى محاسنى است که دو روش ديگر فاق آن هستند.

تجديدحيات در روش قطع گروهى نيز در داخل منطقه انجام مى‌پذيرد و در واقع در زير تاج‌پوشش. البته اين تجديدحيات در يک زمان در تمام منطقه انجام نمى‌گيرد بلکه از مراکز تجديدحيات شروع مى‌شود. اين عمل اکثراً در مناطق خالى جنگل شروع مى‌شود و سپس به مناطق باز و بالاخره در محدودهٔ نوارها ادامه مى‌يابد، البته تجديدحيات را مى‌توان با اجراء خراش بر روى زمين به‌منظور بهتر جوانه‌زدن، نهال‌کارى و يا بذرکارى مصنوعى تکميل نمود. قطع گروهى را مى‌توان به‌صورت‌هاى زير تقسيم نمود:

- گروهى حفره‌اى (Ringfemel و يا Lochfemel)

- گروهى نوارى (Saumfemel)

توده‌هاى کوچک تجديدحيات شده در روش گروهى حفره‌اى به‌تدريج در اثر برداشت و قطع درختان خارجى آزاد مى‌گردند، به‌طورى که نهال‌هاى جوان مقدار بيشترى نور در اختيار خواهند داشت. پس از مرحلهٔ فوق نهال‌هاى جوان بعدى به‌راحتى مى‌توانند در منطقه مستقر گردند، و در اين موقع گفته مى‌شود که توده‌هاى نهال‌هاى جوان کوچک جدا از يکديگر در حال جريان هستند. در حالى که در ابتدا در مناطق خالى اکثر درختان سايه‌پسند ظاهر شده بودند ولى از اين پس نباتات نيمه‌سايه‌پسند نيز ظاهر خواهند شد. در صورتى که توده‌هاى کوچک نهال‌ها گسترش يابند در نتيجه حتى نباتات روشنائى‌پسند نيز مى‌توانند ظاهر شوند. با ذکر مطالب فوق درخواهيم يافت که با قطع تدريجى در يک جنگل مى‌توان در آينده به يک جنگل آميخته دست يافت.

تجديدحيات کلى يک منطقه ساليان متمادى به‌درازا مى‌کشد. درختان مسن و بهره‌بردارى شده به‌تدريج از اطراف تودهٔ جوان خارج مى‌گردند. البته اين مسأله باعث برداشت و خالى شدن يک دفعهٔ منطقه نخواهد شد بلکه به آهستگى و به‌تدريج نقاط باز خواهند شد.

درختان و تنه‌هاى با ارزش مى‌توانند مدت زمان بيشترى در منطقه باقى بمانند و از قدرت رويش خود به‌طور کامل استفاده نمايند. به‌طورى که از يک تودهٔ قديمى و مسن بعد از ۴۰ تا ۵۰ سال اثرى وجود نخواهد داشت بدين جهت در حدفاصل سال‌هاى مذکور به‌تدريج تودهٔ جوانى خواهيم داشت با درختان ناهم‌سال، توده‌اى کوچک و يا گروهي، مختلط و با ارزش. تودهٔ مذکور در زير تاج‌پوشش درختان هم‌جوار رشد مى‌يابد و بدين جهت از نظر کيفيت داراى مرغوبيت خاصى است. درختان کج و معوج و گره‌دار به‌ندرت در بين تودهٔ مذکور يافت خواهند شد.

در مناطق مسطح و يا در پستى و بلندى‌ها که حمل چوب فقط به‌وسيلهٔ حيوانات بارکش مقدور است، برداشت درختان بيرونى که باعث به‌وجود آمدن تعدادى از نهال‌هاى جوان مى‌گردد شکل دايره‌اى پيدا خواهد نمود. در واقع مى‌توان گفت که برداشت درختان بيرونى باعث گسترش توده‌هاى کوچک نونهالان به دور يک حلقه خواهد شد و بدين دليل آن را برداشت حلقوى (Ringfemel) مى‌نامند. در مناطق کوهستانى که بايد چوب را از بالا به سمت پائين حمل نمود، کمتر با اجراء قطع تدريجى حلقوى شروع به‌کار مى‌کنند.

نظر به اين که هميشه در اين‌طور مواقع بايد چوب را از مناطقى که داراى نهال‌هاى جوان است و يا اينکه درختان زيادى بايد در آن منطقه باقى بمانند حمل کنند، لذا در اثر برخورد چوب با نونهالان خسارات زيادى به‌وجود خواهد آمد، به‌همين جهت در مناطقى که داراى شيب زياد هستند مسألهٔ بهره‌بردارى و تجديد حيات بايد مورد دقت نظر باشد و در مسير سرازيرى قرار گيرند.

در صورتى که در منطقهٔ کوهستانى يک تودهٔ کوچک جوان ظاهر شود، براى دادن نور و فضاى کافى به آن، گسترش آن به شکل حلقوى صورت نمى‌گيرد. اکثراً سعى مى‌شود که آن را از جهت طول افزايش دهند، يعنى در واقع سعى مى‌شود فقط از قسمت بالا و پائين توده و يا در محدودهٔ نوار تعدادى از درختان خارج گردند. در نتيجه نهال‌هاى جوان و همچنين نونهالان حاصل از بذرافشانى طبيعى اکثراً به‌سمت بالا و يا پائين توسعه خواهند يافت. فرم دايره‌اى حفظ نمى‌شود. بلکه توده‌هاى کوچک جوان را به‌صورت قطعات بلند درمى‌آورند و سعى مى‌شود آنها را به‌خصوص از بالا به سمت جاده‌اى يا دامنه‌اى گسترش دهند به‌طورى که از سمت بالا اصلاً چوبى نمى‌تواند در قسمت نهال‌هاى جوان وارد گردد.

پس از مرحلهٔ فوق فعاليت‌هاى لازم به قسمت‌هاى کنارى مى‌رسد و به‌تدريج به‌سوى جنگلى پيش مى‌رود که مشابه قطع نوارى است ولى در هر حال از قطع يک‌سره پرهيز شده است.

نونهالان در زير چتر رشد مى‌کنند و به‌سوى تشکيل يک جنگل دائمى پيش مى‌روند اين روش جالب تحت‌عنوان برش گروهى نوارى ناميده مى‌شود.